Normaal bedankt, de mazzel!
De formatie Normaal wordt eind 1973 opgericht door drummer Jan Manschot (Brekken Jan Schampschot) en zanger/gitarist Bennie Jolink (Buizen Beernd). Na diverse muzikanten versleten te hebben wordt de oerbezetting gevonden met gitarist/zanger Ferdi Joly (Frederick Puntdroad) en bassist Willem Terhorst (Wimken van Diene).
Op Hemelvaartsdag 1975 is het eerste grote optreden van Normaal op het destijds befaamde Lochem Popfestival. Twee jaar later breekt Normaal landelijk door met de 7” vinyl single ‘Oerend hard’. En Normaal ging oerend hard. De optredens, het alcoholgebruik en de “schandalen”. Op zaterdag 19 december speelt Normaal zijn allerlaatste concert in een met 33.000 høkers uitverkochte Gelredome in Arnhem. Wat Vitesse nooit lukt doet Normaal wel. Met een streektaal gebonden programma waarin De Kast (25 jarig jubileum) en Rowen Heze (30 jarig jubileum) alvast sfeer maken.
Normaal uit de Achterhoek. De voorvechters en oervaders van de dialectpop cq boerenrock komen voor de laatste keer na 40 jaar het podium op voor hun ‘Ajuu, de mazzel!’ afscheidsconcert. Alle verenigde høkende anhangers gaan los als Bennie Jolink een spetterende entree maakt op crossmotor door de lucht. Als hij op het podium staat en de band zet in gaat er meer bier door de lucht dan Andre Hazes in zijn hele leven heeft gedronken. Høken, brekken en angoan daar gaat het vanavond over. De boeren hebben lol en gaan uit hun dak. De songkeuze zal gedeeltelijk afgehangen hebben van de lucht in zijn longen die Bennie Jolink heeft. Zijn astma is toch de reden van het afscheid. Bij de eerste set die een uurtje duurt draait de band lekker warm.
Ondertussen maakt Bennie Jolink alvast een statement. Radio 3 FM heeft Normaal benadert om te mogen collecteren tijdens het afscheidsconcert. Jolink noemt de DJ’s “Een stelletje publiciteitsgeile aanstellers met een megasalaris” en verder “Je weet van tevoren dat er weer tonnen en tonnen aan de strijkstok blijven hangen” om te eindigen met “Als iemand geld wil geven, doe het dan aan het KWF Kankerfonds voor onderzoek naar kanker”.
Na de pauze wordt er een akoestische set op een klein podium midden in de zaal gespeeld waarna Bennie op een kansel naar het hoofdpodium zweeft om daar met 3 jachthoorngroepen het jagerslied te zingen. Hierna komt de band op stoom. Normaal speelt een mix uit hun hele oeuvre, die bestaat uit tig albums en evenveel hits. Kiezen is dan niet makkelijk. Het valt op dat hoe ouder de liedjes en hoe meer ze rocken des te groter is het enthousiasme van de anhangers. Leuk is dat het publiek dat tijdens de ouwe klassiekers met ontbloot bovenlichaam in pits uit hun dak gaan nog niet geboren waren toen deze liedjes uitkwamen. De anhangers van het eerste uur zien het met plezier aan. Dit deden zij zo’n 35 jaar geleden. ‘Hendrik Havenkamp’ sluit de reguliere set af. De toegift start met het “Achterhoekse volkslied”, ‘Vrouw Havenkamp’. Daarna volgen nog ‘Drieteri-je blues’ en ‘Høken’. De laatste toegift bestaat uit ‘Deurdonderen’ en ‘Oerend hard’ waar het allemaal mee begon.
De formatie Normaal eindigt met een schitterend eerbetoon aan Jan Manschot met het door hem geschreven ‘Ballade van de muzikant’. Hierna doet Normaal het licht uit. Veertig jaar muziekgeschiedenis is geschreven. Het belang van Normaal buiten de randstad is altijd onderschat in het westen. Ook hun invloed op bands die in dialect zingen. Hoogte en dieptepunten of zoals de band het zegt “het was altijd rozengeur en maneschijn” heeft de band gevormd. Daardoor begrijpt iedereen dat Normaal er helaas mee stopt. Ondanks een traan overheerst de lach.
Fotografie: Dirk van den Heuvel, RockMuZine.nl
