Delain heerst, And Then She Came verovert in Effenaar Eindhoven tijdens 2e dag FemMe 2017

Voor dag 2 van het festival worden we verwacht in de vertrouwde omgeving van de Effenaar. Hier vonden de vorige edities alle dagen plaats en je merkt dat dit voor de bezoekers erg vertrouwd voelt. Bij binnenkomst is de grote zaal, gezien het vroege tijdstip, al redelijk goed gevuld en kunnen we ons opmaken voor de eerste live tonen.

Amberian Dawn

Het Finse Amberian Dawn bijt de spits af en dat is toch best een redelijk grote naam in het circuit. Na een sprookjesachtig intro die je zowaar doet denken aan de Efteling start de band met het lekker toegankelijke ‘Valkyries’. De pop/rock metal wordt door het publiek meteen omarmt en de aanstekelijke presentatie van zangeres Capri zorgt er voor dat die enthousiaste houding van het publiek steeds verder toeneemt. Met nummers als ‘Circus Black’, ‘Magic Forest’ en ‘Rise OF Evil’ houden ze er goed de vaart in. Het is allemaal dansbaar, beweegbaar en meezingbaar en dat wordt dan ook door de aanwezigen gedaan. Persoonlijk wordt ik zelf niet zo blij van het ultra happy ‘Knock Knock, Who’s There’ en het nieuwe ‘Maybe’ (van ‘Darkness Of Eternity’ dat 10 november verschijnt) maar met het afsluitende, wat oudere werk als ‘River Of Tuoni’ wordt er nog stevig afgesloten. Een sfeervol begin waarvan de aanwezigen zeker hebben genoten.

Aeranea

Traditiegetrouw mag de jury winnaar van de FemMe battles de kleine zaal openen. Het Duitse Aeranea doet dat met dark/doom metal dat vooral gestoeld is op een lekker zwaar geluid. Lily Seth beschikt over een heldere, krachtige strot en met nummers als ‘Demon’s Inside’, ‘Any Other Way’ en het emotionele ‘Silent’ weet de band de aanwezigen best te vermaken. Al met al nog niet helemaal spannend maar de potentie is er.

Edge Of Paradise

Het debuut op Europese bodem van Edge Of Paradise vindt plaats op FemMe. De formatie uit LA onder aanvoering van de charismatische Margarita Monet begint met een lekkere dosis heavy metal inclusief stoere gitaarposes en hoge zang. Badend in het licht ziet het er, mede door de extreem langharige Margarita, best gelikt uit. Gaandeweg klinken er ook wat modernere invloeden in de muziek door en dat pakt muzikaal goed uit. Nummers als ‘Perfect Shade Of Black’, de Mötley Crüe cover ‘Saints Of Los Angeles’ en het nieuwe ‘Alive’ doen het best goed maar de wat eentonige, schreeuwerige zang van Margarita is op den duur wat teveel van het goede.

Beyond God

Met hun debuutplaat A Moment Of Black uit 2016 maakte Beyond God al een sterke indruk. Live zijn ook aanmerkelijk gegroeid want dit is een lekker sterk optreden. De enthousiaste bandpresentatie en loepzuivere vocalen van Meryl Foreman zorgen ervoor dat de sterk naar The Gathering/After Forever neigende symfonische /gothic metal er bij het publiek ingaat als een smeuïge stroopwafel. Met nummers als “Nocturne”, Passion” en “Memories” staat dit optreden dan ook als een huis en het publiek weet dat te waarderen.

Theatres Des Vampires

De Italiaanse vampieren kruipen uit hun krochten om ons te vermaken op deze 2e dag. Met alweer 10 albums op zak is dit een gelouterde band en dat blijkt meteen bij opkomst. Strak muzikaal rockgeweld ondersteund de heerlijk theatraal tekeer gaande vocalen van Sonya Scarlet. Hier wordt een pakkende en energieke rockshow neergezet die buitengewoon vermakelijk is. Het publiek eet uit de hand van de charismatische Sonya en hoewel niet iedereen bekend is met de nummers worden er aardig wat refreinen meegebruld. Uiteraard dient deze schone vampiere haar dorst te lessen en dat gebeurd tijdens het afsluitende ‘Carmilla’ zodat er een passend, bloederig einde komt aan deze heerlijke show.

Persona

Het Tunesische Persona meld zich ook voor de eerste keer in Europa. In de persoon van Jelena Dobric wandelt er een tenger meisje het podium op die echter blijkt te beschikken over een fantastische stem. In dit lieftallige popje schuilt een behoorlijk vocale, heldere kracht die tot ieders verbazing in de zanglijnen moeiteloos switcht naar vette grunts en weer terug. Tel daarbij de enthousiaste presentatie van de overige bandleden en het publiek begint, zonder enige aanmoediging van de band, uit zichzelf mee te klappen. Ze zetten een krachtig geluid neer en de mix van metal/rock/prog heeft fijne, aparte melodielijnen. Oudere songs als ‘Blinded’ worden afgewisseld met nummers van het vandaag, tijdens FemMe, gepresenteerde nieuwe album ‘Metamorphosis’, zoals het heerlijke ‘The Omen Of Dawnfall’, ‘Invidia’ en ‘The Seeress Of Triumph’. Kortom; de band speelt de pannen van het dak en is een bijzonder aangename verassing voor velen.

