Talking Heads 2.0 krijgen het Muziekgebouw aan het dansen
Jerry Harrison en Adrian Belew mogen, gesteund door de uitstekende band Cool Cool Cool die ook als voorprogramma fungeren, het Bridge Guitar festival openen. Weliswaar was er woensdag ook al wat te doen, onder andere een masterclass metal van Textures gitarist Bart Hennephof maar het begint eigenlijk pas op deze Hemelvaartsdag met de grote namen.
De Hertog Jan zaal is volledig uitverkocht. Geen vrije staanplaatsen maar alleen seated places. Cool Cool Cool mag het publiek vast opwarmen met hun dynamische mix van funk, house en R&B. De muziek swingt als een malle en al gauw verlaten de eerste mensen hun zitplaatsen om te gaan dansen. Iets wat ook aangemoedigd wordt door de band zelf. Na een vijftal nummers met als laatste de Fleetwood Mac cover ‘The Chain’ verlaat Cool Cool Cool het podium om even later terug te keren als begeleidingsband van Jerry Harrison en Adrian Belew.
Slimme zet van de organisatie aangezien de ombouwpauze tot een minimum beperkt wordt en het opgewarmde publiek niet afkoelt. Het duurt dan ook niet lang of de levende legendes Jerry Harrison toetsenist/gitarist van Talking Heads die ook een zeer fijn solo album genaamd ‘Casual Gods’ heeft uitgebracht waar later deze avond ook nog een nummer van wordt gespeeld. Ook als producer is hij een grote jongen en heeft hij hand en spandiensten verleend aan onder meer Foo Fighters en No Doubt. Maar aangezien Bridge een gitaarfestival is draait het vanavond natuurlijk grotendeels om Adrian Belew wiens CV behoorlijk indrukwekkend is. Voormalig lid van King Crimson en medemuzikant bij onder andere David Bowie, Frank Zappa en Nine Inch Nails.
Wanneer de eerste tonen van ‘Psycho Killer’ worden ingezet ontploft het Muziekgebouw en verlaat iedereen hun zitplaats om de voetjes aan het werk te zetten. Bij het tweede nummer ‘Crosseyed And Painless’ staat dan ook iedereen. Nadruk ligt deze avond op het door Brian Eno geproduceerde album ‘Remain In Light’. Natuurlijk zorgen de solomomenten voor dat beetje extra magie deze avond. Jerry Harrison mag shinen op ‘Rev It Up’ afkomstig van het al eerder vernoemde album ‘Casual Gods’. Belew mag zich uitleven op King Crimson’s ‘Thela Hun Ginjeet’ waarop hij zijn veelzijdigheid nog maar eens laat horen. Ook Al Green’s ‘Take Me To The River’ krijgt een respectvolle behandeling van Harrison en Belew.
Natuurlijk worden naast opener ‘Psycho Killer’ de andere “hits” ‘Once In A Lifetime’ en ‘Slippery People’ niet overgeslagen. De saxofonist/zanger van Cool Cool Cool geeft een goede David Byrne performance weg inclusief zijn kenmerkende danspasjes die ook door de twee uitstekende zangeressen worden meegedaan. De twee laatste nummers ‘Drugs’ en ‘The Great Curve’ sluiten deze memorabele avond in stijl af. Goede muziek is tijdloos en dat wordt deze avond bewezen door Jerry Harrison, Adrian Belew en de uitstekende band Cool Cool Cool. Dit is er eentje die ik niet gauw ga vergeten.
