De Effenaar valt als een blok voor Vintage Trouble

Een onversneden avondje rhythm and blues en soul schotelt de Effenaar ons vanavond voor. Het voorprogramma wordt verzorgd door het Amsterdamse the Howlin’. Voor het hoofdgerecht van de avond is het Californische Vintage Trouble verantwoordelijk. De faam van de Troublemakers is de band vooruitgesneld. De grote zaal van de Effenaar is tot de nok toe gevuld op een doodgewone dinsdag.

The Howlin’

The Howlin’ was eerder actief als AshtrayNutz. The Howlin’ is geformeerd rond broer en zus Joel en Tess Gaerthe, respectievelijk zanger en achtergrondzangeres. Zij worden bijgestaan door gitarist Nick Croes, drummer Isai Reiziger, bassist Bill Mookhoek en keyboardspeler Joel Dieleman. De band omschrijft haar muziek als “rock ’n soul” op haar facebook pagina.

Exact om kwart over acht betreedt Ty Taylor, de frontman van Vintage Trouble het podium om the Howlin’ hoogstpersoonlijk aan te kondigen. Wellicht nog licht onder de indruk van deze aankondiging begint the Howlin’ een beetje schuchter aan haar show. In het prachtig slepende ‘Harmful’ laat the Howlin’ zien wat het in huis heeft. Voortgestuwd door een fraaie basgroove worden de soulvolle vocalen van Joel afgewisseld met fraaie samenzang van Joel en Tess. Het afsluitende ‘Demon Child’ is een tweede hoogtepunt van de show. Op een loodzware groove van bas en drums zet de powerfunk van the Howlin’ de Effenaar aan het dansen.

Vintage Trouble

Vintage Trouble werd in 2010 opgericht door zanger Ty Taylor en gitarist Nalle Colt, al snel voegden bassist Rick Barrio Dill en drummer Richard Danielson zich bij de band. Al na drie weken samen spelen en repeteren trad Vintage Trouble voor de eerste keer op. De band neemt haar carrière uiterst serieus. Zo spiegelt Vintage Trouble zich aan voorbeelden als Amy Winehouse en James Blunt die het probeerden te maken in Amerika, daar geen voet aan de grond kregen, maar die na hun doorbraak in de UK ook groot in de USA werden. Na een korte tour in de UK brak de band echt door na een optreden in de show van Jools Holland. Daarna werd de band een populaire support act voor grote sterren waaronder Brian May, Bon Jovi, Dave Matthews en AC/DC. Vintage Trouble haalt haar inspiratie uit de rhythm & blues uit de jaren 50 en 60 en brengt deze met energie en passie die helemaal van nu is.

Vintage Trouble betreedt het podium na een gloedvolle aankondiging door het vijfde lid van de band, achtergrondzanger Bryan. Na een gezamenlijke handshake barst Vintage Trouble los. Wat gelijk opvalt is dat Vintage Trouble een goedgeoliede rhythm & blues machine is, snaarstrak gepassioneerd en muzikaal.  Zanger Ty Taylor, strak in een gitzwart pak, is de absolute frontman van Vintage Trouble, zo vol tomeloze energie en enthousiasme dat je hem zijn soms clichématige rockposes al bij voorbaat vergeeft. Al tijdens het tweede nummer neemt hij een duik in het publiek

Het maakt niet uit of Vintage Trouble spetterende bluesrock speelt als ‘Strike Your Light’ of ‘Blues Hand Me Down’ of aalgladde soul als in ‘Doin’ What You Were Doin’, de band weet te overtuigen en vooral het publiek te raken. Een eerste hoogtepunt is het bloedstollend mooie ‘Another Man’s Words’ door Ty aangekondigd als “A good thing about playing in a band is that when people do you wrong. You get to write songs that make them feel bad”. Het refrein wordt hartstochtelijk meegezongen door het hele publiek. Het aan Ty’s moeder opgedragen ‘Nancy Lee’ heeft misschien wel het meeste fifties gevoel, maar voelt nergens oubollig. In de instrumental ‘Get It’ geven de muzikanten van Vintage Trouble elkaar de ruimte om hun klasse te etaleren in smaakvolle solo’s. Hierna is het tijd voor een van de allermooiste liedjes van de avond. Het op de Kaaiman Eilanden geschreven ‘Crystal Clarity’ paart een onweerstaanbare reggae groove aan onversneden soul. Als dit een voorbode is van nieuw werk van Vintage Trouble kan ik niet wachten. ‘Run Like The River’ opent als een gospelsong, maar na de scheurende slidegitaar riff barst de onweerstaanbare bluesrock goed los. Ty duikt het publiek in, orkestreert de publiekssamenzang vanaf de bar achterin de zaal en laat zich al crowdsurfend terugvoeren naar het podium, zonder een noot te missen. In de toegift neemt Vintage Trouble afscheid met het intens soulvolle ‘Not Alright By Me’ waarna de complete band al zingend door het publiek richting de merchandise stand gaat.

Vintage Trouble is een geoliede band die een waanzinnig professionele show neerzet zonder de passie en het speelplezier te vergeten. De sprongen en de poses van Ty mogen cliché’s zijn, hij brengt ze met zo’n plezier en overtuiging dat je hem wel moet geloven. Een band waar we nog veel van zullen horen.