My Dying Bride – The Ghost of Orion

Facebookrssmail

Deze Engelse, in 1990 opgerichte band speelt naar eigen zeggen death-/gothic-/doommetal. En dat omschrijft de stijl prima, met de nadruk op doom. Geen vrolijke gasten, al zegt de sombere muziek niet alles natuurlijk. Ooit hoorde My Dying Bride bij de grote drie, samen met Anathema en Paradise Lost. Die eerste is de doom wat ontstegen en qua populariteit (daardoor?) een stuk de andere twee ontstegen, maar de overeenkomsten met collega’s Paradise Lost zijn duidelijk aanwezig. 

Het alweer 14de studioalbum is begin maart 2020 op de mensheid losgelaten. Veel stijlveranderingen met voorgaande albums zijn er niet, maar het depressieve gebodene is zeker de moeite van het beluisteren waard, als je ervoor in de stemming bent dan. Ik tel vijf traditionele lange doomsongs en drie nogal afwijkende, wat kortere nummers, waarvan afsluiter ‘Your Woven Shore’ zich beperkt tot wat hemelse engelenzang ondersteund door een cello. Mooi als outro, dat dan weer wel. 

Maar laten we bij het begin beginnen. ‘Your Broken Shore’ is typisch voor deze plaat. Een heavy, log, duister monster waarin de cleane zang afgewisseld wordt met grunts zoals een Opeth dat vroeger nog wel eens deed. Drummer Jeff Singer trommelt zich opvallend lekker door de breaks, maar het geheel is net wat te monotoon om de aandacht de volle speellengte er bij te houden. Al voegt de viool van Shaun Macgowan aan het eind zeker wel wat toe. De volgende twee songs zitten qua sound, tempo en sfeer in dezelfde hoek: melancholisch, onheilspellend en zwaar. Met het verschil dat in ‘To Outlive the Gods’ alleen cleane zang te horen is en de viool een wat grotere rol heeft. Het nummer zou niet misstaan op een Tiamat plaat overigens. Een pakkend refrein hoor ik helaas wederom niet. Het lange ‘Tired of Tears’ heeft wat meer spetterend gitaarwerk, maar kabbelt ook wat te lang voort zonder noemenswaardige oplevingen. Lekker, zeker vanwege de prima productie, maar wat meer afwisseling binnen de songs kon geen kwaad. 

Gelukkig is ‘The Solace’ wel afwijkend, en hoe! Geen drums, maar slechts twee gitaren die een hemelse vrouwelijke zangstem (Lindy-Fay Hella van Wardruna) ondersteunen, als in de soundtrack van een horrorfilm. Origineel bedacht, mooi uitgevoerd, maar helaas niet voor de bijna volle 6 minuten boeiend. Het tien minuten durende ‘The Long Black Land’ bouwt mooi op met verschillende lagen. De extremere zangpartijen én viool zijn weer terug en het rustige intermezzo deelt de song lekker in tweeën. Prima.

Het titelnummer is niet meer dan wat kalm, sfeervol gitaargetokkel waarin eigenlijk niets gebeurd. Wat niet gezegd kan worden van de langste song, ‘The Old Earth’ waarin alle eerder genoemde invloeden en herkenningspunten van My Dying Bride nog eens de revue passeren. Een kleine start met kerkzang, waarna na twee minuten de heavy gitaren, een traag ritme en enkele grunts onverbiddelijk de melancholische sfeer zetten voor de resterende speelduur. Hier slaagt de band er wel in om voldoende afwisseling te brengen, wat het tot één van de schaarse hoogtepunten van deze plaat maakt. Zelfs een voorzichtige tempowisseling op het einde, al blijft het veilig binnen de Black Sabbath snelheden. Over serene hekkensluiter ‘Your Woven Shore’, als stemmig slot heb ik het al gehad. 

Deze ‘The Ghost of Orion’ biedt mij net wat te weinig afwisseling en écht boeiende nummers eigenlijk. Niets blijft echt hangen en het sleept zich vaak wat te lang voort. Sfeervol en somber is het zeker, maar af en toe een tandje erbij qua tempo of een tandje minder qua songlengte zou al een enorme verbetering zijn. Nu is het vaak meer voortslepend dan meeslepend eigenlijk. Wél een prachtige hoes trouwens! 
(70/100) (NUCLEAR BLAST)

TRACKLIST:

1. Your Broken Shore 07:40
2. To Outlive the Gods 07:54
3. Tired of Tears 08:35
4. The Solace 05:50
5. The Long Black Land 09:59
6. The Ghost of Orion 03:29
7. The Old Earth 10:30
8. Your Woven Shore 02:08

LINE-UP:

Aaron Stainthorpe (Vocals)
Andrew Craighan (Guitar)
Neil Blanchett (Guitar)
Jeff Singer (Drums)
Lena Abé (Bass)
Shaun Macgowan (Keyboards / Violin)

Facebooktwitterredditpinterestmail
Inschrijven op de RockMuZine nieuwsbrief
Wekelijks op vrijdagavond het laatste nieuws en de laatste verslagen en recensies in je mailbox!

(Let op: check je spambox en voeg info@rockmuzine.nl toe aan je whitelist)

PJ