Pat Travers – Live at Rockpalast – Cologne 1976

De Canadese rockzanger/gitarist was een jonge twintiger toen hij zijn muzikale carrière startte. Dat was midden jaren ’70. Dus tijdens dit concert stond hij aan het begin van zijn carrière. Dit optreden zorgde zelfs voor zijn doorbraak in Europa. Omdat eigenlijk al deze nummers al eerder op LP/CD verschenen zijn, ga ik ze niet uitgebreid bespreken. Maar hou ik me beperkt tot wat grote lijnen.
Meteen is duidelijk dat de geluidskwaliteit retro is. Dat kan ook niet anders, het concert is immers 41 jaar geleden!! Gelukkig is er niet van alles aan ‘versleuteld’ om aan te sluiten bij de kwaliteitsnormen van nu. Voor de duidelijkheid: De kwaliteit is helemaal niet slecht. En als je de volumeknop niet al te ver open draait klinkt het best wel oké. Al in de openingstrack ‘As my life flies’ valt op dat Pat behoorlijk goed te verstaan is. Ook 40 jaar geleden kon Pat, zo jong als hij was, al geweldig goed kon spelen. In ‘Hooked on music’ is dit overduidelijk! Ik zou de retro kwaliteit er bijna van vergeten.

Zijn stem is hier natuurlijk veel jonger dan nu. Logisch! Toch heeft zijn stem ruim voldoende body. Zo af en toe kondigt Pat het volgende nummer kort aan. Zo ook voor ‘Need love’. Weer valt het goede gitaarwerk van Pat op. Prima ondersteund voor de ritmesectie van Peter “Mars” Cowling op bas. En Nicko McBrain achter de drums (tevens Iron Maiden drummer) ‘Statesboro Blues’ is een cover, en stamt uit eind jaren ’20. Toen dus al bijna een halve eeuw oud. De mannen laten in hun manier van spelen geen steken vallen. Dus blijft het heerlijk om te luisteren. Af en toe is er een gitaarwissel of moet Pat zijn gitaar door de warmte een keer extra stemmen. Dan valt er op de cd een stilte. Een stukje stilte er uit knippen was waarschijnlijk mooier geweest. ‘Makes no difference’ is een gave afsluiter. Ook al is het op cd, het blijft jammer dat er geen toegift komt. Daar wordt niet omgevraagd. Wellicht paste dat in het tijdsbeeld van toen?

DVD
Het beeld is, zeker voor de tijd, goed van kwaliteit. Er zijn volop mooi close ups van Pat. De close ups van Nicko en “Mars” hadden wat langer mogen aanhouden. Het publiek zit te luisteren. Bijna vreemd om zittend publiek te zien in een rockzaal. Het licht in de zaak verandert nauwelijks. Dat maakt het kijken minder aantrekkelijk. Dit is natuurlijk geheel buiten Pat’s schuld. Hij speelt zoals eerder gezegd geweldig goed. In zijn manier van performen is weinig veranderd. Hij maakt vrij weinig oogcontact met de bandleden, de camera en het publiek. Tijdens ‘Need love’ komt Pat was losser. Mooi om te zien. De gitaarwissels worden niet opgevuld door het volgende nummer aan te kondigen. Voor het stemmen heeft Pat best wel tijd nodig. Ook op de dvd zijn deze onderbrekingen een beetje saai.
Het plezier van Pat Travers band tijdens het performen is goed te zien. Dit wordt iets intenser naarmate het concert vordert. Door de plaats waar de camera’s staan is er nauwelijks een goed totaalbeeld van het podium. We zijn nu dus maar verwend met alle beelden die op de tegenwoordige DVD’s te zien krijgen. Het retro gebeuren heeft hier zeker zijn charme. Dat hoeft de fans van Pat Travers dus niet te weerhouden om deze uitgave aan te schaffen.

(75/100, Mig music)

As My Life Flies 02:35
Stop And Smile 03:47
Hooked On Music 06:19
Feelin’ Right 03:54
Need Love 05:39
You Don’t Love Me 03:48
Statesboro Blues 06:17
Medley 1 & 2 07:43
Boom Boom 02:48
Rock And Roll Susie 03:51
Makes No Difference 06:47