Darrel Treece-Birch – Celestial

Darrel Treece-Birch is toetsenist voor TEN en Nth Ascension. Hij speelt van kinds af aan piano. Darrel schrijft al meer dan 25 jaar muziek. Zijn progressieve instrumentale solo album, ‘Celestial’, is vrij breed. Regelmatig dromerig of emotioneel, soms vrij pittig. In ieder geval nooit voorspelbaar. Darrel heeft alle tracks geschreven, het album geproduceerd, gemixt, gemasterd en ook het artwork komt uit zijn handen.

‘Celestial’ begint met de titeltrack. Natuurlijk is er veel keyboard te horen. Hoewel Darrel een eigen stijl heeft, geeft deze track af en toe de sfeer die Jean Michel Jarre ook creëert. Het tempo in de muziek is vrij hoog. Lange tijd zijn de toetsen op voorgrond te horen. Na een wending lijkt het of er op meerdere xylofoons gespeeld wordt. Daarmee eindigt deze track heel anders dan dat hij begon.

Het intro van ‘Infinite’ verschilt nogal zijn voorganger. Veel zachter en langzamer gespeeld. De afwisseling tussen hoge, lichte en de lage, zwaardere tonen is subliem. Je wordt meegenomen door de dromerige muziek.

De nummers sluiten mooi op elkaar aan. De verschillen tussen de nummers zijn groot genoeg. Toch vormen ze als het ware één geheel. Het album titel ‘Celestial’ blijkt prima gekozen. ‘Celestial’ komt van het Latijnse woord caelestis en dit omvat van alles van de hemel en het heelal: engelen, geesten, sterren en planeten. Ook de nummers ‘The space between’ en ‘Nebuale’ (geboorteplaats van de sterren) passen in dit plaatje. Vooral ‘Nebuale’ geeft je bijna het gevoel in de ruimte te zweven. Niks geen luide robot of space geluiden. De weinige space achtige geluiden die er in verwerkt zijn, klinken zo vriendelijk dat je ze amper waarneemt. Dit is muziek om helemaal in op te gaan.

‘The comet’s wake’ heeft een vrij hoog tempo op het keyboard. Het lijkt of er strijkers mee doen en deze hebben een lager tempo. Dit geeft een mooi contrast. Het hogere tempo haalt de dromerige sfeer gedeeltelijk onderuit. Maar dat mag ook, gezien de titel. Een paar noten op het keyboard worden net iets te vaak herhaald.

Met ‘Asteroid belt’ is de dromerige sfeer direct weer terug. Die sfeer laat Darrel niet meer los.

Dit album telt maar liefst 16 tracks. Het is alleen als download verkrijgbaar, maar de geluidskwaliteit is gewoon goed.
Het duurt een tijdje voordat je de titels van de nummers kent. Deels omdat het een instrumentaal album is. Deels omdat je zo ontspannen aan het luisteren bent, dat je de titels amper waar neemt.
De keyboard klanken hebben lang niet altijd de overhand. Het lijkt of er meerdere instrumenten, zoals een harp en strijkers mee doen. Dit geeft absoluut een meerwaarde.

Darrel is geen stilzitter. Want in de loop van 2016 presenteert hij ‘No more time’. Hier doet een groot aantal gast muzikanten aan mee. Ik kijk er nu al naar uit!

(8/10, Melodic Revolution Records)