Beardfish – +4626-Comfortzone
Deze Zweedse band bestaat sinds 2001. Beardfish wil graag vernieuwd zijn op ieder album dat ze maken, ze borduren niet voort op eerdere successen. Toch is er wel degelijk een Beardfish stijl. Deze stijl komt voor uit de manier waarop ze spelen en de interactie met elkaar. De bandleden zijn: Rikard Sjöblom, zang en keyboard. David Zackrisson, gitaar. Robert Hansen, bas en Magnus Östgren, drum.
De titel van dit nieuwe album is wat opmerkelijk. Met de comfortzone bedoelen ze dat veel mensen in een soort onzichtbare cocon leven van negatieve gevoelens en er zich toch comfortabel voelen. Het negatieve stemmetje is een metgezel geworden. Ze willen mensen aan het denken zetten over hun eigen comfortzone: Pas op dat het je leven niet gaat beheersen, en probeer het tij te keren. Bovendien is comfortzone een van de songtitels van dit album. De cijfers hebben met telefoonnummers te maken: +46 staat voor de landen code. En 26 voor de code van hun stad Gävle.
Het nummer ‘Comfort Zone’ is het derde nummer van de tien. En heeft een minimalistisch keyboard intro. Al snel komt de gitaar er bij. Wow! Een schitterend instrumentaal stuk. Pakkende melodielijn. De heldere stem van Rikard komt in dit wat minimalistisch stuk prachtig uit. Zijn hoge bereik valt op en de tekst is duidelijk gezongen. Dat ze de mensen aan het denken willen zetten over hun comfortzone blijkt wel uit de zin: “Comfort zone, where is it good for?” Mooie tekst. Die wel wat moeilijker is te verstaan als de muziek wat bombastisch wordt. Het instrumentale stuk van het begin komt weer terug. Gaaf decrescendo… gaaf einde van een super goed nummer.
‘The One Inside Part Two – My Companion Through Life’ heeft een mooi rustig intro. Weder om is de heldere stem van Rikard erg mooi. Ook de tekst is weer erg goed. Niet heel diepgaand, toch gevoelig. Het gaat over de liefde, en over liefhebben. Sommige stukken muziek in dit nummer bestaan maar uit een paar akkoorden. Deze eenvoud vormt een mooie combinatie met de tekst en met de kleine details die in de muziek verwerkt zijn. Mooi weg stervend einde van het nummer.
Het langste nummer duurt ruim 15 minuten en heet: ‘If We Must Be Apart (A Love Story continued)’. De start is lekker bombastisch. Heerlijk veel keyboard. Mooie wending naar minimalistisch. Duidelijk gezongen, met weer die heldere stem. Mooie tekst. De mooie wendingen blijven volgen. Soms minimalistisch, dan komt Rikards stem extra goed tot zijn recht, schitterende tekst, wow… kippenvel.
Alle teksten zijn mooi, en gaan echt ergens over. De onderwerpen zijn lang niet allemaal allerdaags. Het is duidelijk dat ze inspiratie hebben gehaald uit het leven. De teksten zing je niet gauw zo maar even mee. Het zijn teksten om echt naar te luisteren. Sommige komen best wel binnen. Tijdens de wat meer bombastisch gespeelde stukken is de tekst niet altijd goed te verstaan. Maar dit is wel mooi verweven in het geheel. Wat meer power op de stem sluit wel mooi aan bij de muziek.
Gave basloopjes, goed gitaarwerk, keyboards en drum het is allemaal goed neergezet. Beetje bombastisch hier en daar, heerlijk! Mooie melodielijnen. Soms licht poppy. Daardoor is het album toegankelijk. Zonder afbreuk te doen aan de prog.rock. (8/10)( InsideOut music)
