Speedfest 2015: Baarden, Bier en Rock ’n Roll

Het Speedfest wordt dit jaar alweer voor de 10e keer georganiseerd door de mannen van Peter PanSpeedrock. In de loop van de tijd is het Speedfest uitgegroeid tot een internationale hoogmis van de harde muziek met een internationaal publiek van zo’n 6000 punkers, metalheads, speedfreaks en andere liefhebbers van de meer extreme vormen van de rock ’n roll.

Het Klokgebouw, een monument van industriële architectuur in Eindhoven, vormt het ideale decor voor dit festijn. Met 3 enorme fabriekshallen en een wat bescheidener ruimte biedt het Klokgebouw de ruimte aan 3 podia en de zogenaamde frikandellenschuur, het foodcourt van het Speedfest.

Hoewel het Speedfest alleen maar “Peace, Love and Rock ’n Roll” dient ontkwam het er deze keer niet aan wat er in de wereld om ons heen gebeurde. Sterker nog, door de aanslag op de show van de Eagles of Death Metal in Le Betaclan in Parijs vorige week werd het er direct bij betrokken. De Eagles of Death Metal waren nameljk geboekt als hoofdact van het Speedfest. Om dit feit te herdenken en om stil te staan bij alle slachtoffers van terrorisme stond er ook een zeer bijzonder evenement op het programma: tussen alle gitaargeweld had Peter Pan Speedrock voor hun afsluitende show een minuut stilte op het programma gezet.

Natuurlijk was er ook extra aandacht voor de veiligheid van het evenement, zo was er zichtbaar meer bewaking aanwezig en was de security check bij de ingang extra grondig. Misschien wel mede dankzij deze aandacht voor de veiligheid was het Speedfest ook dit jaar weer een vrijplaats voor het diverse publiek om een dag samen te genieten van gierende gitaren, donderende drums, grommende bassen en gruntende zangers.

Omdat de toegangscontrole dit jaar extra streng was stond er bij aanvang een lange rij buiten het Klokgebouw te kleumen in het gure weer, toch klonk er geen wanklank en was de stemming verwachtingsvol. Eenmaal binnen en de bewaking gepasseerd belandde het publiek in een andere wereld. Een wereld waarin rock ’n roll, plezier en Speedrock Heavy Lager bier de hoofdrol speelden.

Peter Pan Speedrock

Peter Pan Speedrock kan als organisator van het feest natuurlijk niet op de line-up ontbreken. In de afgelopen jaren was dat als voorprogramma van de hoofdact van het Speedfest. Na de gebeurtenissen in Parijs was het dit jaar anders. Eagles of Death Metal waren niet te vervangen als hoofdact, dus nam Peter Pan Speedrock hun plek in. Maar pas na een moment van bezinning op de terroristische aanslag op de rock ’n roll. Een unieke gewaarwording, na een dag van constant gierende gitaren en donderende drums was het een minuut lang zo stil in de Demolition hal dat je een speld kon horen vallen.

Na dit indrukwekkende moment ging Peter Pan Speedrock los met de woorden: “Nu gaan we herrie maken!”  En met krakers als ‘Pedal To The Metal’, ‘Go Satan Go’ werd het een gigantisch feest waarbij band en publiek nog een keer alles gaven. ‘Get You High’ werd toepasselijk opgedragen aan het pas overleden Eindhovens fenomeen Armand. Crowdsurfers en stagedivers hadden we al eerder gezien, maar een rolstoel die over het publiek crowdsurfte was zelfs voor het Speedfest nieuw. Met de vette riffs van Resurrection werd het officiële programma van Speedfest in stijl afgesloten.

Honeymoon Disease

Het uit het Zweedse Gotenburg afkomstige Honeymoon Disease was een beetje een vreemde eend in de bijt op het Speedfest. De band bestaat namelijk voor de helft uit vrouwen. Nu was het Speedfestpubliek tamelijk gemêleerd, maar het merendeel van de Speedfesters waren toch wel mannen. De band mocht op de Wreckers Stage het spits afbijten en bracht er dat prima vanaf. Zangeres Jenna met haar lekkere rockstem en gitariste Acid met haar flying-v gitaar namen het voortouw in de groovy hardrock van de band.

