Karibow – Man of rust
De Duitse singer-songwriter en multi-instrumentalist Oliver Rüsing startte in 1997 een one man studioproject op. Oliver maakt onder de naam Karibow neo-progresieve rock. Langzaam maar zeker groeide dit uit tot een voltallige live band. Pas sinds het uitkomen van ‘Addicted’ in 2015 krijgt Karibow meer internationale bekendheid. Vooral ‘Holophinium’ (2016) werd overal goed ontvangen. Zo doende ontstond er opnieuw belangstelling voor het album ‘Man of rust’ uit 2011.
De reissue van dit award-winnende album is volledig remixed en remastered. Daarnaast bevat het album 4 niet eerder gebrachte boustracks. Dat is bijna 20 minuten extra luisterplezier, waardoor het album nu ruim 72 minuten duurt! Deze reissue is opgedragen aan toetsenist Markus Bergen. Hij overleed eerder dit jaar geheel onverwacht. Met vervanger Thorsten Schäffer is Karibow weer compleet om te kunnen toeren.
‘Ceraneo’ heeft een sferische start waarbij het geluid diverse keren in de koptelefoon heen en weer loopt van ene oor naar het andere oor. Een bijzondere gewaarwording, omdat dit duidelijk anders dan anders is: intenser. Er is een krakend geluid van een paar seconden in verwerkt. Op een leuke manier merkwaardig. Na een wending komt geleidelijk de Karibow-sound naar boven. Op het einde keert het krakend geluid even terug. De titeltrack heeft een pakkend intro met lichte poppy sound. Diverse wendingen onderbreken het licht poppy ritme. ‘Man of rust’ zit ingewikkelder in elkaar dan in eerste instantie lijkt. Vooral qua percussie. Er zijn diverse geluiden toegevoegd, een klok die slaat, het tikken en aflopen van een wekkertje. De dromerige sfeer sluit er prima op aan. Na een rockende wending zingt Oliver een aantal zinnen met meer power. Vrijwel direct gevolgd door een stuk met warmte in zijn stem. Tekst, muziek, en de manier waarop Oliver zingt, zijn in balans. Kort gezegd gaat dit goed opgebouwde nummer over het gevecht om gelukkig te (kunnen) zijn.
Weer een vreemd maar intrigerend intro, dit maal van piano. Ik verwacht een lang experimenteel vervolg van ‘Reasons to fly’. Dat blijft uit, en mijn aandacht verslapt een beetje. Even later word ik meegnomen door de muziek. Het is heerlijk genieten van de toetsen en van het gitaarwerk. Mooi wegstervend eind. ‘The north wall tale’ neemt me niet direct in beslag zoals ik zou willen. Dit verandert tijdens een aangenaam lang, instrumentaal stuk. Er worden geluiden toegevoegd, waaronder storm geluiden. Wat een mooie wending zo vlak voor het einde van dit nummer. Ook ‘A little bit of rust’ heeft een verrassend intro. Dat verrassende houdt Karibow vast. Eerst dacht ik dat het juichen van sampling kwam, maar blijkt een live track te zijn. Ook live klinkt Oliver’s stem mooi. De geluidskwaliteit van het totaal had wat beter gekund. Het klinkt alsof je niet bij het concert aanwezig bent, maar vanaf een afstandje luistert. Ondanks dat is het zeker genieten van dit live nummer!
Deze 12 nummers sluiten mooi bij elkaar aan. Toch weet Karibow mijn aandacht niet constant volledig vast te houden. Door wendingen, de details en niet te vergeten de zang weet Karibow mijn aandacht altijd snel terug te winnen. Aangenaam lange instrumentale stukken waarbij mijn voorkeur uitgaat naar de minder poppy klinkende delen. ‘Man of rust’ moet je een paar keer luisteren om alle details te kunnen waarnemen. Alles is gezongen en gespeeld door Oliver zelf. Behalve het intrigerende piano intro van ‘Reasons to fly’. Dat is gespeeld door het zoontje van Oliver, toen 7 maanden (!) oud! Last but not least: al het artwork, dus ook het tekstboekje, ziet er mooi uit.
(8/10 , Progressive Promotion Records)
