Me First and the Gimme Gimmes sfeer boven spektakel in de Melkweg

In 1995 begon de uit San Francisco afkomstige formatie Me First and the Gimme Gimmes als side-project van enkele punkrock muzikanten die wat covers van oude klassiekers in een punkjasje goten en ten gehore brachten. De populariteit van Me First And The Gimme Gimmes, met leden van o.a. NOFX, Lagwagon, Swingin’ Utters, No Use For A Name en Foo Fighters in de gelederen, steeg in een korte tijd tot een aanzienlijke hoogte en is inmiddels een gesettelde band in de punkrock/-pop scene. De formule van deze punkers is erg geliefd, door op elk album een ander thema te hanteren (60’s/70’s/80’s/Musicals/Country & Western/R&B) spreekt het inmiddels brede repertoire ook een breed publiek aan met één gemene deler…swingende en melodieuze punkrock!

Om het publiek op te warmen mag de vierkoppige punkformatie Masked Intruder uit Wisconsin het spits afbijten vanavond. Zoals de bandnaam al doet vermoeden bestaat dit kwartet uit vier gemaskerde indringers met elk een eigen kleur masker. Blue (Zang/Gitaar), Yellow (Bass), Red (Drums) en Green (Gitaar). Nou hebben we in De Melkweg het geluk dat Green volgens zanger Blue in “de Bak” zit en dat daarom de Nederlandse (ongemaskerde en niet onaardig ogende) gitariste Merel zijn plaats inneemt. Masked Intruder speelt lekkere melodieuze punkrock zoals dat door meer artiesten in de Fat Wreck Chords / Epitaph stallen al is gedaan. Helaas bedient Masked Intruder zich van allerlei rariteiten op het podium die de aandacht van de muziek wegnemen. Zo staat er een strenge “Oom Agent” (een echte snorremans) op het podium die gedurende de show omgeturnd wordt tot een ware “Party Animal” en vervolgens de slampit moet aanjagen. Ook de (woord) grappen en de zogenaamde interesse naar onze vriendinnetjes van Blue gaan een beetje vervelen naarmate de show vordert. De strip act die “Oom Agent” uitvoert kennen we al van jaren geleden toen Mucky Pup nog een teken van leven gaf. Jammer, want muzikaal is deze band zeker niet verkeerd.

Net als in 2014 is de Amsterdamse Melkweg binnen een mum van tijd tot de nok aan toe uitverkocht, dus het is letterlijk en figuurlijk dringen aan de bar om nog even wat drankjes te bestellen alvorens deze in het komende anderhalf uur weer uit te zweten. Allen gehuld in Hawaiishirts betreden de “Gimmes” het slechts met een kleine banier aangeklede podium en openen gezien de temperatuur in De Melkweg heel toepasselijk met ‘Summertime’ (George Gershwin). Gezien de setting maakt het vijftal meteen duidelijk dat ze niet van plan zijn om de show in te vullen met allerlei poespas en gimmicks maar door een goed uitgebalanceerde- en gespeelde set te spelen het publiek een aangename avond te bezorgen. En dat pakt goed uit want de tweede song van de avond, John Denver’s ‘Leaving on a Jetplain’ zet de boel op de dansvloer flink in beweging en naar wat later zal blijken, blijft dat het gehele optreden voortduren.

De hele avond staat vervolgens in het teken van één groot feest der herkenning en het valt op dat de publieksreactie bij de ‘echte’ radioklassiekers en de recentere covers net een beetje enthousiaster is.
Zo is ‘I Believe I Can Fly’ (R. Kelly) halverwege de set een goed teken voor meerdere fans om dit in de praktijk te brengen en lekker te gaan stagediven en crowdsurfen. De sympathieke en humoristische frontman/zanger Spike Slawson, die iets meer glamerous gekleed is dan zijn bandmaten, fungeert als een soort presentator die uitgebreid de tijd neemt om elke song toe te lichten of te voorzien van commentaar. Naast regelmatig een nummer aan te kondigen met “This is a coversong”, vraagt de man zich af wie het zinnetje “Dump Trump” heeft herkend in de Barry Manilow hit ‘Who put the Bomp (in the Bomp, Bomp, Bomp)’ en steekt hij de draak met de vliegeniers capaciteiten van John Denver in de aankondiging van ‘(Take me Home) Country Roads’.

Me First and The Gimme Gimmes bouwt het feestje lekker op met klassiekers van Madonna (met zanger Spike op ukelele) tot aan Elton John (‘Rocket Man’) alsook Carly Simon (‘Nobody does it Better’) en krijgt het voor elkaar om met een uiterst simpele show anderhalf uur lang het publiek onafgebroken mee te laten dansen en zingen. De toegiften die als uiteraard als “kers op de taart” moesten dienen liepen even wat anders dan gepland. Na de tweede toegift ‘All my Loving’ (The Beatles) wordt het optreden stilgelegd door de band en om een pad voor de security te maken. Er blijkt een stagediver gewond op de dansvloer te liggen en even slaat de paniek en zichtbare bezorgdheid bij de band toe. Na alle commotie wordt de Gloria Gaynor song ‘I will Survive’ omgedoopt tot ‘He will Survive’ en opgedragen aan de brokkenpiloot. Met ‘Sweet Caroline’ (Neil Diamond) en het toepasselijke ‘End of the Road’ (Boys II Man) nemen de Gimmes en De Melkweg afscheid van elkaar na een zeer geslaagde avond.

Bassist Fat Mike (NOFX) en Lead gitarist Chris Shiflett (Foo Fighters) waren er vanavond niet bij, en zijn voor deze gelegenheid vervangen door Jay Bently (Bad Religion) en Scott Shiflett (broer van … & Face to Face) Was jij er als lezer ook niet bij dan is er nog een schrale troost. In april verschijnt ‘Rake it In’, een “The Best Of” van Me First And The Gimme Gimmes waar driekwart van de vanavond gespeelde set op terug te vinden is.

Foto’s (C) Armelle van Helden

Setlist:

Summertime (George Gershwin cover)
Leaving on a Jet Plane (John Denver cover)
Me and Julio Down by the Schoolyard (Paul Simon cover)
Who Put the Bomp [in the Bomp, Bomp, Bomp] (Barry Mannilow cover)
(Ghost) Riders in the Sky (Stan Jones and his Death Valley Rangers cover)
Sloop John B (traditional)
Danny’s Song (Kenny Loggins & Jim Messina cover)
Take Me Home, Country Roads (John Denver cover)
Jolene (Dolly Parton cover)
Crazy for You (Madonna)
I Believe I Can Fly (R. Kelly cover)
Mandy (Scott English cover)
Over the Rainbow (Harold Arlen cover)
Rocket Man [I Think It’s Going to Be a Long, Long Time] (Elton John cover)
Nobody Does It Better (Carly Simon cover)
Different Drum (The Greenbriar Boys cover)

Toegift:

You Only Live Twice (Nancy Sinatra cover)
All My Loving (The Beatles cover)
I Will Survive (Gloria Gaynor cover)
Sweet Caroline (Neil Diamond cover)
End of the Road (Boyz II Men cover)