Avatarium

Avatarium komt ook uit Zweden en heeft ook een vrouw in haar gelederen. Maar daar hielden de gelijkenissen met Honeymoon Disease toch wel op. Avatarium legde veel nadruk op de theatrale aspecten van hun muziek. Zangeres Jennie-Ann kwam op als een moderne heks hoogblond, , gekleed in een zwart gewaad met witte vleugels aan haar mouwen. Dat kan heel erg over de top zijn, maar Jennie-Ann kwam ermee weg omdat ze een prachtige stem heeft. Dit kwam vooral tot uiting in de intense ballad ‘Deep Well’.

Refused

Backyard Babies

Ook al uit Zweden kwamen de Backyard Babies. De band uit Stockholm werd al in 1987 opgericht maar is nog springlevend getuige het nieuwe album ‘Four by Four’. De Babies brengen hun catchy rock ’n roll met gevoel voor theater. Zo waren de muren van gitaarversterkers versierd met rode kerstverlichting en droegen levensgrote blauwe en oranje zwaailichten bij aan de feestvreugde. De huidige single ‘Th1rt3en Or Nothing’ is een perfect voorbeeld van de catchy rock ’n roll,het enthousiasme en de humor die de band kenmerken.

Danko Jones

Ook uit Canada afkomstig: Danko Jones uit Toronto Ontario. Danko Jones is een rocktrio dat genoemd is naar de voorman van de band, zanger/gitarist Danko Jones. Danko Jones heeft meer succes in Europa dan in noord Amerika.

Danko Jones maakt catchy hard rock in de traditie van de Foo Fighters, Jones heeft net als Dave Grohl het talent om nummers te schrijven die bij het eerste gehoor al vertrouwd klinken. Denk daarbij aan songs als ‘First Date’met het onweerstaanbare refrein “Hey, Do you kiss on the first date?” Het klinkt zo simpel, maar het was zo goed gedaan en met zoveel energie, dat het een geweldige show werd.

Crobot

Bij Crobot draait alles  om de blues on steroids. De band klinkt alsof ze direct uit de jaren 70 naar het heden is getransformeerd. In werkelijkheid werd Crobot in 2012 opgericht door zanger Brandon en gitarist Chris in Pottsville PA.

Zanger Chris was ontegenzeggelijk het gezicht van Crobot, expressief en energiek was hij uitermate aanwezig. Bovendien heeft hij een geweldige karakteristieke hoge rockstem en speelde hij als klap op de vuurpijl ook nog mondharmonica. Hoogtepunten van de show waren de heavy riffs van ‘Legend of the Space Born Killer’ en de sensuele bluesrock van ‘Fly on the Wall’. Crobot was een van de ontdekkingen op Speedfest.

Bob Wayne

Bob Wayne is een country zanger uit Nashville. Hij combineert zijn country roots met de energie en agressie van de rockabilly en de punk tot een soort countrybilly. Op de thrasher stage weet Bob met zijn vrolijke countrybilly, zijn humor en energie er een mooi feestje van te maken samen met een uitgelaten horde speedfreaks en punkers. Bob’s nummers zijn een combinatie van anarchisme, met ‘Fuck the Law’ en ‘Everything is Legal in Alabama’ en road romantiek met ‘There ain’t no Diesel Trucks in Heaven’.

Carcass

High On Fire

High On Fire uit Oakland Californië verenigt de aggressie van thrashmetal met de loodzware riffs van Black Sabbath en het mythische van de Fantasy literatuur. Op het Speedfest maakt de band een overdonderende indruk, je bleef je verbazen dat slechts drie man zoveel geluid konden produceren. Dit tot groot genoegen van het publiek dat reageerde met een enthousiaste moshpit en talrijke crowdsurfers.

Voivod

Voivod werd in 1983 in Jonquière, Quebec, Canada opgericht. De band was een van de eerste Canadese metalbands die ook buiten Canada succes boekte. De band deelde het podium met Rush en eind jaren 80 nam het Soundgarden en Faith No More op sleeptouw in een uitgebreide Canadese clubtour. Maar terwijl de alternative rock uit Seatle begin jaren 90 doorbrak bij het grote publiek bleef de thrash-progmetal van Voivod nog altijd een cultverschijnsel. In het kleine zaaltje voor de Thrashers stage gebeurde iets magisch, aangevuurd door een schare trouwe fans steeg Voivod bijkans boven zichzelf uit en samen met het bloedfanatieke publiek werd de Voivod show een prachtig feest waarin band en publiek elkaar naar grote hoogte opstuwden. De show van Voivod werd daarmee een van de hoogtepunten van Speedfest 2015.

