Osmium Guillotine – A million to one

Als recensent kom je soms merkwaardige bandnamen tegen, Osmium Guillotine hoort zeker in dat rijtje thuis.
De band komt uit Engeland en is opgericht in 2009. De bandnaam is een vrij opvallende en bij snuffelen op internet blijkt osmium een metaal te zijn wat bij lage temperaturen een flinke stank verspreidt, verder wordt osmium in legeringen gebruikt voor o.a. de productie van naalden voor een platenspeler.
De band is vanaf vrij productief geweest met nogal wat EP’s en singles, 1 full-album, een live album en een album met een andere band.

De band claimt heavy metal te maken, maar van de genoemde ruim 15 bands welke ze zelf goed vinden, kan ik geen heavy metal soep maken, ik kom althans geen enkele ook maar enigszins bekende metalband tegen. Als je dan vervolgens leest dat hun stijl uitgelegd wordt als jaren ’80 heavy metal, wat klassieke rock and jaren ’70 punk en een vleugje doom, dan verklaart dat die genoemde bands al wat meer, d.w.z. richting punk. En dat verklaart dan ook weer deels de albumhoes, welke ook behoorlijk richting punk gaat.

Het openings-en titelnummer is meteen een lang nummer, nl. iets meer als 10 minuten en is een pure heavy metaltrack met flink wat breaks. Invloeden van de NWOBHM, met name Iron Maiden, en van doom, met name Black Sabbath, zijn te horen.

Het volgende nummer ‘He Played Rock ’n Roll’ heeft niets weg van de stijl van het 1ste nummer en is een regelrecht snelle punksong, voor een keer best wel lekker om dit mee te krijgen. De titel van het nummer doet al vaag vermoeden waar het nummer om moet draaien, bij beluisteren klopt het vermoeden, tekstueel gaat het nummer nl. over koning Lemmy! Ook afsluiter ‘Only Famous (when you’re dead)’ heeft een hoog punkgehalte, wat al direct begint bij de start van het nummer met een typisch punk-basloopje.

De overige nummers zijn overwegend wel metal, wel met soms onderhuids een beetje punk. Paradox is een lekker nummer met een weliswaar overbekende maar wel heerlijk groovende gitaarriff. The demon within is een echt doomnummer, invloeden van Black Sabbath zijn duidelijk hoorbaar. Metal man is een niet onaardige ballad, al is het niet een typische ballad voor een metalband, wat dus ook wel bij Osmium Guillotine past.

Als je een metalalbum met daarnaast ook wel punk kunt waarderen, ben je bij Osmium Guillotine aan het juiste adres en moet je deze band zeker eens gaan beluisteren.
(77/100) (Grand sound promotion)