Prong – Zero Days

Sinds Prong onderdak heeft gevonden bij platenlabel SPV/Steamhammer zijn er twee zaken wezenlijk veranderd. Ten eerste zijn de albums steevast van hoge kwaliteit en ten tweede worden deze heerlijke brouwsels in een moordend tempo uitgebracht. Prong toert zich daarnaast een ongeluk zodat je jezelf afvraagt waar na al die jaren die tomeloze energie vandaan komt. Erg is dat zeer zeker niet want deze grondleggers van groovende hardcore thrash staan live zonder uitzondering garant voor een puike avond. Na al die topalbums wordt het wel steeds moelijker om een setlist samen te stellen en met dit album op uitkomen wordt het gewoonweg onmogelijk. Prong’s successen zullen altijd onlosmakelijk verbonden blijven met ‘Cleansing’ maar dit album staat minstens op gelijke hoogte. Ja, zo vreselijk goed is deze plaat geworden.

Hard, venijnig, snel, pakkend, effectief, scherp, agressief en toch bij vlagen weer lekker melodieus, het is allemaal aanwezig op dit 13 nummers groovende meesterwerk. ‘Zero Days’ opent genadeloos met maar liefst 6 onweerstaanbare, ongenadig doordenderende bulldozer tracks zoals ‘However It May End’, ‘Off The Grid’ en het beste, hardste Prong nummer aller tijden ‘Forced Into Tolerance’. Potverdorie wat een supergoed nummer is dat zeg. Een bonk tomeloze hardcore thrash on full speed zoals Prong die in de begindagen maakte. Melodie wordt, evenals die onweerstaanbare groove, niet vergeten in tracks als ‘Divide And Conquer’ en het “rust” puntje in het album ‘Blood Out Of Stone’ waarin het dan weer optimaal genieten is van heerlijk riffwerk en de steeds sterker worden vocalen van meesterbrein Tommy Victor.

Daarna wordt er weer lustig op losgehakt in ‘Operation Of The Moral Law’ waarna het tweede gedeelte meer ruimte biedt voor het latere Prong werk waarin meer afwisseling en melodie is verwerkt. Toch vinden we in songs als het zware ‘Self Righteous Indignation’ en het afsluitende ‘Wasting Of The Dawn’ ruimte voor wat experiment in de vorm van trage sludgedoom/industrial stukjes. Gelukkig is deze keer de line up naast Tommy Victor ongewijzigd gebleven en dat is te horen. Met Arturo Cruz op drums en Mike Longworth op bas hebben we een zeer gedegen ritmesectie te pakken die ook hun bijdrage aan de tracks hebben geleverd.

Wanneer je denkt dat een band als Prong niet meer kan verassen dan heb je het mis. Prong manifesteert zich met dit album wederom als een topband die met ‘Zero Days’ zijn complete discografie optimaal eer aan doet. Zowel liefhebbers van oud als nieuw werk hebben hier een heerlijk exemplaar in handen van een band die gelukkig van geen ophouden weet. Ook op tekstueel vlak neemt de heer Victor geen blad voor de mond en heeft hij wel degelijk iets te melden. Op vocaal gebied is er de nodige progressie geboekt en het album staan van voor tot eind vol met geweldige nummers. Meer valt er simpelweg niet te melden. Hopelijk krijgt Prong eindelijk de erkenning die het al jaren verdient. Voor nu, aanschaf verplicht!

(95/100; SPV/Steamhammer)

Tracklist:
01. However It May End
02. Zero Days
03. Off The Grid
04. Divide And Conquer
05. Forced Into Tolerance
06. Interbeing
07. Blood Out Of Stone
08. Operation Of The Moral Law
09. The Whispers
10. Self Righteous Indignation
11. Rulers Of The Collective
12. Compulsive Future Projection
13. Wasting Of The Dawn