Het vrijdagavond gevoel op woensdag bij Uriah Heep

Uriah Heep bestaat al bijna vijftig jaar, vernoemd naar de schurk in de roman David Copperfield van Charles Dickens. De sleutelfiguren van Uriah Heep zijn in de eerste jaren Ken Hensley (keyboards en gitaar), Mick Box (gitaar) en David Byron (zang). Samen met Deep Purple, Black Sabbath en Led Zeppelin wordt ook Uriah Heep gezien als de uitvinders van de unieke Britse hard rock stijl. Hoewel de band altijd successen heeft gekend hebben ze toch altijd een beetje in de schaduw de andere drie bands gestaan. Heep heeft echter nooit opgegeven en is onafgebroken blijven optreden. De vele studio, compilatie en live-albums zijn daar ook een bewijs van.

Daar waar het begin van Uriah Heep terug gaat tot eind jaren 60, moeten we voor het voorprogramma nog verder terug in de tijd gaan. The Zombies kennen hun oorsprong in 1964. Die band hield het niet zo lang vol, al heeft de band inmiddels verschillende keren het opnieuw geprobeerd. Nu zijn opnieuw terug met hun twee belangrijkste steunpilaren Colin Blunstone en Rod Argent.

Het concert in Patronaat was al weken geleden uitverkocht. Opvallend veel van het publiek blijft achterin de zaal staan waardoor er vooraan nog ruimte is en mensen die laat arriveren amper de zaal in kunnen komen. The Zombies, toepasselijke naam voor deze avond op Halloween, beginnen hun set al een kwartier voor de aangegeven aanvangstijd. The Zombies laten vroeg op de avond sixties poprock met een flower power tintje horen. Vooral hun hits ‘Time Of The Season’ en ‘Tell Her No’ vallen in goede aarde bij het publiek.

Zanger Colin Blunstone is inmiddels net als toetsenist Rod Argent de zeventig al ruim gepasseerd. Beiden zijn duidelijk de blikvangers van The Zombies. Rod Argent blinkt met zijn solo’s op zijn Hammond orgel uit in ‘Time of the Season’ en ‘Hold Your Head Up’. In het laatste nummer dat stamt uit de periode met zijn eigen band Argent doet hij een lange solo waarin hij ook ‘Tulpen uit Amsterdam’ speelt. The Zombies sluiten af met nog een bekend hit ‘She’s Not There’.

Het eerste decenium van Uriah Heep werd gekenmerkt door veel bezettingswisselingen. Sinds halverwege de jaren 80 draait de band eindelijk met een stabiele bezetting. Deze line-up die het twintig jaar zou volhouden bestaat uit Bernie Shaw (zang), Phil Lanzon (toetsen), Mick Box (gitaar), Trevor Bolder (basgitaar) en Lee Kerslake (drums). In 2007 verlaat drummer Kerslake om gezondheidsredenen de band. Russell Gilbrook neemt zijn plaats in. Op 21 mei 2013 overleed Trevor Bolder. Davey Rimmer is de huidige bassist. Vorige maand kwam het 25e studio album “Living the Dream” uit.

Uriah Heep heeft fans van jong tot oud, erg oud zelfs. Vanavond is de band er duidelijk op uit om niet alleen oude hits te spelen. Bij de eerste tien nummers wisselen ze constant een oude hit af met een nummer van hun nieuwe album ‘Living The Dream’. Zo wordt het publiek nieuw werk voorgeschoteld als ‘Grazed by Heaven’, ‘Living the Dream, ‘Take Away My Soul’ en ‘Rocks in the Road’.

De band heeft genoeg hit materiaal om uit te putten. Zo krijgen de fans ‘Return to Fantasy’, ‘Too Scared to Run’ en ‘Rainbow Demon’ te horen. Bij ‘Lady in Black’ mogen de fans flink meezingen. Bernie Shaw zweept het publiek regelmatig op. Het enthousiasme van de fans doet hem duidelijk goed. Hij laat weten dat het vandaag echt een vrijdagavond gevoel aanwezig is terwijl het pas woensdag is.

Drummer Russell Gilbrook en bassist Davey Rimmer zorgen voor een stevige heavy beat. Gitarist Mick Box voorzien van een zwarte zonnebril maakt regelmatig de bekende bewegingen als een voodoo tovenaar die zijn gitaar bezweert. Het veelvuldig gebruik van zijn wah wah pedaal samen met het seventies Hammond orgel geluid van Phil Lanzon zijn kenmerkend voor de typisch Heep sound.

De allergrootste successen uit het verleden heeft de band bewaard tot het eind. Dan is het tijd voor ‘Gypsy’, ‘Look at Yourself’, ‘July Morning’ en tot slot ‘Easy Livin”. De avond wordt besloten met twee toegiften. Met het oude ‘Sunrise’ en als laatste opnieuw een nummer van het ‘Living the Dream’ album, ‘Knocking at My Door’ komt er een eind aan een uitstekend avondje met Britse hardrock.

Foto’s (c) Frans van Arkel