Black Magic Six – Choose Death

Neem blues, rockabilly, punk en garage rock gooi dat in een grote blender en je krijgt de muzikale klanken van Black Magic Six. De zanger klinkt alsof hij ’s ochtends ontbijt met een cactus, deze wegspoeld met een liter benzine om vervolgens een album op te nemen. Dat albums opnemen gaat lekker voor het Finse tweetal, ‘Choose Death’ is hun vierde album. In 2006 kwamen zij samen. Sommige horen invloeden van de Dead Kennedy’s, The Stooges, AC/DC, echter hebben zij het mis aldus de heren. Hun muziek klinkt als het meesterplan van satan, gemixed met de organen van Stalin en de brul van een Kallio-weerwolf, althans zo omschrijven zij het zelf. Wat dat precies inhoud?

‘Choose Death’ is rauw, vulgair en smerig. Direct bij de eerste klanken van ‘Dance With Me Satan’ wordt je meegesleepd in een avontuur, met verhalen die door zanger J-Tan op een geloofwaardige wijze worden gebracht. De klanken die dit nachtegaaltje weet te produceren doen je daadwerkelijk geloven dat hij een dansje met satan wel aankan. Muzikaal is het album divers. In ‘Shake Shake Shake’ zijn daadwerkelijk rock ’n roll invloeden hoorbaar. Het is bijna een swingend geheel maar dan met een heel rauw randje. Dat swingende geheel wordt up tempo doorgezet in ‘9 To Midnight’. Het kost heel wat zelfbeheersing om op dit nummer niet los te gaan en je drankje in de lucht te gooien. Gelukkig komt die muzikale diversiteit weer op een andere manier terug in ‘All Night Long’, anders zouden we dorstig worden. Dit nummer lijkt veel country invloeden te hebben. Samen met de spannende stem van J-Tan is dit nummer ideaal voor de gemiddelde Quentin Tarantino film. ‘Pulp Fiction’, ‘Kill Bill’ het past allemaal prima.

Maar goed er moet ook gerockt worden. ‘Grease The Machine’ is zo’n typisch voorbeeld van rockabilly en garagerock in de mix. Lekker up tempo, lekker spontaan maar toch ook een beetje vies. De drums, maar ook de bas overheersen lekker in dit nummer en zorgen voor een spannend ritme met een zekere dreiging die je doet verlangen naar een feestje. De spannende bas en drum invloeden van Lew Siffer worden doorgezet in ’16 Tons Of Misery’. Ook dit nummer heeft rockablliy invloeden die gemixed zijn met garage invloeden. De opbouw maar ook de wisselingen van tempo zijn goed gedaan en dat houdt het ook muzikaal interessant. De speakers beginnen ondertussen te kraken van de hoeveelheid distortion die de heren gebruiken, gelukkig zijn de nummers kort en hierdoor kan je apparatuur zo nu en dan even op adem komen.
Als kers op de taart bewaren de heren het beste nummer misschien wel tot het eind. ‘Golden Jackall’ is niet alleen een fantastische naam voor een nummer. Het nummer weet de diversiteit van het gehele album samen te vatten, alleen is daar nog wat meezinggehalte aan toe gevoegd. Daarbij een catchy gitaarrifje en het is meer dan toegankelijk voor iedereen.

Ongetwijfeld dat zanger J-Tan na de opnamens van dit album nieuwe stembanden aan heeft moeten schaffen, maar “who cares”. Het is fantastisch! Het geluid wat het tweetal weet te produceren doet vermoeden dat er een volledige band aan meewerkt. De mix van de verschillende stijlen werkt goed en heeft als resultaat een absoluut tof album. ‘Choose Death’ klinkt logisch als leven inhoud dat we naar gepolijste strakke muziek moeten luisteren. Die rauwheid alsof er net iemand je dierbaarste vinyl heeft opgepoetst met een zaag dat maakt het mooi, en doet verlangen naar meer!

(80/100, Svart Records)

Tracklist:
• Dance With Me Satan
• Shake Shake Shake
• 9 To Midnight
• All Night Long
• Red Cloud
• Grease The Machine
• Raw
• Better Run Fast
• 16 Tons Of Misery
• Golden Jackall