Napalm Death

Napalm Death werd in 1982 in Birmingham Engeland opgericht. De band kende talrijke personeelswisselingen, maar bleef altijd trouw aan de eigenhandig uitgevonden muziekstijl  Grindcore. Napalm Death blijft ook na meer dan 30 jaar relevant getuige het eerder dit jaar verschenen album ‘Apex Predator – Easy Meat’.

Zanger Mark “Barney” Green is een fenomeen, als hij tussen de nummers door de tijd nam om uit te leggen waar het nummer over zou gaan, klonk vriendelijk en beschaafd, maar zodra de dubbele bassdrum erin klapte veranderde hij in een tekstspuwend monster. De nummers van Napalm Death zijn razendsnel, snoeihard en vaak ook ultrakort. Het publiek werd helemaal gek en tot voorbij de PA werd enthousiast geheadbangd.

Nick Oliveri’s Mondo Generator

Nick Oliveri is het meest bekend als bassist van Queens of the Stone Age. Maar samen met Josh Homme stond hij ook aan de wieg van Kyuss, de oermoeder van de stoner rock. Oliveri heeft ook een sterke binding met de punk, getuige zijn lidmaatschap van de Dwarfs. In Nick Oliveri’s Mondo Generator komen beide muziekstromingen bij elkaar: De fuzzy riffs krijgen de giftige energie van de punk mee waardoor er een explosief mengsel ontstaat.

Het trio met Oliveri als middelpunt hebben hun backline thuisgelaten zodat de kenmerkend met “DAF” en “Eindhoven” gemerkte gitaarversterkers van Peter van Elderen ook bij Nick Oliveri op het podium stonden. De band overdonderende met een set waarin fuzzy gitaren van Mike Pygmie en de donderende bas van Oliveri de hoofdrol speelden. Hoogtepunten waren een zinderende uitvoering van de Kyuss klassieker ‘Green Machine’ en het intense ‘You Think I Ain’t Worth a Dollar But I Feel Like a Millionaire’ van Queens of the Stone Age.

Pro-Pain

De hardcore pionier Pro-Pain bestaat al sinds 1992. Het New Yorkse gezelschap bracht met ‘Voice of Rebelliion’ onlangs haar 14^e album uit. De energie van de band op het podium inspireerde het Speedfest publiek. Massaal werd er geheadbangd en de eerste moshpit van de dag ontstond al snel. De show van Pro-Pain was aggressief, in-your-face en snaarstrak. Nummers van het nieuwe album als ‘Deathwish’ warden enthousiast onthaald, maar het waren toch vooral klassiekers als ‘In For the Kill’ die het publiek helemaal los deden gaan.

Obituary

Aan Obituary is niets subtiel. Dat werd al meteen duidelijk bij de backdrop. Een bloederig torso zonder hoofd of ledematen met een bloederige middeleeuwse zaag ernaast. Het vijftal uit Florida speelde een steenharde set vol snoeiharde, soms bijna hypnotiserende riffs. Het publiek in de stampvolle Demolition Stage vond het prachtig. De moshpit was onvermoeibaar en links en rechts bewogen de crowdsurfers over het dansende publiek.

Scorpion Child

Ondanks haar naam heeft Scorpion Child niets met the Scorpions te maken maar alles met Uriah Heep, Rainbow en Led Zeppelin. Dat de band uit Austin Texas komt staken ze niet onder stoelen of banken. De Lone Star vlag hing over de Marshall stacks en er zwierf ook een cowboy hoed over het podium. De afwisselend bluesy en psychedelische gitaarriffs, het kenmerkende orgelgeluid van de Leslie versterker, de donderende bassen en het karakteristieke hoge stemgeluid van zanger Aryn Jonathan Black maakten Scorpion Child’s show  een van de hoogtepunten van het Speedfest. Het epos ‘Antioch’ dat begon als een ballad, maar dat eindigde in een orgie van gitaarriffs was het hoogtepunt van de show.

Tot slot

De organisatie van het Speedfest verdient dit jaar een extra compliment. Hoewel elders in de wereld overal de angst om zich heen greep wisten zij de juiste balans vinden tussen beveiliging en een ontspannen sfeer van vrijheid die essentieel is voor het Speedfest.

Speedfest 2015 was weer een prachtig feest en ware reclame voor extreme music en haar liefhebbers.