Suffocation, het interview

Kort voor 18.00 uur en zo juist gearriveerd bij Tivoli de Helling, krijg ik pas de bevestiging, dat het geplande interview met Suffocation, ook daadwerkelijk doorgang zal vinden. Alweer halverwege de tour strijkt dit reizend death metal gezelschap tezamen met Cattle Decapitation, Abiotic, Exuviated en Infernal Tenebra, voor de 1e keer neer in Nederland (Utrecht), om een week later voor een 2e keer terug te keren op Nederlandse bodem (Doornroosje te Nijmegen). De gesprekspartner voor het interview, zanger Frank Mullen, schittert door afwezigheid. Wel is hij nog steeds betrokken bij de band als 6e lid en verleent hij zijn bijdrage in de studio, maar blijkt hij eigenlijk alleen tijdens een kortere tour of een gedeelte van het festivalseizoen, als zanger te fungeren. Zijn honeurs worden nu grotendeels waargenomen door Ricky Myers. Dit heeft vooral te maken met Franks gezinsleven en werkaangelegenheden. Natuurlijk ben ik niet teleurgesteld als ik het gesprek aan kan gaan met Terrance Hobbs, 1 van de andere vaste waarden binnen Suffocation. Wat een spraakwaterval…

Voorafgaande aan het daadwerkelijke interview, ben ik getuige van een enorme smile op het gezicht van bassist Derek Boyer. Zonet heeft hij zijn nieuwe custom made axe (van Devil’s Choice) ontvangen, een 5-snarig monster met een supervet design. 1 van de punten aan de onderzijde is gewikkeld in een metalen behuizing, zodat Derek de bass op het podium kan plaatsen zonder deze te beschadigen. Dit is tijdens de show ook 1 van zijn meest favoriete poses.

Omdat het vorige album al wat langer uit is en Cattle Decapitation onlangs nog met nieuw werk gekomen is, is dit dan meer een ‘double-headline’ tour?

Nee, eigenlijk niet. We hebben beide hetzelfde management en zijn al zo’n 4 a 5 keer met elkaar op tour geweest en beide bands hadden gewoon weer veel zin om op pad te gaan. Inmiddels zijn we ook vrienden geworden. We hebben er bewust voor gekozen, deze tour wat kleinere zalen aan te doen. De volgorde van de line-up is gewoon spontaan tot stand gekomen.

Het is alweer 3 jaar stil na ‘Pinnacle Of Bedlam’. Kunnen we dit jaar nog nieuw werk verwachten?

We zijn druk aan het schrijven en zijn super enthousiast tot op heden over het nieuwe materiaal en zoals het er nu uitziet, zal dit jaar het nieuwe album nog gaan uitkomen via Nuclear Blast. Met de sound zijn we op zoek naar een nieuw level, maar de agressie zal hetzelfde zijn, zoals men van ons gewend is. Het vele touren zorgt eigenlijk voor de vertraging en dat we pas na de zomer de studio in gaan. In augustus volgt een eenmalig festivaloptreden in Canada. Andere festivaloptredens volgen pas in 2017, na de release. Er zijn nog geen vaste titels bekend per nummer, maar het handelt zich om allerlei bovenzintuiglijke aspecten gerelateerd aan de dood. We zijn een aantal kunstenaars aan het bekijken die we willen strikken voor het hoesontwerp.

Het nieuwe album zal het 3e album op Nuclear Blast zijn. Voor hoeveel albums hebben jullie indertijd getekend?

We hebben getekend voor 3 albums. Daarna zouden we verder zien. We hebben al heel lang een hele goede samenwerking met Nuclear Blast. In 1988 waren zij het die samen met Relapse Records onze EP ‘Human Waste’ uitbrachten. We respecteren elkaar enorm. Ook was het natuurlijk prettig dat Nuclear Blast zich inmiddels gevestigd had in Amerika. De ondersteuning is zeer goed en datzelfde geldt voor de distributie.

Heb je naast de band nog andere bezigheden, een baan, een gezinsleven…?

Ik heb geen relatie of kinderen en kan daardoor gaan en staan waar ik wil. Als ik niet op tour ben, ben ik met van alles bezig samen met mijn management EMG (Extreme Music Group). We bouwen nu een aantal oefenruimtes en een studio, treffen voorbereidingen voor het album en investeer hierdoor veel in mezelf en niet in een dagelijkse job. Dat is soms moeilijk maar de alles draagt er aan bij, dat ik onafhankelijk ben en veel mooie dingen meemaak. Ook ben ik enorm blij vandaag hier te kunnen optreden.

Frank Mullen is op dit moment dus thuis en Ricky Myers is mee als zanger op tour. Hoe loopt dat? Past hij binnen de band?

Ricky heeft inmiddels zo’n 100 optredens als zanger afgewerkt en doet dit met verve. Ook is hij drummer bij de band Disgorge, een muzikant in hart en nieren. Frank zal ook met hem samen het nieuwe materiaal inzingen. We zijn allen zeer benieuwd naar het resultaat en hoe een en ander zal verlopen in de studio. Ook hebben we een nieuwe gitarist: Charlie Errigo (o.a.: The Merciless Concept, Internal Bleeding, Pyrexia). Een jonge aanwinst, die zeer gedreven en bedreven is.

In 1998 zijn jullie als band uit elkaar gegaan, was daar een speciale reden voor?

Nee, eigenlijk was iedereen er even klaar mee. Geen ruzie of andere spannende dingen. Toch ging het weer kriebelen en was juist Frank Mullen, degene die na 4 jaar weer het voortouw nam, om de band te reformeren. De bezetting wijzigde wel, maar ook dat is zeer natuurlijk en vanzelfsprekend gelopen.

Wat vind je van internet m.b.t. muziek en het downloaden ervan?

Het heeft zijn voor- en nadelen. Wanneer men een nummer download verdien je er niets aan, maar het kan juist een aanleiding zijn voor het bezoeken van 1 van onze shows en het kopen van een shirt of andere merchandise. Elke dag duiken er nieuwe filmpjes op, op ‘youtube’, niet dat wij die posten, maar ook daar weer kan iemand door aangezet worden, onze muziek te kopen. En natuurlijk begrijp ik ook dat als je niets te besteden hebt en er staat wel een pc, dat je zo’n ‘shitty mp3’ download, om toch je favoriete muziek te kunnen beluisteren.

Ik zag een schitterend shirt hangen bij de merchandise stand met jouw hoofd op de voorzijde. Daar moet een verhaal achter zitten…?

Dat klopt… Een goede vriendin uit Frankrijk (Esther) neemt contact met me op en vraagt me, haar voor de zaal op te wachten bij 1 van onze Franse shows. Ze arriveert met een aantal zakken vol met shirts. Ze heeft een tekening gemaakt van mij en deze op de shirts laten drukken, gewoon als geintje en als geschenk.. De shirts vinden hun weg naar diverse mensen en duiken op diverse plaatsen op, op foto’s en op internet. Dus eenmaal weer thuis ontstaat de vraag naar dit shirt, van kennissen en fans, ze willen zo’n shirt hebben. Dat is de reden dat we dit shirt hebben laten drukken, met mij op de voorzijde en op de achterzijde het logo van Suffocation.

Foto’s (c) Jos M. Skeleton