CD van de Week: Daniel Cavanagh – Monochrome

We kennen zanger/multi-instrumentalist Daniel Cavanagh van de prog-band Anathema. ‘Monochrome’ is Daniel’s nieuwe soloalbum. Hier staan zeven tracks op met persoonlijke verhalen. Hij liet zich inspireren door bijvoorbeeld liefde en verlies. De veelzijdige Anneke van Giersbergen (o.a. VUUR, ex the Gathering) is gastzangeres. Violiste Anna Phoebe speelt een paar tracks mee.

De eerste klanken van dit album zijn zó zacht dat ik het volume flink harder zet. De enkele pianonoten zijn teder gespeeld. De stem van Daniel is gevuld met emotie. Binnen één minuut heb ik al kippenvel, wat een prachtig, ingetogen intro! Langzaam wordt het volume in de muziek opgebouwd. Daniel’s zang sluit hierbij aan. Nu hij iets harder zingt blijft de emotie op zijn stem. Prachtig hoe tempo en volume voor het einde weer naar beneden gaan. ‘The Exorcist’ is, mede door het gitaarspel, een ijzersterk openingsnummer. Ook ‘This Music’ heeft een minimalistische start, waarbij stemmen deel uit maken van het instrumentale intro. ‘Ons Anneke’ kan belten als de beste. Maar hier laat deze power vrouw haar kleine, breekbare kant horen. Haar stem past perfect bij Daniel’s stem en bij de muziek.

‘Soho’ start met enkele sombere pianotonen. Anneke zingt breekbaar en helder. Ze raakt me in mijn hart, net als Daniel. De voorzichtige opbouw naar meer laagjes en meer volume is prachtig. Een decrescendo brengt ons terug naar de breekbare tonen van het begin. Even denk ik dat dit nummer eindigt, maar dat is niet zo. Er klinken slechts enkele teder gespeelde noten… weer is er kippenvel. Als Anna Phoebe er uiterst subtiel met haar viool bij komt, komt daar nòg een laagje kippenvel bij. In de opbouw naar het einde toe zingt Daniel intens ontroerend. Het sobere vioolspel van Anna is in ‘The Silent Flight Of The Raven Winged Hours’ iets nadrukkelijker aanwezig. Het ontroerende pianospel van Daniel maakt diepe indruk. Deze instrumentale track is fantastisch opgebouwd. Door het gitaarspel is ‘Dawn’ iets lichter van aard. Anne laat haar viool ‘dansen’ door het vrij luchtige, licht poppy ritme.

Het eerste stuk van ‘Oceans Of Time’ is klein gezongen en gespeeld. Maar het raakt iedere vezel in mijn lijf. Daniel zingt breekbaar, je voelt zijn verdriet.
Ook in Anneke’s stem klinkt verdriet door. Zang en muziek vormen constant een eenheid. Deze track lijkt weg te sterven. Maar krijgt een prachtig vervolg door een minimalistische pianosolo. Daniel zingt even met meer power. Dit is zó onvoorstelbaar mooi! Al vaker heb ik aangegeven dat ik kippenvel kreeg. Tijdens de laatste track gebeurt dat weer. Nu door de combinatie van piano en viool. Soms klinkt er maar een enkele noot, maar iedere noot is raak. Zodra het gelach van een baby klinkt, maakt mijn kippenvel plaats voor een brede glimlach. Op deze manier wordt dit fantastische album heel verrassend afgesloten.

De ene keer luister ik ‘Monochrome’ met koptelefoon. Waarbij ik ieder klein detail heel zacht hoor. Een andere keer luister ik liever zonder koptelefoon. Dan draai ik het volume best ver open. Diverse delen zijn klein, breekbaar en ontroerend gespeeld. Er zijn ook delen wat ‘dramatischer’ gezongen en gespeeld. Deze facetten en volume verschillen komen door de speakers prima tot uiting. Met of zonder koptelefoon: Ik laat me graag onderdompelen door zang en muziek. Dit is één van de allermooiste albums van het jaar.

(97/100, Kscope)

Tracklist
1. The Exorcist [6:47]
2. This Music [4:53]
3. Soho [7:42]
4. The Silent Flight Of The Raven Winged Hours [9:14]
5. Dawn [2:47]
6. Oceans Of Time [8:15]
7. Some Dreams Come True [8:37]