And Then She Came

Uit de as van het Duitse Krypteria is And Then She Came herrezen. Het gelijknamige debuutalbum staat tjokvol zeer aanstekelijke metal/pop/rock ondersteund door elektronica en flarden industrial. Krypteria vond ik live altijd beter tot zijn recht komen dan op plaat en dat blijkt al snel ook hier het geval te zijn. De band gaat van start met ‘Where Do We Go From Here’ en weet door de super enthousiaste frontvrouwe Ji-In Cho meteen het publiek voor zich te winnen. Ji-In heeft er overduidelijk zin in en dat kenmerkt zich door alle zanglijnen middels bewegingen en mimiek super energiek over te brengen. Ze springt, huppelt, headbangt en stuitert over het podium terwijl haar goede vocalen daar niet onder te leiden hebben. De rest van de band staat zichtbaar te genieten en het optreden wordt al snel een dolle boel. Zeker wanneer het als 2e nummer ‘Public Enemy No.1’ (ditmaal zonder elektronische ondersteuning) de zaal in wordt geslingerd. ‘Who’s Gonna Save You’, ‘Five Billion Lies’, het vette ‘Spit It Out’, en het gave ‘Hellfire Halo’ worden luid enthousiast ontvangen. Ook het hilarische, door drummer  Kuschnerus ingezette, meezinggedeelte zorgt voor een luid applaus. Onder aanvoering van podiumbeest Ji-In wordt hier een uiterst vermakelijke en aanstekelijke show neergezet die vooral zorgde voor een positieve vibe bij de aanwezigen. Voor velen een van de beste optredens van de dag zodat we kunnen spreken van And Then She Conquered.

Phantom Elite

Voor de eerste keer live samen op het podium staan. Dat is best spannend maar Phantom Elite bestaat uit dermate getalenteerde krachten dat dat geen probleem oplevert. Onder aanvoering van drumbeest Eelco van der Meer (Ex Libris) wordt er een vette en aanstekelijke mix van rock/metal over de aanwezigen uitgestort. Muzikaal strak en best smakelijk met nummers als ‘Wasteland’ en ‘Siren’s Call’. De Braziliaanse vocaliste Marina La Torraca die momenteel met Exit Eden furore maakt, brengt het er ook live prima vanaf maar de vonk wil niet helemaal ontvlammen bij het publiek. Wellicht dat de onbekendheid de band parten speelt maar het kan ook zijn dat menigeen zich al vroeg een plaatsje vooraan wil claimen bij headliner Delain.

Delain

Dat laatste kan in ieder geval bevestigd worden want bij binnenkomst in de grote zaal is het al aardig druk voor aanvang van Delain. En tsja, hoe goed de vorige bands ook voor de dag kwamen, dit Delain streeft ze qua professionaliteit op alle fronten voorbij. Alles ademt ervaring en klasse en vanaf het eerste moment is duidelijk dat heel veel mensen speciaal hiervoor zijn gekomen. Delain behoort inmiddels tot de eredivisie en dat zullen we weten ook. Sinds de toetreding van gitariste Merel Bechtold klinkt de band live een stuk vetter en is de onderlinge interactie op het podium(o.a. door het leuk uitziende synchroon hairbanging) ook toegenomen. Ook Charlotte Wessels heeft er zichtbaar zin in en is weer goed bij stem. Het publiek gaat helemaal los tijdens de setlist die duidelijk een opmaat is naar de a.s. Dance Macabre tour waar Marco Hietala (Nightwish) de gastvocalen zal verzorgen. Er wordt dus gegrossierd uit het stevigere werk zoals ‘The Glory And The Scum’, ‘Army Of Dols’, het geweldige ‘Here Comes The Vultures’, ‘It’s Not enough’, een van de publieksfavorieten ‘Don’t Let Go’ en ‘Sing To Me’. Ook komt het sinds 6 jaar niet meer gespeelde ‘Nothing’ Left’ voorbij totdat er met ‘The Gathering’ een einde komt aan de pret. Delain is niet zomaar een concert maar eerder een beleving.

Revolution Eve

Helaas houden traditiegetrouw velen een festival voor gezien na de headliner. Vorig jaar hadden diegenen groot ongelijk want Hell City zette toen een supergoed optreden neer. Aan het Duitse all female gezelschap Revolution Eve de taak om ook deze keer dat ongelijk te bewijzen. En daar slagen zij zondermeer in. De degelijk gespeelde rock is zonder meer het aanhoren waard en de dames hebben er overduidelijk zin in. Zangeres Diana Nagel heeft een krachtige strot, het gitaarwerk van Simone Wenzel en Maria Kimberly Huehn mag zeker gehoord worden en Nikke Blout (Drums) en Conny Marschall (Bas) vormen een degelijke rhytmesectie. Vooral Nikke geniet achter haar drumstel met volle teugen. Nummers als ‘Among The Living’, ‘Perfect Bitch’, ‘The Girl With The Candlebox’, ‘Pretty Knock Out’ en ‘The Hive’ worden met de nodige humor strak en solide gebracht. De blijvers hadden ook dit jaar weer het gelijk aan hun zijde. Prima afsluiter van een uitstekende dag.

Hoewel er nogal wat, relatief, onbekende bands op het programma stonden was deze 2e dag weer volop genieten. Er viel veel te ontdekken en te waarderen en, het mag gezegd, er was geen enkele band die uit de toon viel. Hoewel deze dag een stuk minder heavy uitviel als de voorgaande met bands als Viper Solfa, For I Am King en Mayan was het ook met de meer meezingbare en dansbare acts van vandaag volop feest. Morgen de uitverkochte akoestische festival afsluiter in locatie nummer 3; het Blue Collar Hotel.

Foto’s (C) Armelle van Helden