Tribulation live verslag / interview tour 2016
In september 2015 kondigde Tribulation hun eerste (Europese) headline tour aan, die plaats zou gaan vinden in januari 2016. Als co-headliner zouden Grave Pleasures en als opener Vampire, zowel op het podium als in de tourbus terug te vinden zijn. 16 shows in 17 dagen, verdeelt over 7 Europese landen, waaronder een tweetal Nederlandse optredens. Het spontaan geopperde idee om een aantal optredens en een interview met Tribulation als een soort roadverslag vast te leggen, kreeg groen licht van het platenlabel ‘Century Media’.
Het interview stond gepland voor de 2e show van de tour in Nijmegen (17 januari in ‘Doornroosje’), maar vond uiteindelijk door omstandigheden pas plaats in Leiden (28 januari in ‘Gebr. De Nobel’). Achteraf was dit een geluk, om zo een beter beeld te kunnen krijgen van de tour tot op heden. Als gesprekspartners had ik het genoegen met de 2 belangrijkste songwriters van de band Jonathan Hultén en Adam Zaars plaats te mogen nemen. Backstage heerste er een ontspannen sfeer en de diverse bandleden kwamen zeer relaxed over. Onlangs ontstane vriendschappen, worden vriendschappen voor het leven, zoals men tijdens het interview aangaf. De bands kenden elkaar wel, maar het is altijd afwachten, hoe men reageert op elkaar. Blij was men met de entourage, het professionalisme en de strakke organisatie van de zaal van deze avond. Voor ondergetekende was deze eerste kennismaking met de ‘Gebr. De Nobel’ ook een zeer positieve.
Voordat ik de kans kreeg, de vraag in zijn geheel te stellen, “hoe de tour tot op heden verlopen was?”, kwam men al meteen met een eenzijdig en volmondig “great” als antwoord op de proppen. Goede opkomsten, met een tweetal uitverkochte shows, iets waar zowel Jonathan als Adam van tevoren alleen maar van hadden durven dromen.
Eén van de shows vond plaats in Parijs (‘Glazart’), vandaar ook mijn vraag of dat dat nog een speciaal “beladen” show was, n.a.v. de aanslagen van november 2015. Of diezelfde aanslagen nu roet in het eten gooiden, is tot op heden niet geheel duidelijk, maar de dag van dat optreden was er 1 die begon met veel irritatie. De zaal verleende de band nl. geen toestemming gebruik te maken van de back-drop en zij-panelen (links en rechts). Elementen die (samen met wierook) zeer belangrijk zijn voor de aankleding van de show en het gevoel dat men wil overbrengen vanaf het podium. Ook al had de band een certificaat in handen met daarop een verklaring m.b.t. brandveiligheid en dergelijke. Uiteindelijk werd het een top-avond met een zeer grote opkomst en voor de band een zeer warme en intense show.
Tijdens vorige tours als support van o.a. Watain, Behemoth, Cannibal Corpse en Deafheaven deed Tribulation de VS aan. Op mijn vraag of er eventuele verschillen zijn tussen het publiek daar en hier in Europa, zegt men, dat deze er zeker zijn. Opvallend zijn de toewijding, het losgaan tijdens de optredens, het zeer vroeg aanwezig zijn voorafgaande aan de shows, het 1 willen zijn met de band en uren reistijd voor lief nemen, met maar 1 doel: het bijwonen van de show! De respons en aandacht hier en in het thuisland zijn ook overweldigend, voelbaar en men is dankbaar, maar misschien veroorzaken cultuur of het grote concert-aanbod alhier, de “voelbare” verschillen….
Omdat men veel buiten Zweden optreedt, is men niet op de hoogte of er sprake is van concurrentie of competitie tussen het grote aantal Zweedse bands van vandaag de dag. Men is hier ook niet mee bezig en men concentreert zich slechts op hun eigen ding en dat zo goed mogelijk neerzetten tijdens de live-shows. Men is druk doende met de voorbereidingen voor de a.s. US-tour als 1 van de support-acts van Abbath (17 maart – 15 april) en men sluit daarna nog even aan op de tour van Ghost (16 – 26 april).
Vooral Adam is bekend met Nederlandse bands uit “the genre” en noemt zonder blikken of blozen: Pestilence, Asphyx, The Devil’s Blood. In de tourbus wordt er niet veel naar muziek geluisterd. Als men wel de tijd er voor neemt of krijgt, luistert Jonathan graag naar Type O Negative (vooral ‘World Coming Down’) en Adam zegt veelal te luisteren naar The Beatles en Judas Priest. Als inspiratie voor Tribulation grijpt men terug naar Morbid Angel, oude Death, Repugnant en een aantal locale Zweedse bands. In de tourbus vindt men eigenlijk niet de rust en tijd om tesamen aan nieuw materiaal te werken, wel is hetgeen wat men op tour meemaakt, 1 van de inspiratiebronnen voor toekomstig materiaal. De sumiere aantekeningen en wat melodieen, worden dus pas later uitgewerkt.
