Lucifer’s friend – Awakening
Lucifer’s friend is een prog/classic rock band uit Duitsland. De band bestond van 1969 tot 1982 en begin jaren ‘90 kwamen ze nog even bij elkaar voor het album ‘Sumo Grip’. Ze waren eigenlijk niet van plan om nog een keer bij elkaar te komen maar zoals wel vaker bij bands, begon het toch te kriebelen om een nieuw album uit te brengen: ‘Awakening’. CD1 bevat tracks die op eerdere albums verschenen, CD 2 is een EP met 4 nieuwe tracks.
De eerste 4 tracks van CD1 komen van het album ‘Lucifer’s friend’. ‘Ride in the sky’ bijt het spits af. Een verstandige keuze, want dit is een hele herkenbare hit. Je voelt je meteen één met de muziek. Vooral door het vreemde geluid dat aan de start te horen is, en later nog een paar keer terug komt. Dit geluid wordt veroorzaakt doordat toetsenist Peter Hecht zijn vuist in de beker van zijn hoorn steekt en zo het geluid vervormt. Uriah Heep fans zullen de stem van John Lawton onmiddellijk in het nummer herkennen. John zat voor zijn vertrek naar Uriah Heep in 1976 in Lucifer’s friend.
‘Keep on going’ heeft de meeste wisselingen in volume en tempo. Peter Hecht bespeelt het orgel zoals we vaker hoorden in de jaren ’70. Toen modern, nu aangenaam retro. Track 1 t/m 4 verschillen genoeg van elkaar. Toch zitten ze redelijk in één lijn. ‘Burning ships’ is weer heel anders. Minder rockend, en komt duidelijk van een ander album af. De 10 tracks komen van 5 verschillende albums. Verspreid van 1970 t/m 1981. Hierdoor geven deze tracks een mooi overzicht over de ontwikkeling in muziekstijl van Lucifer’s friend.
De is geluidskwaliteit is niet helemaal zoals verwacht. Het klinkt een beetje dof. Voor een aantal luisteraars zullen deze tracks een feest van herkenning zijn. Voor wie te jong is om ‘Lucifer’s friend’ heel bewust mee gemaakt te hebben: Deze cd is voor de liefhebber van classic/prog rock , deels met een retro sound. Peter Hecht heeft besloten om niet mee te doen met deze reünie. Gitarist Peter Hesslein neemt daarom niet alleen de dunne snaren, maar ook de toetsen voor zijn rekening op CD2.
Een verrassend begin van ‘Pray’ door het geluid van koperblazers. Al rockend gaat het verder. John laat horen dat hij het zingen niet verleerd is. Natuurlijk klinkt zijn stem anders: lager en zwaarder. Stephan Eggert is de nieuwe drummer, hij drumt strak. Dieter Horns is nog steeds de bassist. Vooral in ‘Riding high’ is de bas goed te horen.
Ook de volgende tracks zijn classic rock, met een beetje prog. Het is leuk om nieuw werk van te ze horen, ze hebben vrij goede tracks neergezet. Maar Lucifer’s friend heeft met ‘Awakening’ niet helemaal overtuigd; Er hadden wel wat meer prog.elementen in mogen zitten. Toch heeft het album veel positieve kanten. Vooral ‘Pray’ steekt er met kop en schouders boven uit; De meest herkenbare Lucifer’s friend track.
Lucifer’s friend is gedeeltelijk een nieuwe, wat algemenere weg ingeslagen. Zonder een al te grote twist te maken. Blijven ‘oude fans’ ze trouw? Hebben ze nieuwe fans voor zich gewonnen? Of beiden? De tijd zal het leren. (7,5/10) (Cherry Red Records)
