The Pineapple Thief eindelijk in de progrock eredivisie

Een al weken geleden uitverkochte Boerderij in Zoetermeer was vrijdag getuige van het misschien wel beste Pineapple Thief optreden op Nederlandse bodem. Alles klopte vanavond: licht, uitmuntend geluid, setlist, spelplezier, een zeer goed op elkaar ingespeelde band én volop publieke belangstelling. Maar alvorens de Ananasdief los ging, mochten collega’s en labelgenoten O.R.k. de avond openen.

O.R.k.’s drummer en bandleider Pat Mastelotto speelt net als collega Gavin Harrison in de huidige versie van King Crimson (die band tourt met drie drummers). Verder zien we ex-Porcupine Tree bassist Colin Edwin, de Armeense zanger Lorenzo Esposito Fornasari en gitarist Carmelo Pipitone op het podium. De muziek wordt wel omschreven een mix van King Crimson, Tool en een vleugje Nine Inch Nails. Geen gemakkelijke, en een stuk stevigere muziek dan we later die avond gaan horen dus, maar de band overtuigt. Een prima sound en uitdagende nummers houden de aandacht vast. De nieuwe cd Ramagehead wordt gepromoot middels een aantal mooie songs. Een prima kennismaking met deze proggies, al zal niet iedereen de zwaardere en soms complexe muziek op waarde hebben weten te schatten. Daarvoor ontbreekt soms een stukje herkenbaarheid in de nummers.

Na een klein half uur ombouwen, blijkt tijdens opener ‘Far Below’ dat de The Pineapple Thief een prachtig geluid heeft. Iedere nuance en klein drumaccent is hoorbaar, wat de beleving enorm ten goede komt. Complimenten voor de knoppendraaier! Vreemd genoeg is er een fotoverbod, althans, na de eerste drie nummers, maar een zichtlijn zonder telefoons heeft ook wel wat eigenlijk.

De band, en met name zanger/gitarist Bruce Soord, komt ontspannender en vooral zelfverzekerder over dan ik ze tijdens eerdere tours heb gezien. De toetreding van voormalig Porcupine Tree drummer extraordinaire Gavin Harrison heeft de band in ieder opzicht naar een hoger plan getild. De twee platen met zijn inbreng, ‘Your Wilderness’ en ‘Dissolution’, vormen dan ook de basis van de setlist. Prachtige nummers als ‘In Excile’, ‘Threatening War’, ‘Try As I Might’ en ‘Uncovering Your Tracks’ krijgen een foutloze uitvoering en klinken nog overtuigender dan op de cd.

Verfrissend om eens progrock te horen waarbij de songs en niet de instrumentale krachtpatserij of complexiteit van de nummers centraal staat. Met name de zang van Bruce Soord klinkt hemels, net als de samenzang met bassist (met eeuwige koptelefoon) Jon Sykes. De nieuwe (tour)gitarist blijkt technisch zeer begaafd. En datzelfde weten we al van de heer Harrison, die stoïcijns als een Neil Peart zich door de nummers mept. Ook de oudere nummers, als ‘Alone At Sea’ of het indrukwekkende ‘3,000 Days’ worden door hem naar een hoger plan getild. Het hoogtepunt van de meest recente cd, het lange ‘White Mist’ en het iets oudere ‘Nothing at Best’ ronden het optreden af. In de toegift onder meer hun misschien wel mooiste nummer, het dreigende en lange ‘The Final Thing on my Mind’ en de meeklapper ‘Snowdrops’.

Het publiek gaat tevreden naar huis, de band vervolgt deze tweede aan ‘Dissolution’ gewijde Europese trek in Scandinavië en thuisland Engeland. Hopelijk wordt er, in de topvorm waarin de band zich nu bevindt, daarna gewerkt aan een nieuw album met wederom Gavin op drums. Hoe de toekomst er ook uitziet, dit was in ieder geval een indrukwekkend progrockend avondje Pineapple Thief in de Boerderij!