The Doors Alive, (De Helling Utrecht, 14 mei 2015)

Door vele kenners bejubeld en betiteld als de beste Doors tribute band ooit; The Doors Alive! En zij speelden afgelopen donderdag in Tivoli De Helling in Utrecht. Een uitverkochte zaal deze avond was wel het beste bewijs dat ook de fans van The Doors van weleer (waarvan er nog steeds velen zijn over de hele wereld) deze band op waarde schatten.

De avond was zonder support act wat de band de gelegenheid gaf om echt alle klassiekers de revue te laten passeren zoals: Alabama Song, Break On Trough, When The Music’s Over, Hello I Love You, Light My Fire, Love Me Two Times, Roadhouse Blues, Riders On The Storm, LA Woman en meer.

The Doors Alive benadert op bijna griezelige wijze het origineel. Zanger Willie Scott heeft met zijn mooie bariton stem zeker het charisma en de sensualiteit van wijlen Jim Morrison en het leek hem ook geen enkele moeite te kosten om de langgerekte kreten van Jim te evenaren. Hem kan hooguit verweten worden dat hij iets te lief was naar het publiek toe en dat er regelmatig een glimlach op zijn gezicht verscheen.

Respect vanuit de band voor het publiek bleek ook uit het feit dat zanger Willie op de knieën ging om speciaal te zingen voor een dame in een rolstoel die vooraan stond, de Nederlandse vlag die over één van de speakers gedrapeerd was en dat de juiste uitspraak van “Utrecht” nog even voor de zekerheid gecheckt werd. Toetsenist Norbert Varga (orgel en op de piano bas) , drummer Buzz Allan en gitarist Baz Meyer speelden niet alleen zo veel mogelijk op de originele apparatuur van weleer, waardoor de sound uit de sixties bewaard blijft, maar zelfs de spuuglelijke vloerkleedjes lagen ook op het podium.

Recensies spreken van dat je de ogen moet sluiten om jezelf terug te wanen in de tijd. In dit geval zou dat zonde geweest zijn omdat de band ook zeker de moeite waard is om naar te kijken. Al was het maar omdat er op de achtergrond een videowall hing waarop waanzinnige beelden te zien waren. (en ja dames, ik heb mijn ogen niet in mijn zak, ook de mooie meneren). Aan het einde van al dat moois bestond de toegift uit G.L.O.R.I.A. en zoals het hoort als allerlaatste song een werkelijk “kippenvel tot in de naad” uitvoering van The End.

Een avond met een gouden randje voor de fans, maar ook voor de toevallige concertbezoeker van De Helling. Dat “Jim Morrison”alias Willie Scott een blikje bier dronk in plaats van een glas whisky was slechts een detail, maar dat zal een paar “oude hippies” die het waagden om een sfeerverhogend jointje op te steken hoogstwaarschijnlijk een biet zijn geweest.