Enforcer – Zenith
Het is dit jaar precies 15 jaar geleden dat het Zweedse Enforcer het levenslicht zag en dat wordt dit jaar gevierd met een nieuw album, Zenith. Zenith is het 5e full-album, gemiddeld dus ongeveer elke 3 jaar een album, Enforcer is wat dat betreft een constante factor.
De bio omtrent dit album lezende, heeft Enforcer ca. 2.5 jaar aan het album besteed, een hele tijd, optredens zijn in die tijd redelijk spaarzaam geweest. De band wilde het ultieme album opnemen, maar dat zegt min inziens nagenoeg elke band over bijna elk nieuw album. De uitspraak en de hele sfeer in de bio doet wel gelijk vermoeden, dat we wel eens verrast kunnen gaan worden bij de luisterbeurt.
Opener is ook de single, Die for the devil en gelijk valt het commerciëlere karakter van dit nummer op; het is geen slecht nummer, maar in vergelijking met de openers van de vorige albums hoop en reken je als Enforcer-fan toch weer op een lekkere vette, snelle beuker en dan is een doorsnee metalnummer met een hoog koor-en meezing-gehalte wel een teleurstelling. Het volgende nummer Zenith of the black sun is min of meer van hetzelfde laken een pak, het nummer begint als een semi-ballad en wordt naar het einde toe uptempo met dat lekkere typische Enforcer-springritme, de synthesizer-solo doet daar dan wel weer afbreuk aan. Met Searching for you krijgen we dan eindelijk die gewenste snelle beuker in die typerende Enforcer-stijl. De songtitel Regrets doet al vermoeden dat dit wel een commercieel nummer zal worden en dat klopt, de piano komt veelvuldig voor en met veel gewowwow naar het einde toe, wat afbreuk doet aan de op zich zeker niet slechte ballad.
Het is dan wel duidelijk, dat Enforcer een flink andere koers is gaan varen. Is die slecht ? Nee, dat niet, compositorisch is het ook nu weer dik in orde, ook qua uitvoering en productioneel, maar dat de band een flinke draai richting commercie maakt, is wel duidelijk.
De verdere nummers zijn vergelijkbaar met de hiervoor besproken nummers. Opvallend nummer is Sail on met een rock ’n roll-riff en een apart drumritme. One thousand years of darkness is een lekker uptempo nummer met wel regelmatig flink aanwezige synthesizers waardoor dit nummer zelfs ietwat richting gothic metal gaat a la Within Temptation. Met Thunder and hell krijg je ook een bijna ouderwets Enforcer-nummer, pure speedmetal.
En dan de waardering………….. Die is toch wel moeilijk voor een band welke de muzikale koers flink omgooit. Mocht je de oude Enforcer te gek vinden, dan kan het 2 kanten op, of je vindt dit erg tegenvallen of je kunt wel mee met die koersverandering. Persoonlijk denk ik dat ik blijvend moeite zal hebben met deze verandering en kan dit album niet meer dan een goede voldoende geven, voor mij is het in ieder geval bij lange na niet zo’n knaller als de voorgaande albums. In Duitsland zal dit album waarschijnlijk wel flink aanslaan, in Nederland voorzie ik eerder afvallers dan veel nieuwe fans. (68 /100) (Nuclear Blast)
