Cowboyhoeden en Mötorhead shirts verenigd op Once In A Blue Moon

once in a blue moon = 1.16699016 × 10^-8 hertz is het eerste zoekresultaat als je Once in A Blue Moon op Google intikt. Once in a blue moon is een Amerikaans spreekwoord voor een extreem zeldzame gebeurtenis. Maar vanaf 25 augustus 2018 staat Once in a Blue Moon ook op de kaart als het leukste Americana festival van de lage landen. Onder een dreigende hemel verzamelt zich in het Amsterdamse Bos een bonte verzameling muziekliefhebbers die allemaal de voorliefde voor authentieke folk, blues, country, gospel en rock, kortom Americana, met elkaar delen. Met zo’n 5000 toeschouwers is het festival in de loop van de middag uitverkocht.

De organisatie is erin geslaagd een staalkaart van de Americana op de 3 podia op het festivalterrein te programmeren. Oud en jong, traditioneel en experimenteel, lieflijk en beenhard Once In A Blue Moon is van alle markten thuis.

Country

Wie bij Countrymuziek alleen denkt aan Dolly Parton, Emmylou Harris, Willy Nelson en Kenny Rogers denkt kan er niet verder langs zitten. Op ONCE IN A BLUE MOON treden traditionele country artiesten op, zoals de populaire singer-songwriter Sam Outlaw. Sam en zijn band stonden een uur voor het optreden nog op Schiphol, maar ze hebben het gehaald. In Sam’s woorden “We barely made it, but now everything is ok, we even have beer”. Sam en zijn band spelen traditionele country, waarin zijn stem, pedal steel en telecaster de hoofdrol spelen. Het mooist wordt het als de band even rust gegund wordt en Sam Outlaw en zangeres Molly Parden alleen ondersteund door een elektrische- en akoestische gitaar een liedje zingen over lange afstandsrelaties waar de melancholie vanaf druipt.

Misschien nog wel traditioneler is het trio I’m With Her. Gitaar, Ukelele, Fiddle en 3 goddelijke stemmen samen rond 1 microfoon. Dat is alles wat er nodig is om de Blue Moon stage te betoveren. De dames hebben fans in het countrywereldje. Sam Outlaw vindt het jammer dat hij de show had moeten missen. David Crosby betoont zich de grootste fan door tijdens het optreden van het trio het podium te betreden en een stukje mee te zingen met de dames.

Een nieuwe vrouw aan het country firmament is Courtney Marie Andrews. Courtney koppelt de traditionele country aan gospel en soul om haar verhalen van mededogen en compassie te vertellen. Niet voor niets heet haar meest recente album “May Your Kindess Remain”. Met haar stem die soms door merg en been snijdt vormt Courtney Marie een van de hoogtepunten van het festival. Het mooist is het hartverscheurende ‘Near You’.

Eigen kweek

Uit eigen land komen de Dawn Brothers. Deze 4 broeders in de muziek combineren traditionele roots muziek met soul en rock. Tijdens de aankondiging van hun Crosby Stills Nash en Young cover bekent zanger Bas dat ‘Deja Vu’ zijn lievelingsalbum is, maar dat hij en Rafaël vandaag het optreden van David Crosby moeten missen omdat ze vanavond in een Crosby Stills Nash & Young tribute spelen. De heren warmen vroeg op de middag op met het stevig groovende ‘Staying Out Late’. Pablo van der Poel van DeWolff noemde de Dawn Brothers ooit de band waarin hij zou willen spelen als hij zijn eigen orkestje niet zou hebben.

DeWolff staat zelf later op de dag op de Blue Mountain stage om ONCE IN A BLUE MOON een stevig stukje te laten rocken. Na wat strubbelingen bij aanvang waarbij op een gegeven moment niemand meer weet wanneer de show mag beginnen neemt DeWolff het publiek in de Blue Mountain tent genadeloos bij de kladden. Of het nu de moddervette rock van ‘Tombstone Child’ of de pure in muziek gegoten emotie van ‘Medicine’ is, Pablo, Robin en Luka overtuigen met hun passie en muzikaliteit.

De buitenbeentjes

Natuurlijk zijn de Verenigde Staten de hofleveranciers voor een Americana festival als ONCE IN A BLUE MOON. Toch staan er ook artiesten uit minder voor de hand liggende streken op het programma.

Uit Australië komt de rock ’n roll bard Steve Smyth, die samen met twee Diablo’s de Honky Tonk Stage totaal overdondert met zijn gloedvolle mix van blues, rock en soul. Tom Waits is nooit ver weg bij Steve, maar het is toch vooral zijn overrompelende persoonlijkheid die grote indruk achterlaat.

Uit Agadez, Niger komen de woestijnrockers van Bombino. Niemand in het publiek verstaat de woorden, maar met haar bezwerende ritmes en Afrikaanse gitaarmotieven krijgt Bombino de Sugar Mountain Stage aan het dansen.

De oude garde

De grote namen van ONCE IN A BLUE MOON zijn toch de al wat oudere gevestigde sterren als David Crosby, the Mavericks en the Drive-By Truckers.

Levende legende David Crosby is de grote publiekstrekker van ONCE IN A BLUE MOON. Al een kwartier voor aanvang van de show staat de Blue Moon stage volgepakt met verwachtingsvolle fans. David Crosby stelt hen niet teleur. Pratend klinkt hij als een oude man, maar zo gauw hij gaat zingen lijkt er geen sleet op zijn stem te zitten. Gloedvol en spat zuiver klinken de harmonieën van Crosby Stills Nash & Young klassiekers als ‘Long Time Gone’, ‘Deja Vu’ en Ohio. Hier komen de fans voor, er wordt dan ook massaal meegezongen.

Seasick Steve pakt het deze tour anders aan, de nadruk ligt wat minder op de zelfgemaakte instrumenten, maar meer op de riff. De oude bluesheld wordt dan ook bijgestaan door gitaarvirtuoos Luther Dickinson van de North Mississippi Allstars. Hiermee wordt de blues van Seasick Steve steviger. Muzikaal is het krachtiger, alleen verdwijnt de charmante ironie die het werk van Seasick Steve kenmerkt een beetje naar de achtergrond. Het mooist is het afsluitende ‘Thunderbird’, voor de afwisseling weer eens op een soort cigarbox-guitar, terwijl Luther Dickinson een met een wasbord gebouwde bas ter hand neemt.

Het allermooist van deze editie van ONCE IN A BLUE MOON is de show van de Drive-By Truckers. De southern rockers uit Atlanta Georgia sluiten het Blue Mountain podium af met een set pure rock ’n roll waar de compassie voor de underdog, boosheid over onrecht (Babies in Cages) en het speelplezier vanaf spat. Het publiek in de Blue Mountain tent ontploft bijna als de band aan het einde van de show haar lijflied ‘Hell No I’aint Happy’ speelt. In- en in gelukkig verlaten de fans de tent.

The Mavericks sluiten op de Blue Moon Stage de eerste editie van ONCE IN A BLUE MOON af met haar opwindende country met latin invloeden. Grote hit ‘Dance the Night Away’ wordt massaal meegezongen. Na afloop kondigt presentator Leo Blokhuis gelijk ONCE IN A BLUE MOON 2019 aan op 24 augustus.

Tenslotte

ONCE IN A BLUE MOON toont zich op haar eerste editie een aanwinst voor de al volle festival kalender. De duidelijke keuze voor Americana, de prachtige locatie en de avontuurlijke programmering maken nieuwsgierig naar de volgende editie, die zoals eerder genoemd op 24 augustus 2019 plaats gaat vinden.

Fotografie: © Sander Rijken