Nevena – Nevena

Jeroen Schortemeijer | 23 December 2022 | CD | No Comments

Hmmm, mijn laatste review voor dit jaar, maar ‘lest best’ gaat helaas niet op voor deze Frontiers Music release. De bevallige zangeres Nevena komt uit Servië en is tevens songschrijver en pianiste. Ze studeerde zowaar aan het prestigieuze Amerikaanse ‘Berklee College of Music’ en was winnaar van de Servische versie van The Voice. Ik hoop voor haar zonder een lokale Jeroen Rietbergen… Het Italiaanse label zag er blijkbaar een AOR-act in en koppelde haar aan een zekere Michael Palace, die alle overige instrumenten inspeelde en de boel produceerde. Geen Alessandro del Vecchio deze keer, dat is al een vermelding waard!

Alsof de hoogtijdagen van de poprock niet al decennia achter ons liggen, zingt Nevena deze Bon Jovi-achtige zoete melodic rock plaat enthousiast vol. Ze heeft een prima, doch wat kinderlijk stemmetje, passend bij de hapklare meezingliedjes. Het klinkt allemaal best lekker, maar het is als fastfood, een half uur later ben je het alweer vergeten en overdaad schaadt! Ik vraag me serieus af of hier een grotere markt voor is dan de familie- en vriendenkring van het Servische talent. Maar wie ben ik.

Het album opent met het blije ‘Bulletproof’ die de jaren 90 laten herleven met dat oho-koortje in het catchy refrein en het gedateerde keyboardje. Op single ‘Bad Sun Rising’ valt Nevena door de vocale mand, want veel te lief zingend. En jawel, wederom een whohoho-refrein. Het midtempo en prima ‘Straight Into Madness’ past haar beter en is meer AOR dan poprock. Het vrolijke ‘Too Late’ huppelt de speakers uit en heeft de rocker in ons weinig te bieden, behalve dan de smakelijke gitaarsolo van Palace.

Zo kabbelt dit aalgladde debuut verder, zonder echt te irriteren of op te vallen. Als je in een depressie zit, kan deze uplifting melodic poprock zijn effect hebben. Afhankelijk van de persoon, positief of negatief. ‘Writer’s Block’ is nietszeggende pop. De dramatisch aangezette jaren 80 pianoballad ‘Miracles’ is zowaar een hoogtepuntje, ook al hoorden we deze kitsch vroeger beter. Ook het afwisselende ‘Fire In Me’ is aardig en afsluiter ‘Outrageous’ is spannend opgebouwd, maar vervalt in het refrein toch weer in de clichés die de rest van de plaat teisteren.

Nee, een muzikale aanrader zou ik deze ‘Nevena’ niet willen noemen. Middelmaat troef en alles hebben we bands als Bon Jovi, Heart, Europe, Bad English etc. veel beter en volwassener horen doen. De elektronische drums en gedateerde productie helpen ook niet echt. De gloriedagen van de AOR worden door Nevena geen nieuw leven ingeblazen, hoe graag Frontiers dat ook ziet en hoe zeer ik het haar ook gun. Maar de clip is mooi, dat dan weer wel.
(60/100 – Frontiers Music)