Silverthorne – Tear the Sky Wide Open

Jeroen Schortemeijer | 25 February 2020 | CD | No Comments

Achter deze nogal doorsnee bandnaam houden zich enkele zeer talentvolle en redelijk bekende muzikanten schuil. Verrassend genoeg is de prima Engelse zanger Pete Shoulder, bekend van onder meer The Union (met Thunder’s Luke Morley) en Scott Gorham’s 21 Guns, gekoppeld aan legendarische drummer Brian Tichy (Whitesnake, Slash, Billy Idol, Foreigner, Sass Jordan, Dead Daisies, de nieuwe Vandenberg etc. etc). De zeker zo getalenteerde bassist Daniel Spree (Phil X & The Drills) maakt dit power trio compleet. De heer Shoulder blijkt namelijk ook nog een prima gitarist te zijn. Op papier genoeg ervaring om mijn interesse te wekken.

En om maar met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen, dit klinkt als een prima start van een hopelijk lange carrière! Heerlijke harde bluesy rock in de stijl van Whitesnake, Soundgarden en Zeppelin vinden we op deze EP. Helaas wat weinig materiaal om een echt oordeel te kunnen vellen, maar een zeer veelbelovende eerste kennismaking.

De titeltrack opent dit plaatje met een heerlijke swingende riff, prachtige zanglijnen, een gestaag voort meppende Tichy en een meeslepend refrein. Een mooie volle productie maakt het helemaal af. De logische eerste single dan ook. Shoulder soleert er ook nog eens lekker op los. Zijn stem heeft wat raakvlakken met die van wijlen Chris Cornell. Tweede song ‘Roll Me Back Again’ heeft een iets bluesier inslag, maar doet in kwaliteit nauwelijks onder voor de overdonderende opener. Met een lekkere slide solo van Shoulder.

Silverthorne’s tweede single ‘Black River Rising’ is een lange, duistere groovy bluessong, gedragen door de mooie stem van Pete. Het nummer klinkt als een indrukwekkende kruisbestuiving tussen The Free en eerdergenoemde Soundgarden. De dreigende coupletten contrasteren heerlijk met het zware uitbundige refrein. En de wahwah-solo maakt hem helemaal af.

Voorlaatste nummer ‘Movin’ is iets meer bluesrock volgens het boekje, vooral in het refrein, maar misstaat verder niet. De EP sluit af met het sterk door Zeppelin’s ‘Achilles Last Stand’ beïnvloede ‘Haunted by the Dawn’. Lest best, want dit is een heerlijke catchy uptempo rocker. En wat zit die Tichy hier toch lekker te drummen en Shoulder klinkt als Cornell en Plant ineen. Prachtige groovende classic rock. Top!

Helaas is na vijf nummers de koek alweer op, wat een objectieve beoordeling lastig maakt. Maar op basis hiervan geef ik dit een dikke negen. Het mooie is dat je een echte band hoort in plaats van één van de vele zielloos bij elkaar geraapte zogenaamde ‘supergroups’, waarin een vooral Frontiers de laatste tijd uitblinkt. Hopelijk biedt dit de band en maatschappij voldoende basis om een volledig album op te nemen. En blijft veelgevraagd drummer Tichy betrokken bij de band, want de ritmesectie heeft een belangrijk aandeel in de bandsound.
(92/100)(Golden Robot Records)