Nicumo – Inertia

Tijdens het verplichte thuiswerken in deze barre Corona-tijden draaien deze Finnen op repeat op de achtergrond hun ‘rondje’ in mijn computer. En langzaam dringt tot me door dat dit een erg lekker, zeer afwisselend en nogal intens melancholisch metal plaatje is. Vooral de prima uitgebalanceerde productie valt op, alsmede de inzet van zowel ‘gewone’ als extremere zangpartijen. Waarbij die eerste, wat meer ingetogen stijl duidelijk mijn voorkeur heeft.

Deze ‘Inertia’ is alweer de derde cd van Nicumo. Geproduceerd en gemixt door een zekere Olli Tainio, die voorheen werkte met bands als Callisto en Blind Architect. De mastering werd gedaan door de bekendere Svante Forsbäck (Amorphis, Volbeat, Apocalyptica, Rammstein). Kleine geschiedenisles: de band werd opgericht in 2007door gitarist Atte. Na twee EPs: ‘Close Our Eyes For Good’ (2010) en ‘Scars & Glassy Eyes’ (2011), werd in 2013 debuutalbum ‘The End Of Silence’ op de wereld losgelaten. Na veel touren in eigen land was het tijd voor album twee: ‘Storms Arise’ (2017), die zowaar de 12e plek in de Finse Top 50 haalde. Op basis van dit succes werd er weer veel opgetreden, waaronder zelfs in Japan.

Wat ons brengt bij het huidige ‘Inertia’. De beide openingssongs ‘Three Pyres’ en ‘Dark Rivers’ zijn heavy, mooi opgebouwd, voor dit genre redelijk uptempo en prachtig gezongen door Hannu Karppinen, die een prettig in het gehoor liggend, wat melancholisch stemgeluid heeft. In de verte wel wat lijkend op die van Jonas Renske van Katatonia, welke band ook qua muziekstijl vergelijkbaar is. Halverwege beide songs komen ook de eerste regels schreeuwzang/ grunts voorbij, maar dat dient slechts ter ondersteuning van de heavy gedeeltes en stoort daarom nauwelijks. De refreinen zijn lekker catchy en melodieus en het gitaarwerk meer dan goed. Prima kennismaking derhalve.

Het eerste rustpuntje dient zich al snel aan met ‘Same Blood’, welke een hobo (als ik het goed hoor) gebruikt om de depri sfeer te zetten. Dreigend ontwikkelt het nummer zich langzaam tot een mooie midtempo rocker waarin ook die hobo weer een paar keer opduikt. Met ‘Mother and The Snake’ en afsluiter ‘Black Wolf’ komen we nog twee van dit soort stemmige nummers tegen. Waarbij die eerste halverwege echt heavy wordt en wel wat weg heeft van Paradise Lost, maar een heerlijk meezingbaar refrein heeft. De afsluitende Zwarte Wolf duurt maar liefst 7 minuten en neemt zijn tijd voor de opbouw. Een trieste sluier hangt er over het loodzware nummer, waar een prachtig refrein ook dit keer niet ontbreekt. Een korte tempowisseling is de voorbode van een heavy middenstuk, waarna de song zijn laatste minuten instrumentaal afsluit. Mooi en passend slot van de plaat.

Maar er is meer. Halverwege vinden we het aanstekelijke, beetje Soen-achtige ‘Witch Hunt’, waarin Hannu nu wat zwaarder van stem is, maar hier ook een bijna poppy chorus inzingt. Heerlijk nummer met opvallend baswerk en mooie solo’s. Het eveneens melodieuze ‘Tree of Life’ ademt wat meer, maar is van een vergelijkbaar hoog niveau.

Rest ons de laatste twee onbesproken nummers. ‘Who You Are’ is muzikaal prima, maar heeft mij iets teveel extreme zang, behalve in het wederom aanstekelijke refrein dan. Na een mooi rustig intermezzo vallen de gitaren en dubbele bassdrum heerlijk in. En tot slot het makkelijkste en meteen ook meest melodieuze nummer: ‘Time Won’t Heal’. Mooi drumwerk ook en een refrein dat lekker blijft hangen, ondersteunt door een wall of sound met vele lagen. Die productie geeft de band echt een enorme meerwaarde.

Kortom, deze onbekende Finnen mogen wat mij betreft zeer verdiend doorbreken naar een klasse hoger. Want ‘Inertia’ is een heerlijk, variërend album geworden vol met zeer goed uitgevoerde en strak geproduceerde melancholische doomy metal. Ik schat ze eigenlijk hoger in dan bekendere Engelse vakbroeders als My Dying Bride of Paradise Lost, vanwege de mooi uitgewerkte songs die meerdere stijlen aandoen. De verveling blijft geheel afwezig. Slechts een half puntje aftrek voor het sporadische geschreeuw. Ik gun ze dan ook na de Corona-crisis een lange tour en een mooie toekomst toe! (90/100 – Inverse Records)

LINE-UP

Hannu Karppinen – Vocals
Atte Jääskelä – Guitars
Tapio Anttiroiko- Guitars
Sami Kotila – Bass
Aki Pusa – Drums

TRACKLIST

1. Three Pyres
2. Dark Rivers
3. Same Blood
4. Witch Hunt
5. Tree of Life
6. Mother and The Snake
7. Who You Are
8. Time Won’t Heal
9. Black Wolf