Swan Valley Heights – The Heavy Seed

Jeroen Schortemeijer | 4 September 2019 | CD | No Comments

Het tweede album van de voor mij onbekende Duitse Swan Valley Heights ligt voor me. Een driemans-formatie uit Munchen en Berlijn. Net bekomen van de nogal lange en uitgesponnen nummers van de nieuwe Tool, is dit beslist geen gemakkelijkere kost. Zo mogelijk nog zweveriger en met nóg langere instrumentale stukken vergt deze ‘The Heavy Seed’ de volledige aandacht van de luisteraar. Om bij de Tool-vergelijking te blijven: ook hier nauwelijks hooks en refreinen die je enige houvast geven en de psychedelische partijen wisselen ook hier de heavy passages moeiteloos af. Betaalt de tijdsinvestering om één en ander te doorgronden zich dan ook hier uiteindelijk terug?

Het langste nummer, het 14 minuten durende titelnummer is voor de helft ‘intro’, pas halverwege start de zang van gitarist/ zanger David Kreisl. Gelukkig een prettige, maar ook niet al te opvallende stem. Nou is het album grotendeels instrumentaal, dus vervelen doet hij niet. Muzikaal heeft dit wel wat weg van een spacey en uitgesponnen Amplifier. De stem van Kreisl lijkt ook heel erg op die zanger. De heavy gitaarpartijen leggen laag op laag en langzaam bouwt het nummer zich op tot een psychedelisch rockend monster met mooi en zeer heavy gitaarwerk. Al blijven traditionele gitaarsolo’s achterwege. Geen gemakkelijke kost zoals gezegd, wel heerlijk weg luisterend.

Ook opvolger ‘Vaporizer Woman’ is grotendeels instrumentaal, maar wat makkelijker te bevatten. Hier hangt naast wederom Amplifier, ook een Tool-sfeertje overheen, zonder deze laatste band te kopiëren. Hoewel schaars, zijn de zangmelodieën over het algemeen lekker melodieus, mooi in contrast met de gruizige gitaren. Een lange eindsolo maakt het nummer af.

Het nogal vreemd getitelde ‘Take A Swim In God’s Washing Machine’ neemt met zijn bijna 10 minuten ook weer de tijd. Wat trippier dan de vorige twee, maar qua opbouw vergelijkbaar. Zweverige zangpartijen worden weggewalst met muren van Sabbathiaanse proporties. Hier en daar zijn de heavy delen wel wat geïnspireerd door Zeppelin’s ‘No Quarter’. Het resulteert in een heerlijk nummer!

Voorlaatste ‘My First Knife Fight’ is de kortste met slechts 4 minuten op de teller. Leidt dit tot een behapbaarder stukje muziek? Nou nee, want gedragen door een heerlijk zwaar basloopje en dito drumwerk blijft het instrumentaal, trippy en bij vlagen zeer heavy.

Lest best, want de 11-minuten durende ‘Teeth & Waves’ eindigt de plaat als mijn favoriet. Mooi psychedelisch en atmosferisch gitaargetokkel luidt na 4 minuten een zware riff en mooie zangpartijen in. De wierrook dan wel joints kunnen nog een keer aangestoken worden, want trippier dan dit wordt het niet. Lekker gedrumd ook wederom, die Andy Aquarius mept sowieso wel lekker door de hele plaat. Mooi slot die de cd prima samenvat.

Het kost enige tijd om in te komen deze plaat, maar uiteindelijk zijn dat vaak de lekkerste. Zelf omschrijft de band het als “progressieve stoner, psychedelic fuzzrock en space grunge”, en dat dekt de lading aardig. Voor fans van lang uitgesponnen heavy rock, zeker een aanrader. Swan Valley Heights past dan ook prima op een festival als Desert Fest of Roadburn.
(87/100) (Fuzzorama Records)