Iron Reagan brengt Gebr. de Nobel tot aan het kookpunt

Nederland zou Nederland niet zijn als we met z’n allen niet klagen over het weer. “Te nat”, “te koud” of zoals de laatste dagen, met de aanhoudende hoge temperaturen, weer “te warm”.
Het is fijn voor de zeikerds die het te warm vinden dat ze vanavond, zaterdag 27 augustus, niet aanwezig zijn op het crossover/thrashmetal feestje in Leiden bij Gebr. De Nobel. Terwijl jaren ’80 hiphop icoon Grandmaster Flash zijn kunsten vertoont in de grote zaal, moeten alle bezoekers aldaar gevoeld hebben dat het programma in de kleine zaal de “Nobel” tot aan het kookpunt heeft gebracht.

De Katwijkse crossover formatie The Filthy Ewoks opende de avond niet onverdienstelijk voor een al redelijk gevulde zaal. Het geluid van deze lokale band is niet geweldig te noemen, ook al herstelt dat lichtelijk gedurende het optreden van slechts een half uurtje. Toch moet zanger Eric de Haar alle zeilen bijzetten om boven het muzikale geweld van zijn bandmaten uit te komen.
De podium prestatie is in mijn beleving wat kleurloos maar dat kan te maken hebben met het feit dat deze gasten kind aan huis zijn in het “Leidsche” en voor vele bekenden staan te spelen.
Het is jammer dat net als het vuur, zowel op als voor het podium ontbrandt, de band alweer afscheid moet nemen.

Over vuur gesproken, Insanity Alert zanger Heavy Kevy komt op in een dwangbuis en met in elke hand een brandende romeinse kaars, daarmee is meteen de toon van het visuele aspect van de maffe show gezet. Het is maar goed dat dwangbuis van de vocalist niet is dichtgeknoopt want de band is duidelijk van plan om er een feest van maken op de bühne. Muzikaal gezien vuurt de band ook meteen haar visite kaartje af. ‘Glorious Thrash’ hakt er direct lekker in, jawel thrash/crossover in eighties stijl á la D.R.I., Nuclear Assault, S.O.D./M.O.D., Wehrmacht enzovoorts.

In een hoog tempo en retestrak ramt de van origine Oostenrijkse band zich door hun set van krap een uurtje heen. Veel songs als ‘Twist-Off Betrayal’ , ‘Crucified by Zombies’, ‘F.U.N.’, ‘The Claw of all that is Evil’, ‘Zongo vs. Eyeball’ en het iets tragere ‘Blunt in/Blunt out’ zijn afkomstig van het fantastische titelloze debuut. Van het in de herfst te verschijnen album ‘Moshburger’ worden we alvast getrakteerd op vier nummers, waarvan ‘Metal Punx never Die’ alvast lekker blijft hangen. De mannen op het podium geven alles en de mannen en vrouwen voor het podium beantwoorden dat, door regelmatig een (circle) pit te vormen. En mocht het publiek even een stapje terug dreigen te doen dan is de Nederlandse zanger Kevin Stout (Heavy Kevy’s echte naam) niet te beroerd om de boel weer lekker op te zwepen met zijn rappe uitspraken en rare fratsen.

Met tekstborden als “Mosh” en “Circle Pit”, een fopwinkel brilletje, een mega joint van piepschuim en krabschaar- handschoenen tijdens het nieuwe ‘Confessions of a Crabman’ weet Kevin de volle zaal prima te vermaken, naast het feit dat hij en zijn makkers ook nog bijzonder goed staan te spelen. Als het ‘Run to the Pit, Mosh for Your Life’ tekstbord omhoog gaat is het inmiddels duidelijk dat de tot thrash-song omgebouwde Maiden klassieker ‘Run to the Hills’, de boel gaat afsluiten. Een heerlijk en zeer vermakelijk optreden, laat maar komen dat nieuwe album.

Het uit Richmond, Virginia afkomstige Iron Reagan hoeft vanavond alleen nog maar het balletje binnen te koppen na de voorzet van de eerste twee bands, en uiteraard is het een voltreffer
De band rondom de Municipal Waste zanger Tony Foresta en bassist Land Phil (gitaar in Iron Reagan) maakte begin dit jaar nog deel uit van de rondtrekkende “Persistance Tour” karavaan in het kielzog van hardcore grootheden als H20, Terror en Ignite. Nu toert Iron Reagan op eigen kracht langs het Europese clubcircuit en doet dat zo te zien niet slecht, gezien het aantal bezoekers vanavond in Gebr. De Nobel.

De eveneens old school thrash/crossover van Iron Reagan werkt als een rode lap op een stier bij de aanwezige fans want de dansvloer stroomt bij de eerste tonen van ‘Bang Out’ weer net zo vol als dat Insanity Alert hem had achtergelaten vóór de ombouw pauze. De rest van het optreden blijven de moshers en de thrashers aan de gang en zo nu en dan duikt er een stagediver het publiek in. De nogal jonge medewerker van de security weet bij tijd en wijle niet wat hem overkomt en verzaakt correct op te treden. Eigenlijk is optreden ook niet geheel noodzakelijk, hier en daar moet er even een monitor rechtgezet worden maar de uitzinnige fans gedragen zich voorbeeldig.

Ondertussen staat het Amerikaanse vijftal de ene na de andere korte maar krachtige thrash stoot uit te delen. Iron Reagen slaat qua songkeuze bijna geen release over. De nadruk ligt op hun erg succesvolle tweede langspeler ‘The Tyranny of Will’ (2014) maar ook de eerste plaat uit 2013 ‘Worse than Dead’ en de diverse (split) e.p.’s komen aan bod. Ondanks dat Iron Reagan over genoeg eigen materiaal beschikt strooit de band met coversongs, zo komen ‘A Skull full of Maggots’ van Cannibal Corpse, ‘Glue’ van S.S.D., dit tot groot genoegen van de aanwezige hardcore fanaten en ‘Don’t Tread on Me’ van Cro-mags voorbij.

De laatst genoemde cover is al het tweede nummer dat als toegift wordt gespeelt buiten de reguliere setlist om, zo komt er een mooi einde aan dit gave avondje crossover/thrashmetal.
Het lijkt wel alsof de tijd door al die korte en felle nummers voorbij gevlogen is, wat mij betreft had er nog een band achteraan gemogen, alleen weet ik niet of het moegestreden publiek dat had volgehouden.

Foto’s (C) Kick Verhaegen