The Black Noodle Project- code 2.0

Esther Kessel-Tamerus | 11 July 2020 | CD | No Comments

Volgend jaar bestaat het post progressieve ‘The Black Noodle Project (TBNP)’ alweer 20 jaar. In der loop der jaren is hun alternatieve muziek geëvolueerd. Hun inspiratie komt van stijlen zoals New wave, Post Punk en Art Rock en zelfs wat prog metal. Alsof dat nog niet genoeg is, hebben deze mannen voor hun nieuwe album Code 2.0 ook nog wat filmische effecten gebruikt. Ieder album is anders: nu is er veel meer gitaarspel, maar minder zang/gesproken woorden te horen. Het beetje zang en de gesproken woorden die er zijn, zijn voor het eerst in het Frans. Code 2.0 vormt min of meer de soundtrack van de reis naar je eigen ik.

‘Code 2.0’ opent heel kalm en mysterieus met ‘Acte I’. De muziek heeft me meteen in zijn greep. De wending naar het stevigere werk is onverwacht maar super. De veranderingen blijven komen, meestal verlopen ze vloeiend. De melodie is heerlijk en brengt je in een aangename flow. Door de goede geluidskwaliteit komen de contrasten tussen de metal invloeden en het akoestische gitaarspel prima tot zijn recht. Deze openingstrack eindigt kalm.

‘Acte II’ heeft een pakkend ritme, maar de muziek is in eerste instantie vrij rustig. Ook nu zijn er volop veranderingen binnen de muziek. Deze lopen van rock/metal naar akoestisch. Toch blijft alles in harmonie.

Het intro van ‘Acte III’ is dromerig en meeslepend. De details op de achtergrond zijn mooi. De cimbalen zijn zacht en gedetailleerd bespeeld. De toespraak van Victor Hugo uit 1849 haalt me even uit de heerlijke flow. Deze toespraak wordt een paar keer afgewisseld met instrumentale stukken. De vraag of ik de toespraak wel of niet vind passen in het geheel is vergeten zodra ik de eerste klanken van ‘Acte IV’ hoor.

Weer neemt TBNP me helemaal in beslag. De muziek zit fantastisch in elkaar, de laagjes gitaarspel zijn prachtig. Over ieder detail in de muziek is duidelijk nagedacht. Op het einde hoor je de mooie warme klanken van akoestisch gitaar.

Ook in ‘Acte V’ ben ik vanaf de eerste noot geboeid, ik reis als het ware mee op in de cadans van de intrigerende muziek. De vrolijke kinderstemmetjes in ‘Acte VI’ brengen een glimlach op mijn gezicht. De muziek die hierop volgt is rustgevend en meeslepend tegelijk. De kinderstemmetjes zijn zo nu en dan op de achtergrond te horen. Deze tedere, ontroerende track zit ijzersterk in elkaar.

De fluisterende woorden in ‘Acte Final’ sluiten aan bij de muziek. Als de drums erbij komen gaat de zang mee in de kleine toename in volume en tempo. De intensiteit van de muziek wordt langzaam opgebouwd. De zang blijft op een gegeven moment meer op de achtergrond, maar het geheel blijft in balans. Dit laatste nummer eindigt minimalistisch.

Als ik het album in één woord zou samenvatten zou dat “wow” zijn. Vooral het gitaarspel heeft variatie, daarom zullen fans bijvoorbeeld van Airbag/ Bjørn Riis dit album zeker waarderen. De complexe muziek heeft ongemerkt soms heel wat laagjes, toch luistert het makkelijk weg. Het is heerlijk om met de koptelefoon naar ‘Code2 te luisteren en even helemaal in je ‘eigen wereld’ te zijn. Maar het is ook super om via de speakers te luisteren en de volumeknop flink open te draaien. Hoe je ook naar The Black Noodle Project wilt luisteren, deze fantastische muziek is om intens naar te luisteren en van te genieten. Zittend op de bank met alleen de muziek en verder niks. Meer heb je soms niet nodig. (90/100) (Progressive Promotion Records)