Yann Armellino & El Butcho – Better way
Deze CD uit Parijs kan worden geclassificeerd als hard rock- classic rock- heavy blues. Soms schurkt het geluid tegen dat van Kiss, Aerosmith, of Guns ’n Roses, maar alles in een mooi en eigentijds jasje. Op deze Cd die in oktober is uitgekomen ontmoeten 2 zeer diverse muzikanten elkaar op het virtuoze vlak. Het duurde even maar nu heeft de CD dan Nederland bereikt.
Yann Armellino is een instumentaal gitarist die houdt van het snelle vingerwerk (denk aan het spel van Satriani en Stevie Vay). Hij heeft sinds het jaar 2000 5 Cd’s en 5 DVD’s uitgebracht, hier zeer goede recensies over ontvangen en meer als 70.000 exemplaren verkocht. Tijdens promotieoptredens van Beth Hart in Frankrijk ondersteunt hij deze op het podium. Dit zegt iets over de kwaliteit van zijn vakmanschap. El Butcho is bekend als zanger (een interessant geluid en mooi bereik) van de metalgroep Watcha (1994-2008), waarmee hij ruim 2000 concerten heeft gegeven in Europa en Canada. Hierna valt hij terug op zijn grote Hardrockjeugdliefde in verschillende formaties. Eind 2014 komen de heren Armellino en Butcho elkaar tegen op het Parijse Metalfest, en dat is het begin van hun collaboratie, die eind 2016 uitmondt in de CD ‘Better Way, met daarop 13 nummers, waarvan 2 instumentaal.
De opening met het stevige titelnummer “Better way’ laat meteen het typische, enigszins nasale stemgeluid van El Butcho horen als ook een fraaie gitaarsolo van Yann Armellino. ‘Never ever’ zet in met een flinke ‘oehyeah’ en heeft vervolgens een ‘zz-top’ groove met een catchy refrein en een heerlijke gitaar. (I can see the light). In het krachtige ‘Soldier of the rain’ speelt snel gitaarwerk de hoofdrol. ‘fighting my demons’, I’m a soldier of the rain..’ Mooi sfeertje, mooie tempowisselingen, goede loops. Een van mijn favorieten. ‘Desert’s song’ is een verleidelijke uitnodiging om mee te gaan.. ‘I believe that I’m free, and i hit the road again .. come on!’
‘coming home’, is wat rustiger en melodieuzer. Een stevige drumslag, relatief eenvoudiger van opzet.
’inner strives’ begint mooi, spannend en ingetogen en heeft het meest weg van een ballad. Hier gaat het vooral om de samenzang. ‘Selfish go’ knalt er meteen op. Mooie baslijn. Even lekker hakken. Toch melodieus. Met ‘Signed, sealed, delivered’ wordt even een knipoog gegeven naar Stevie wonder en van Halen. ‘hellcome baby’ is snel! Yann toont hier zijn karakteristieke snelle gitaarwerk. Ook El Butcho moet een tandje bijzetten. Daarna het rustige ‘The train’, tijd voor wat overpeinzingen. ‘What comes around goés around. ‘Suits revisited’. Heerlijk. Instrumentaal. Snel. Krachtig. Ook het laatste nummer ‘road to the core’ is instumentaal en snel. Ik stel me zo voor dat menig gitarist zich hier suf op oefent. Doet me op een prettige manier aan vroeger denken.
De opnames van deze CD zijn gemaakt met behulp van ,de ‘magic touch’ van de Franse producer Erick Benzi (o.a. Celine Dion, Johnny Halliday), die zeker heeft bijgedragen aan de definitieve vorm van dit potentieel succesvolle album. Op de Cd vindt de liefhebber ook nog het gitaarspel van Jacques- Méhard Beaudot van Jesus Volt, en bij live optredens worden ze ondersteund door (tevens Jesus Volt) bassist Julien Boisseau. In Frankrijk wordt de Cd momenteel op diverse plaatsen gepresenteerd tijdens ‘showcases’, optredens en door de pers. Het zal me benieuwen of de Nederlandse markt ook interesse gaat tonen. Persoonlijk vindt ik het in ieder geval heerlijke muziek, zeker tijdens het ‘cruisen’ in de auto. Vertrouwde sound in een nieuw jasje!
Ook zou ik de heren zeker graag eens live zien.
(80/100, Note A Bene)
Tracklist:
1 Better Way 5:22
2 Never Ever 4:21
3 Soldier Of Rain 4:09
4 Desert’s Song 4:26
5 Coming Home 5:16
6 Immer Strives 4:51
7 Selfish Go 3:58
8 Signed Sealed Delivered 3:45
9 Hellcome Baby 4:24
10 The Train 4:36
11 Another Day 3:56
12 Suits Revisited 1:53
13 Road To The Core 3:21
