CD van de Week: Death Angel – The Evil Divide
Mei 2016 wordt een vette maand voor liefhebbers van een portie geweldige thrash metal en aanhangers van het wat “oudere” thrash gilde in het bijzonder. Na Flotsam and Jetsam (reeds voorzien van een passende review door collega van Dijk en is hier te lezen) komt ook Death Angel en Paradox met nieuw materiaal.
Eerst maar eens Death Angel’s nieuwe onder de loep nemen. Deze band heeft feitelijk geen introductie nodig want na het, het moet gezegd, tot op heden ongeëvenaarde debuut “The Ultra Violence” uit 1987 alweer, levert de band ook na hun wederoprichting steevast zeer hoogstaand materiaal af. Stiekem verslaan ze dan ook met gemak de zogeheten Big 4 of Thrash want daarvan kan dit helaas niet gezegd worden.
Ook wat deze nieuweling betreft kan iedere liefhebber weer opgelucht ademhalen. Wederom slagen de mannen erin om een cd vol te stouwen met uitsluitend voltreffers. Hierop dus weer 9 volbloed thrash granaten waarin het volop smullen is van de weergaloze tempowisselingen, flitsende gitaarsolo’s en intelligente teksten die het brute raamwerk van stampende en beukende thrash ondersteunen en verfraaien. Potverdikkie wat een geweld legt deze band toch weer aan de dag. Niets maar dan ook niets heeft aan kracht, snelheid en precisie ingeboet. Mark Osegueda schreeuwt de longen uit zijn lijf en lijkt nog steeds beter en venijniger te worden, het gitaarwerk van Rob Cavestany en Ted Aguilar lijkt weer van een andere planeet te komen en het onnavolgbare drumwerk van Will Caroll, tsja daar kan ik intens van genieten, wat een krachtpatser.
Opener “The Moth” zet al meteen op weergaloze wijze de toon voor een album dat, ondanks de bruutheid, toch de nodige afwisseling biedt in zowel de nummers zelf als onderling. Er wordt wat vaker gebruik gemaakt van “backing vocals” en dat werkt zoals in de nummers ‘Cause For Alarm’ en snelheidsmonster ‘Breakaway’ erg goed. Het geeft de nummers een lekkere punky/hardcore twist die goed te pruimen is. ‘Father Of Lies’ is een goed voorbeeld van gecontroleerde afwisseling door de toevoeging van progressieve melodielijnen aan excellent beukwerk. ‘Hell To Pay’ is weer zo’n onnavolgbare snelheidsrecord breker en met ‘It Can’t Be This’, ‘Hatred United, United Hate’ en ‘The Electric Cell’ zijn de mid tempo beukers ook goed vertegenwoordigd. ‘Let The Pièces Fall’ is de inmiddels traditiegetrouwe vette epische afsluiter die je ook weer meteen naar de repeat knop doet grijpen. Ja, voor zulke nummers mogen ze me echt wakker maken.
He, er staan toch 10 nummers op die plaat? Jawel, en dat is dan ook meteen een pareltje dat luistert naar de naam ‘Lost’. Dit nummer is echter meer pure Heavy Metal en door de emotioneel gezongen tekst een enorm pakkend nummer die fantastisch past tussen het overige geweld. Petje af voor Mark die hiermee laat horen meer in huis te hebben dan hij toe nu toe heeft laten horen. Puike prestatie.
We kunnen dus kort zijn over Death Angels’ nieuweling ‘The Evil Divide’ dat gewoonweg weer een topplaat geworden is. Wellicht heeft hij enkele luisterbeurten meer nodig dan weergaloze voorgangers als ‘The Dream Calls For Blood’ of ‘Killing Season’ maar dat mag de pret niet drukken. De ijzersterke, fris klinkende productie is ook deze keer weer in handen van Jason Suecof en deze combinatie mag gerust een dreamteam genoemd worden.
Death Angel verzaakt zowel live als op plaat niet en dat maakt dat de band simpelweg tot de absolute top in het genre behoort. “Surprise I’m back again” is de eerst gezongen zinsnede van het album en die kan alleen maar volmondig met “Yes” beantwoordt worden. Verplichte aanschaf derhalve en uitstekend voer voor jaarlijstjes.
(9,5/10 Nuclear Blast Records)
Tracklist:
01. The Moth
02. Cause For Alarm
03. Lost
04. Father Of Lies
05. Hell To Pay
06. It Can’t Be This
07. Hatred United, United Hate
08. Breakaway
09. The Electric Cell
10. Let The Pieces Fall
