together Pangea (Doornroosje 20-02-2015)
together Pangea, een van de bekendste exponenten van de garage-punk revival van de laatste jaren, is op tour in Europa. Tijdens deze tour spelen de mannen in 5 clubs in Nederland. De band heeft sowieso een link met Nederland, het Eindhovense Mozes and the Firstborn uit Eindhoven begeleidde de Pangea’s op hun laatste US tour. De heren geven ook aan zich te verheugen op een andere Nederlandse specialiteit: frikadellen. Doornroosje is de tweede tussenstop in Nederland voor de band en voor vanavond hebben ze het Nijmeegse Mountain States als voorprogramma meegenomen.
Mountain States
Het viertal van Mountain States is afkomstig uit Nijmegen en speelt dream- noisepop zoals ze zelf aangeven op hun website. De band heeft kortgeleden haar tweede ep ‘Kairos’ uitgebracht.
Een tikkie zenuwachtig betreedt het viertal van Mountain States het podium van de kleine zaal van Doornroosje. De zaal is inmiddels redelijk gevuld met een behoorlijk jong publiek. Mountain States speelt haar voornamelijk dromerige liedjes met overtuiging. Maar de echte klik met het publiek blijft uit. Zelfs in het tegen garagerock aanleunende ‘Jura’, het prijsnummer van de show wat mij betreft, weet de band het publiek niet echt te grijpen. Nu komt het merendeel van het publiek ook voor de rauwe energie van together Pangea en niet voor de dromerige zang en weids uitwaaierende gitaren van Mountain States.
together Pangea
Het trio van together Pangea is afkomstig uit Los Angeles, waar een grote scene van garage-punk bands elkaar stimuleren en inspireren. De band is opgericht in 2005 en heeft inmiddels 3 studio albums achter haar naam. Bier, seks en feesten waren de voornaamste inspiratiebronnen voor het eerdere werk van de band. Dat zijn ze nog steeds, maar op het laatste album ‘Badillac’ zingt zanger William Keegan ook over stuklopende relaties. Maar, zo geeft hij in een interview met OOR aan “Eigenlijk weten we pas als we een album opgenomen hebben of er wellicht achteraf bekeken een zinnige tekstuele lijn in zit”. Live heeft de band zich versterkt met een tweede gitarist zodat er een viertal het podium van Doornroosje betreedt.
Vanaf de eerste smerige riff van ‘Sick Shit’ grijpt de band het publiek in Nijmegen bij de strot. Onder andere met de geniale, nietszeggende tekst:
“My heart is lost, these things mean nothing to me. My dick is soft, these things mean nothing to me.”
Dikke kans dat die de rest van de dag in je hoofd blijft zitten. Dat is het knappe van de liedjes van together Pangea: Hoe kort, hard en snel ze ook zijn, ze hebben allemaal ergens een catchy hook die in je kop blijft hangen en uitnodigt om mee te doen. Al snel ontstaat dan ook een moshpit en zien we de eerste stagedivers en crowdsurfers door Doornroosje vliegen. Al tijdens het eerste nummer begeeft ook zanger William zich met gitaar even in het publiek.
Niemand kan stilstaan bij de energieke garagepunk van together Pangea. Behalve misschien de tweede gitarist van de band die stoïcijns maar briljant de lead gitaarpartijen van de band voor zijn rekening neemt. Bassist Danny Bengston springt vrolijk over het podium, niet zelden met een fles whisky in zijn hand en drummer Erik Jimenez geselt zijn drumkit met een dikke grijns op zijn gezicht.
De nummers van together Pangea zijn puntig en duren zelden langer dan 2 minuten. In drie kwartier tijd weet de band 17 nummers te spelen. Hoogtepunt van de avond is wat mij betreft het punky ‘Snakedog’, waarbij de moshpit bijna ontploft. Iets rustiger, maar niet minder intens is ‘Badillac’. Het publiek brult massaal het refrein mee en een geweldige gitaarsolo steelt halverwege het nummer de show.
Kort maar hevig, zo valt de show van together Pangea het beste samen te vatten. De boys vooraan bij het podium doen na de toegift nog een zwakke poging om de band nog een keer terug te halen, maar het is eigenlijk gewoon klaar. Alle energie is samengebald in een drie kwartier durende moshpit aangestoken door de furieuze garagepunk van de mannen van together Pangea.
