Crobot – Welcome To Fat City

Soms heel soms komt er zo’n album uit. Zo’n album wat alle verwachtingen overstijgt. Zo’n album dat doet verlangen naar meer. Zo’n album waarvan je denkt, “holy hell” waar komt dit vandaan! Dan ineens is daar Crobot met ‘Welcome To Fat City’. Na ‘Legend of the spaceborne killer’ (2012) en ‘Something Supernatural’ is het alweer het derde album van de heren. ‘Welcome to fat city’ maakt deel uit van een vierluik met als thema de levenscyclus. Fat city staat volgens de heren voor een plek waar alle sleazeballs uit het universum zichzelf kunnen zijn zonder rekening te houden met de moralen en gevoelens van anderen. De thematiek komt duidelijk terug in de teksten van de weergaloze zanger Brandon Yeagley, zijn uitzinnig stemgeluid wordt ook wel vergeleken met dat van Chris Cornell (soundgarden, Audioslave) en met dat van Robert Plant (Led Zeppelin). Mix dit met groove rock, met daarin veel invloeden uit de jaren 70 en er ontstaat een fantastisch album.

‘Welcome To Fat City’ is de opener van het gelijknamige album. Direct wordt er geknald met groovy riffs en zeer indrukwekkende zanglijnen. Het is up tempo. Het gitaar geluid is rauw en naar het einde van het nummer toe haalt zanger Brandon Yeagley nog even een paar keer lekker uit. Dit legt de lat hoog voor de rest van het album. Daarover geen zorgen, want bij ‘Play It Cool’ het tweede nummer van het album wordt de groovy sound doorgetrokken. Dit nummer kent spannende breaks en tempo wisselingen, tevens heeft het een gewaagt plots einde.

Een plots einde kent ook het wat rauwe ‘Blood On The Snow’, wat zich ook laat kenmerken door toegankelijke zanglijnen en wederom een lekker groovend en rockend sound heeft.
In het wat rustiger ‘Easy Money’ zijn er duidelijk wat blues riffs hoorbaar. Het nummer zit wat technischer in elkaar, en zowel voor gitarist Chris Bishop als voor drummer Paul Figueroa zijn er een uitdagende rol weggelegd. Ook gebruik Brandon Yeagley zijn mondharmonica. De Mondharmonica die ook weer terugkomt in het fantastische ‘Steel The Show’. ‘Steel The Show’ klinkt lekker rauw. De heren gebruiken veel afwisselende ritmes, ook bassist Jake Figueroa komt in dit nummer duidelijk naar voren en de combinatie met de solerende gitaar is heerlijk. Het mondharmonica spel tijdens het refrein is een zeer toffe toevoeging op het geheel.

In de nummers ‘Not For Sale’ en ‘Hold On For Dear Life’ zijn de jaren 70 invloeden duidelijk hoorbaar. Beide nummers bevattend uitdagende breaks met psychedelische invloeden die je doen denken aan het geluid van Led Zeppelin. Het album eindigt met ‘Plague Of The Mammoth’. Het intro van het nummer heeft weer het rauwe groovende geluid. Tussen de lekkere rock door zijn er weer veel tempo versnellingen. Met name het gitaarspel van Chris Bishop is technisch. Ook de zang van Brandon Yeagley heeft in nummer weer een rauw randje, en zijn uithalen zijn weergaloos. ‘Plague Of The Mammoth’ heeft ook weer een spannend einde, en is daarmee een zeer krachtig nummer en de perfecte afsluiter voor een fantastisch album.

‘Welcome To Fat City’ is een fantastisch album. Geen nummer verveeld. Tijdens ieder nummer gebeuren er spannende dingen voor de luisteraar, door de vele tempo wisselingen en het technisch spel blijf je continu geboeid en blijft de vraag wat volgt er nog? Geen nummer is een teleurstelling en ze zijn eigenlijk alle elf even tof. ‘Welcome To Fat City’ is een album wat je wilt hebben, nee moet hebben!

(10/10, Nuclear Blast Records)

Tracklist:
1. Welcome To Fat City 3:59
2. Play It Cool 3:13
3. Easy Money 3:41
4. Not For Sale 2:53
5. Hold On For Dear Life 4:49
6. Temple In The Sky 3:15
7. Right Between The Eyes 3:25
8. Blood On The Snow 3:29
9. Steal The Show 3:46
10. Moment Of Truth 4:47
11. Plague Of The Mammoth 3:00