Laurence Jones – The Truth

De Brit Laurence Jones is nog maar midden twintig. Toch is ‘The Truth’ al zijn vijfde studio album. Zijn eerdere cd’s waren bluesrock albums, maar de zanger/gitarist wilde meer de poprock kant uit. Met deze cross-overnummers wil Laurence een breder publiek aanspreken. Zijn inspiratiebronnen zijn o.a.: John Mayer en Eric Clapton. Gitaar en toetsen zorgen voor een bluezy intro van ‘What Would You Do’. Vrijwel direct tik je met je voet mee op het pakkende ritme. De achtergrondzang en de opbouw van deze openingstrack is vrij voorspelbaar. ‘Don’t You Let Me Go’ heeft een meer poppy sound. Dit maakt het inderdaad toegankelijk voor groter publiek, voor hen die de echte blues normaal links laten liggen. Natuurlijk prima gitaarspel van Laurence, waardoor de bluesrock boven komt drijven. Mooi wegstervend orgel op het laatst.

In ‘Hold Me Close’ zingt Laurence best hoog, daarmee heeft hij weer een stap voorwaarts gemaakt. Hoewel dit nummer wat langzamer is, zijn er wel wat poppy elementen. De tekst is niet diepgaand, dat maakt het meezingen gemakkelijker. Vooral op het laatst als hij bijna solo zingt, is het zeer geloofwaardig. ‘The Truth’ heeft een prachtig rustig gespeeld intro, waarbij het gitaarspel bijna onder mijn huid kruipt. Dit wordt geen klein en gevoelig gespeeld nummer, want het tempo en volume gaan wat omhoog. Tijdens het instrumentale stuk kom het gitaarspel prima naar voren. Het klein gespeelde deel is fantastisch. Als dit langer had geduurd was dit onder je huid gekropen. Nu eindigt de titeltrack eigenlijk te vroeg.

‘Can’t Go On Without You’ heeft een mid-tempo. De stem van Laurence mooi hier mooi uit; De achtergrondzang maakt het een beetje te zoet. Het orgelspel van Bennett Holland zorgt voor een heerlijke flow. Drummer Phil Wilson verdient zeker een compliment: Hij zorgt ervoor dat zijn tempo en volume nergens overheersend zijn. Hoewel de bas van Greg Smith wat meer op achtergrond is, hoor je hem wel degelijk. Kortom er is goed nagedacht over de balans tussen de instrumenten. ‘Never Good Enough’ is het laatste nummer. Dit sluit prima aan op de voorgaande nummers.

De teksten die veelal over de liefde gaan, bevatten regelmatig clichés. Daardoor zingen ze makkelijk mee. Dat zal live sfeer verhogend zijn. Zeker bij nummers als ‘Give Me Your Time’. De achtergrondzang is regelmatig voorspelbaar, en soms iets te vaak ingezet. Hierdoor haalt het wat aandacht weg van de stem van Laurence. Vocaal is hij weer gegroeid. Zeker qua emotie als hij zijn gevoelige kant laat horen. Sommige blues-liefhebbers zullen het iets te poppy vinden.

Laurence is een fantastische gitarist, dat komt nu wat minder tot uiting. Ook vallen de details in de muziek in eerste instantie minder op, en daarom moet dit album groeien. Doordat de nummers kort zijn, mis je misschien een solide opgebouwd nummer, zoals bijvoorbeeld ‘Evil’, van zijn album ‘What’s gonna be’ (2015). Zo’n echt lang blues-nummer, waar je in weg kan kruipen, is op ‘The Truth’ niet te vinden. Maar deze tien nieuwe nummers luisteren gemakkelijk weg. De opzet van Laurence was om muziek te maken voor een breder publiek, daarin is hij zeker geslaagd! (80/100) (Top Stop Music)

Track list:
1. What Would You Do
2. Don’t You Let Me Go
3. Hold Me Close
4. Keep Me Up At Night
5. Give Me Your Time
6. The Truth
7. Take Me
8. Gone Away
9. Can’t Go On Without You
10. Never Good Enough

Muzikanten:
Laurence Jones – zang, gitaar
Bennett Holland – toetsen, achtergrondzang
Phil Wilson – drums en percussie
Greg Smith – bas