Sylvium – Waiting For The Noise

Gitarist Ben van Gastel nam in 2010 het besluit om Sylvium op te richten. Sylvium wil liever niet in een hokje geplaatst worden door ze te ‘label op te plakken’ zoals symfonische rock band of progressieve metal band. In 2012 bracht Sylvium hun eerste EP  Purified uit. De reacties waren positief en de band kreeg meer fans. In 2013 was het tijd om een live band op te richten en kwam hun eerste cd The Gift Of Anxiety uit. Nu is hun tweede album Waiting For The Noise’ uit en tijd voor een tussenbalans.

Een groot deel van ‘Quietus’ heeft hetzelfde basis ritme en terug kerende melodie en is toch boeiend. De toegevoegde ruisachtige geluiden zal misschien niet ieder een kunnen waarderen. De gitaar solo mag er zijn! Wat lichte elektronische klanken vermengd met pompeuze zware sound. Daar draai ik het volume graag voor verder open. Er is af en toe een klein zinnetje tekst te horen. Deze zijn zo gemixt dat de zinnetjes van de ene box naar de andere lopen. Dit instrumentale nummer is een prima start van deze cd.

Dat Sylvium prima minimalistisch kan spelen bewijst Antal Nusselder met een piano solo aan het begin van ‘Signal To Noise’. De zang van Richard de Geest klinkt laid back, zijn stem heeft een warme kleur. Langzaam worden er meer instrumenten toegevoegd, mooie langzame opbouw naar meer bombasme…. De muziek klinkt nu lekker zwaar. De groove op bas door Gijs Koopman draagt daar zeker aan bij. Richard en Ben leveren prima gitaarwerk af. De geluids effecten op het einde van het nummer zijn bijna over de top.

Het begin van ‘Fragile’ is een stuk rustiger dan het zwaardere  ‘Headlong’. Antal bespeelt het keyboard met lange, langzame noten. Ondertussen klinkt nog steeds het zelfde basisritme, het strakke drumwerk van Fred den Hartog onderstreept  dit.
De saxofoon door Tadjiro Velzel komt als verrassing om de hoek kijken. Het basloopje geeft mooie aanvulling op de saxofoon. Nog steeds met het basis drumwerk. De saxofoon is op het allerlaatst even solo.

Ritmische en elektronische klanken aan het begin in ‘Coda (for a dream)’. De muziek is vrij rustig. Er zit een kleine opbouw in van meer geluid meer instrumenten. De tekst is mooi:

“Dry your tears, don’t keep them running
We‘ll meet again, another morning
You’ll see the signals
You’ll see the signals”

Je voelt dat er iets gaat gebeuren in de muziek. En dan .. barst het geluid los, alles volle bak. Wat een dynamiek in het drumwerk!
Zo snel als het overschakelende op volle bak geluid, zo snel schakelen ze weer terug naar rustig. Elektronische geluiden sterven langzaam weg. En daarna blijft het stil, veel te snel aflopen. De cd is ook vrij kort, nog geen 45 minuten, 7 goede nummers. Al moet je wel van de extra toegevoegde elektronische geluiden houden. Bij live optredens halen ze vast het beste in elkaar naar boven, daar nodigt hun muziek echt voor uit.

(8/10) (Freia Music)