De 3 albums (The Horror’, ‘The Formulas Of Death’ en ‘The Children Of The Night’) hebben ieder hun eigen karakter, maar zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, wat ook sterk terug te horen is in de huidige setlist. Een setlist die door de hele band samengesteld wordt. Er bestaat vooralsnog een beperking om sommige andere nummers live in de set op te nemen. Men heeft nog geen goede oplossing gevonden voor de instrumenten die van essentieel belang zijn om de nummers zo neer te kunnen zetten, zoals ze op de albums zijn opgenomen. Hier wordt wel degelijk over nagedacht en aan gewerkt.
Men kent elkaar al geruime tijd, maar omdat men na het verlaten van het ouderlijk huis in verschillende steden terechtkwam verliep het schrijfproces van de muziek voorheen anders dan nu. Waar Adam tijdens het 2e album nog verantwoordelijk was voor het merendeel van de songs en er eigenlijk geeen sprake was van een “echte band”, was er al tijdens het schrijfproces aan het 3e album een andere verdeling ontstaan. Een 50/50-verdeling van de songs tussen Adam en Jonathan. Vandaag de dag leeft men allen in Stockholm. Dit zorgt ervoor dat de band, nog meer naar elkaar aan het toegroeien is en er nog meer geoefend kan worden als men niet op tour is.
Beide heren zijn niet alleen druk en verantwoordelijk voor de muziek van Tribulation maar ook voor de vormgeving en het artwork van de hoezen, merchandise, website, flyers en aankleding van het podium. Naast Tribulation houdt men zich op dat vlak ook bezig met andere nevenprojecten, waaruit men inkomsten verkrijgt. Door deze volle agenda’s is een nieuwe Repugnant reunie hierdoor (vooralsnog?) uitgesloten en Stench is hierdoor een stille dood gestorven.
Uit de 3 concerten die ik tijdens deze tour heb mogen bijwonen (17 januari ‘Doornroosje’ Nijmegen, 28 januari ‘Gebr. De Nobel’ Leiden en 29 januari ‘Turock’ Essen), bleek dat we te maken hadden met een sterke line-up. Een gevarieerde line-up: death/thrash metal van het Zweedse Vampire, de post-punk / gothic rock van het Finse Grave Pleasures en de progressieve death/black metal van het eveneens Zweedse Tribulation. Jammer dat de opkomst in Nijmegen en (vooral) Leiden wat tegenviel. In Essen was er sprake van een zeer drukbezochte avond (het bordje ‘uitverkocht’ kon bijna op de gevel geplaatst worden) en ook hier leek het publiek meer betrokken. Groot verschil met de Nederlandse optredens was zelfs dat vele mensen in Essen, speciaal gekomen waren voor Grave Pleasures.
Vampire ging op alle 3 de avonden gedreven van start en kreeg flink wat bijval uit de zaal. Strakke riff georienteerde death metal met thrash invloeden. Een goed geoliede formatie, van een stel jonge honden, met een ‘niet lullen, maar spelen’ mentaliteit…. Een constant ‘death and roll’ gevoel zorgt er ook voor dat je maar met moeite stil kunt blijven staan.
Na een korte ombouwpauze was het dan tijd voor Grave Pleasures. Een ‘nieuwe’ band voortgekomen uit het ter ziele gegane Beastmilk aangevuld met Uno Bruniusson (ex- In Solitude) op drums en achergrondzang. Daar waar de nummers van het onlangs verschenen album van Grave Pleasures, nog hun weg naar het publiek moeten zien te vinden, is er veel bijval voor de Beastmilk songs. In Essen was er eigenlijk meer sprake van een double-headline optreden, zeker als men afging op de reacties van het publiek en de verkoop van de merchandise. Gebalde vuisten en uit luide borst meegezongen teksten, zorgden hier voor intense momenten. Achteraf geeft de band ook te kennen, dat dit voor hen een zeer memorabel concert was, iets wat ze op ‘Facebook’ nog eens onderstreepten.
Als laatste op de bill, de band waar toch uiteindelijk de meeste bezoekers voor zijn gekomen: Tribulation. De band oogt elk optreden uitgerust, geinspireerd en maakt alle verwachtingen volkomen waar. Een mooie bloemlezing uit de 3 studioplaten, in een sterk opgebouwde setlist. De muziek alleen al maakt Tribulation tot een band van wereldformaat, maar de band biedt veel meer. Avond na avond geeft men alles en men zet een sterke performance neer. Ongeacht de vele poses die men aanneemt , worden de nummers met verve neergezet. Dit alles op een mooi aangekleed podium, ondersteund met wierook en een simpele, maar doeltreffende lichtshow. De setlist had wat langer mogen zijn, maar niet getreurd, men gaat ons snel weer verblijden met optredens. Men staat reeds geprogrammeerd voor het a.s. RockHard Festival wat plaatsvindt in Gelsenkirchen (D) van 13 t/m 15 mei en ook treedt men op tijdens het ‘Into The Grave’ festival wat plaastvindt op 12 en 13 augustus van dit jaar.
Foto’s (c) Jos M. Skeleton
