Holding Absence, Counterparts en Being As An Ocean spetteren in Patronaat
Dinsdagavond 16 april 2019. Haarlem. De grote zaal van poppodium Patronaat stroomt langzaam vol. Deze avond staat in het teken van melodieuze (post-)hardcore met aangrijpende teksten.
Holding Absence
De eerste band die het podium betreedt is Holding Absence uit Wales. De band bestaat pas sinds 2016 maar is al een bekende naam in de scene. Niet heel vreemd ook als je weet dat ze inmiddels al met bekende namen als Casey en Alazka op tour geweest zijn. Het is meteen te merken aan de zaal dat dit een goede opener van de avond is. De energie zit er meteen in en er zijn duidelijke fans te spotten. Het geluid is goed, de band is enthousiast en heeft een prettige stage presence. Tijdens het nummer ‘Penance’ gooit drummer Ashley Green een handdoek in de lucht tijdens de instrumentale stilte waar frontman Lucas Woodland de woorden “I deserve to be happy now” schreeuwt. De handdoek valt neer precies op het moment dat de muziek weer invalt. Het lijkt wel alsof hij dit vaker gedaan heeft.
Counterparts
Na Holding Absence is het tijd voor Counterparts. Zonder twijfel de hardste band deze avond. Zodra de eerste noten klinken begint de zaal in beweging te komen. Het dansen en springen bij de opener is nu ingeruild voor een moshpit en de zaal wordt al snel in tweeën gesplitst om ruimte te creëren voor een circle pit. Het is alweer twee jaar geleden dat we de Canadezen in Patronaat hebben zien spelen en zo te zien hebben de fans hen gemist. Er is een leuke interactie met het publiek en frontman Brendan Murphy bedankt ons meerdere keren dat we er op tijd zijn om naar hun band te komen kijken. Ook de hele crew van de tour en de medewerkers van Patronaat worden bedankt voor hun gastvrijheid. Tijdens het nummer ‘Stranger’ komt plotseling Holding Absence bassist James Joseph het podium opgelopen. Hij neemt de microfoon over om het laatste couplet van het nummer te schreeuwen.
“I am a stranger when I stare into the eyes of those I love
Look away in disgust
Protect yourself from the sight of my deception”
Het feit dat James hardcore kan waarderen is ook te zien aan het shirt dat hij draagt. Hij heeft namelijk een shirt aan van de Nederlandse hardcore band HAWSER, die in 2017 op hetzelfde podium stond.
Being As An Ocean
Vorig jaar november stond Being As An Ocean nog bij Dynamo in Eindhoven op de planken als headliner van de Never Say Die Tour. Vandaag is de eer aan Patronaat om de Amerikanen te mogen ontvangen. In tegenstelling tot Counterparts is de headliner deze avond een stuk gemoedelijker. Er zijn voldoende screams te horen, maar het klinkt beheerster en melodieuzer. We worden getrakteerd op sing-alongs met aanstekers & telefoons in de lucht, maar ook op bescheiden moshpits. Wat het optreden van Being As An Ocean écht speciaal maakt is echter dat zanger Joel Quartuccio meer dan de helft van de tijd tussen het publiek lijkt te staan. Hij loopt al zingend rondjes door de zaal en geeft iedereen de kans om mee te schreeuwen. De focus op het podium neemt af doordat iedereen Joel door de zaal volgt. Er wordt volop gedanst en meegezongen. De spoken word stukken van de nummers worden veelal overgelaten aan de frontman van de band, maar de uitbarstingen in de nummers worden luidkeels door de hele zaal meegeschreeuwd. Zoals bijvoorbeeld tijdens het nummer ‘This Loneliness Won’t Be The Death Of Me’;
“I can’t sleep and food has lost its taste
God, I’m so sick of this place”
Nog even setlists, fistbumps en highfives uitdelen terwijl de laatste noten van het afsluitend nummer feilloos overgaan in een vertraagde versie van Post Malone’s ‘Rockstar’ en we zijn klaar om naar huis te gaan. Het was weer een geslaagde avond.
Foto’s (c) Kealey Oosterom
