Rockmuzine spreekt met Monster Truck’s Jeremy

Monster Truck reist als support act van Nickelback langs de Europese podia. Voor aanvang van de show in de Amsterdamse Ziggo Dome krijgt Rockmuzine de kans met gitarist Jeremy te spreken. Het gesprek is een hernieuwde kennismaking. Eerder troffen Rockmuzine en Jer elkaar in de Melkweg tijdens de release tour van Monster Truck’s nieuwste album ‘Sittin’ Heavy’. Het verslag van dit uitgebreide interview (in het Engels)  vind je hier. Het gesprek in de Ziggo Dome heeft meer het karakter van het ophalen van herinneringen en het bespreken hoe het Monster Truck tussen april en oktober is vergaan.

Melkweg en Europese tour

Ik herinner me die show als een van die avonden waar we bewust een kleinere zaal kozen dan dat we als band aan kunnen. In zo’n kleine zaal creëer je toch een intiemere sfeer. Tijdens een album release wil je er zeker van zijn dat de zaal vol is en het er goed uitziet en perfect klinkt. Verder zijn bij Nederlandse shows altijd mensen van Mascot (Monster Truck’s platenlabel RM) en nu waren er ook mensen van ons lokale label. Dat geeft toch extra druk. Maar wij staan erom bekend dat we extra goed presteren onder druk en dit was een van die avonden waarop alles klopte. Ook de show in Parijs was een van de hoogtepunten. We speelden in een uitverkochte zaal voor ongeveer 500 mensen. Het was een geweldige show. We trekken in Parijs veel fans terwijl veel bands juist minder publiek trekken in Parijs. Veel van de andere shows van deze gave tour zijn in mijn hoofd een beetje door elkaar gaan lopen. Ons programma was dan ook verschrikkelijk hectisch deze zomer.

Monster Truck’s tourschema

We startten in het voorjaar met de release tour in Europa. Daarna gingen we terug naar huis waar we een aantal Amerikaanse shows hebben gespeeld. Toen weer terug naar Europa voor het festivalseizoen en we hebben een aantal geweldige festivals gedaan dit jaar waaronder Download, Sweden Rock en natuurlijk Fortarock. Daarna zijn we weer naar huis gegaan om aan nieuw materiaal te werken en nu zijn we weer terug in het voorprogramma van Nickelback.

Touren met Nickelback

De tour met Nickelback duurt zo’n 2 maanden en omvat een kleine 30 shows. Tussendoor gaan we nog naar Frankrijk om een paar headline shows te doen om daar aan onze bekendheid te werken. Thuis in Canada zeggen veel mensen dat Nickelback en wij een beetje hetzelfde klinken. Daar ben ik het niet mee eens. Maar als mensen beweren dat wij en Nickelback niks gemeen hebben ben ik het daar nog minder mee eens. We spelen allebei rock ’n roll en we hebben ontdekt dat Nickelback’s fans behoorlijk open staan voor onze muziek. Soms slaat onze muziek minder aan, omdat het minder loopt of dat het een lastig publiek is. Maar dat gebeurt gelukkig maar weinig. Meestal is de ontvangst heel positief. Het beste van touren met Nickelback is de hulp die we van ze krijgen. We mogen hun licht, geluid en catering gebruiken. De Nickelback crew helpt ons met onze instrumenten en backline. Ik denk dat ze beseffen dat wat voor hun een klein beetje extra werk betekent voor ons een gigantische hulp is. Het is fijn dat ze zich om het voorprogramma bekommeren, er zijn genoeg voorbeelden van headliners die zich niets aan het voorprogramma gelegen laten liggen. We hebben ook geregeld contact met de bandleden van Nickelback. Gitarist Ryan Peake speelt een nummer met ons mee bijvoorbeeld. Chad Kroeger is altijd druk, hij is echt een superster, maar we hebben toch regelmatig korte gesprekken.

Het leven als support act

We hebben eigenlijk nooit negatieve ervaringen gehad met bands die ons mee op tour namen. Daarmee hebben we enorm geluk gehad, ik hoor soms horrorverhalen van vrienden. Maar of het nu Alice in Chains of Billy Talent was, we hebben ons altijd welkom op hun tour gevoeld. Veel bands waar wij mee getourd hebben kozen ons persoonlijk uit boven grotere of meer succesvolle bands. Ze kozen niet voor het geld of het succes, maar kozen de band waar ze zich het best bij voelden. Dat is niet alleen een compliment voor ons maar zegt ook iets over de positieve houding van die bands. Dat werkt door op hun hele organisatie. Zo’n band is een grote groep mensen die zo’n tour opvatten als iets wat ze graag doen, niet als iets wat moet. Om opgenomen te worden in zo’n groep is erg gaaf.

