Robin Trower (Cultuurpodium Boerderij Zoetermeer, 21-03-2015

Een illusie armer. Robin Trower is al ruim veertig jaar een held van mij en een optreden van deze gitaarlegende mee maken stond al lang op mijn lijst. In 2013 was het bijna zo ver, maar toen werden optredens afgezegd en ik was dan ook verheugd toen hij dit jaar weer ons land zou aandoen voor een tournee. Ooit naam gemaakt als gitarist bij Procol Harum en al sinds veertig jaar als soloartiest bezig heeft deze inmiddels zeventigjarige een enorme staat van dienst opgebouwd.

Het is bekend dat iets waar het woord ‘te’ voor staat niet goed is. Dat was zeker van toepassing op dit optreden: te hard, te kort, te weinig overtuigend. Trowers gitaar stond zo hard afgesteld dat de rest van de band er in verdronk. De zanger was niet te verstaan, vloer en wanden trilden en ondanks de oordoppen die ik gebruikte moest ik achterin de zaal het concert verder volgen, omdat de vullingen bijna uit mijn kiezen vielen. Na iets meer dan een uur verliet de band het podium, kwam nog even terug voor de geplande toegift en ruim binnen anderhalf uur was het allemaal voorbij. Bovendien sprong er tijdens het optreden geen vonk over. Nu is de muziek van Trower sowieso niet geschikt om op te dansen, maar ook luistermuziek kan je meevoeren. En dit gebeurde helaas niet.

We kregen een combinatie te horen van zijn oude werk als ‘Spellbound’, ‘Daydream’ en ‘Bridge Of Sighs’ en ook wat songs van zijn overigens prima laatste album ‘Something’s About To Change’. Helaas kon het mij niet echt boeien. Jammer, want Robin Trower is nog steeds een uitstekende gitarist met een fabelachtige techniek. Dat liet hij ook deze keer weer zien. Maar techniek alleen is niet genoeg.