The Blue Poets- All It Takes
The Blue Poets is een Duits blues-rock kwartet met een eigen stijl. Hun nummers gaan o.a. over pijn en verlangen. In de openignstrack ‘Angry Man’ komt de maatschappelijke woede aan bod. Het geluid van het klappen in de handen klinkt wat onnatuurlijk. Door het pakkende ritme is stilzitten bijna onmogelijk. Gordon Grey heeft een heerlijk ruw randje op zijn stem. Ondanks dat het opzwepend is, zingt Gordon overtuigend, waardoor de frustratie tot uiting komt.
Zonder dat het voorspelbaar wordt, heeft ook ‘Could Have Lived’ een pakkende start. Er zijn subtiele tempo-en volumewisselingen. Gordon laat prima vocale uithalen horen, maar ook zijn lage ‘pratende’ zinnen zijn goed geplaatst. Natuurlijk is het gitaarwerk van Marcus Deml (o.a. Errorhead) super. Maar de bas van Phil Steen is ook aangenaam aanwezig. Felix Dehmel drumt een heerlijk portie weg, waarbij hij zijn cimbalen lekker raakt.
‘All It Takes’ start met heel rustig gitaarspel, dan volgt er een zwaardere, diepe sound op de snaren., waarbij ook Felix zich laat horen. Gordon zingt vol emotie. Hij zingt duidelijk, de tekst is niet al te ingewikkeld. Zodoende kun je na een paar keer meezingen. Er zijn prachtige wisselingen in tempo en volume. De fantastische gitaarsolo raakt me keer op keer, Marcus weet met zijn snaren de emotie over te brengen. Daar ‘scheurt’ Gordon met emotionele zang doorheen, wat een samenspel! In de zachter gezongen en speelde delen blijft de emotie tastbaar. De lage, groezelige sound is perfect gedoseerd. Deze gave lange track is heel terecht de titeltrack.
‘Crawling’ start klein en meeslepend op gitaar, weer speelt Marcus met bezieling. Doordat bas en drum rustig maar intens bespeeld worden, blijft de emotie bestaan. Zang en muziek blijven een eenheid vormen. De tekst vertelt over het gebrek aan kansen waar sommige groepen mee te maken krijgen. De tempo-en volumewisselingen zijn super. Na een bewogen gespeeld stuk komt het klein gespeeld deel extra binnen. Gordon zingt hartverscheurend. Daarna zijn enkele woorden solo, deze zijn klein gezongen. Beide manieren van zingen zijn intens gebracht. Weer is het einde prachtig.
Hierna is het tijd voor een aantal nummers die wat vrolijker van opzet zijn. De bas biedt tegenwicht in het licht poppy ‘Been Here Too Long’. De opbouw is met couplet-refrein is voorspelbaarder. Ook dit wordt met gevoel gebracht, bovendien zijn hier ook enkele ‘twists and turns’.
‘Mind Your Own Business’ zal live gespeeld zeker een sfeer verhogende werking hebben. Na een paar opzwepende nummers valt de ingetogen sfeer van ‘The Day’ extra op. Gordon weet me te raken met de manier waarop hij zijn woorden zingt. Hij zingt over de sterfelijkheid van ons leven. Het klein gespeelde gitaarspel sluit daarbij aan, het raakte me. Dit laatste nummer blijft klein gespeeld en gezongen. Als de cd afgelopen is, gebruik ik de stilte om alles nog even op mij in te laten werken.
Kort gezegd is de indeling op deze cd in drie fases verdeeld. Intens- opzwepend- intens. De middelste groep is natuurlijk wat luchtiger van opzet. De emotie wordt dus vooral in de eerste nummers en in het allerlaatste nummer overgebracht. De één zal deze indeling waarderen, een ander zou wellicht een andere volgorde gekozen hebben. Voor mij zit er eigenlijk maar één nadeel aan dit album. De totale speelduur bedraagt net geen drie kwartier. Van mij hadden er nog wel een paar intens gespeelde nummers op mogen staan. (89/100) (Triple Coil Music)
Tracklist:
01 Angry Man
02 Could Have Lived
03 All It Takes
04 Crawling
05 Been Here Too Long
06 Bad News
07 Mind Your Own Business
08 Cyber Love
09 The Day
Leden band
Marcus Deml – Gitaar
Gordon Grey – Zang
Felix Dehmel -Drum
Phil Steen – Bas