Op de vraag of Monster Truck leert van het touren met grote bands antwoord Jeremy: “Natuurlijk! Als we dat niet deden konden we beter gelijk stoppen. Je werkt met de meesters in ons vakgebied. Niet eens zo zeer op muziekgebied, maar vooral zakelijk, logistiek en organisatorisch; hoe run je een succesvolle tour. Zij zijn natuurlijk meesters op dat gebied. Je ziet dat Nickelback specialisten voor geluid, licht, merch en alle facetten van een tour bij de hand heeft. Wij moeten het met 2 man staf zien te rooien. Dat dat lukt op zo’n omvangrijke stadion tour zegt iets over hoe hard wij werken, maar ook over de hulp die we van de mensen van Nickelback krijgen.”

Live muziek versus albums

De nummers van ‘Sittin’ Heavy’ zijn eigenlijk niet veranderd tijdens het live spelen. Her en der veranderen kleine details waardoor het publiek makkelijker mee kan gaan met het refrein bijvoorbeeld, maar de nummers staan verder behoorlijk vast. Monster Truck stak dan ook behoorlijk wat tijd in het vervolmaken van de nummers tijdens de opnames voor het album. Als Jeremy hoort over de aanpak van Truckfighters waarbij de songs een eigen leven gaan leiden tijdens het livespelen gruwt hij van deze aanpak. Monster Truck steekt heel veel effort in pre-productie om juist dit te voorkomen. Wel kan het zijn dat de nummers gaandeweg nog strakker en groovier worden gespeeld zodat de band bijna spijt heeft dat ze al op plaat staan. Monster Truck is nu al aan het werken aan nummers voor een komend album en legt daarbij de focus op het zo goed mogelijk vastleggen van de energie van een liveshow op de plaat. De nieuwe nummers beginnen vaste vorm aan te nemen, maar zijn nog niet zo ver dat de band ze al live speelt. Het spelen van nieuwe, nog onbekende nummers is ook meer iets voor tijdens een clubshow, zodat de Monster Truck fans zich uitverkorene kunnen voelen als zij de eersten zijn die de nieuwe nummers te horen krijgen.

Op de valreep kreeg Rockmuzine nog een primeur, Jeremy had net te horen gekregen dat Monster Truck in november en december terugkeert naar Europa om Billy Talent te begeleiden op zijn Europese tour, met shows in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Polen.

Over de routine van het touren

Na een maand touren met Nickelback worden alle shows een beetje hetzelfde en wordt het een beetje een sleur. Weliswaar een hele fijne sleur, maar toch. De shows rijgen zich aan elkaar en als je Jeremy over een half jaar naar de show in de Ziggo Dome vraagt is de kans groot dat hij zich er weinig van herinnert, behalve als er iets opzienbarends gebeurt, zoals iemand die van het podium afdondert. Daarom is het fijn dat de band er even tussenuit kan om een aantal headliner shows in Frankrijk te doen. Maar Jeremy wil niet klagen, de shows met Nickelback zijn perfect geregeld in contrast met een aantal festivals in de zomer, waar het altijd maar de vraag is op wat voor podium je terechtkomt, in welk timeslot.

Het tourleven van een artiest bestaat in Jeremy’s geval buiten het spelen om vooral uit slapen en drinken. Niet zo’n gezonde levensstijl dus, maar hij hoopt dat het slapen en een gezond fruitontbijt compenseren voor de drank. “I always joke that the fruit and vegetables act as a securityguard and when the booze shows up the security guard talks like: it’s oké, they are with me.” Als Jeremy vertelt dat hij van Heineken bier houdt valt Rockmuzine bijna van de stoel met een verbaasd: “Oh really?  Why?” Verder vertelt hij over zijn voorliefde voor rode wijn, nooit tijdens het touren, want wijn maakt slaperig, maar thuis is hij echt een wijnliefhebber en dan maakt de slaperigheid niet uit. Na nog wat favoriete gins uitgewisseld te hebben was het interview ten einde.