Epica en Omega
Op 26 februari brengt Epica het album ‘Omega’ uit. Rockmuzine sprak met gitarist Mark Jansen. Zijn gave grunts vormen een fantastische combinatie met de muziek, en met de prachtige zang van Simone Simons.
De albumtitel is gebaseerd op de theorie van het omegapunt. Mark legt de woorden van de Franse filosoof/theoloog als volgt uit: “Als universum zijn we gedoemd om op kolkende wijze naar een punt van eenwording te gaan.” Omdat omegapunt niet zo mooi klinkt, koos Epica voor ‘Omega’ als albumtitel. Al vroeg in het schrijfproces wisten de zes bandleden dat ‘Omega’ toegankelijker moest worden dan ‘The Holographic Principle’ (2016). Er zijn veel gitaren en orkestpartijen, er gebeurt heel veel. Maar op ‘Omega’ heeft Epica meer ruimte gemaakt om bepaalde instrumenten prioriteit te geven. Er zijn meer contrasten tussen ‘licht’ en ‘zwaar’. Doordat Epica in deze samenstelling al acht jaar samen tourt en albums maakt, voelen ze elkaar goed aan. Ze kennen elkaars kwaliteiten en dat maakt het schrijven makkelijker.
Maar Mark vindt het ook fijn om met nieuwe mensen te werken. Daarmee komt hij soms tot verrassende dingen die hij anders misschien niet had. Voor ‘Abyss of Time – Countdown to Singularity’ heeft hij in de beginfase met een Franse vriend samengewerkt, daarna met de bandleden. Beide samenwerkingsverbanden vond hij fijn, want het leverde andere ideeën op.
De achtergronden van Omega
‘Abyss of Time – Countdown to Singularity’ is een sterke openingstrack. Mark voelde dat daar een intro bij hoort. Dit is ‘Alpha – Anteludium’ geworden. Thema’s van ‘Alpha’ komen ook voor in ‘Abyss’, daarom lopen de nummers non-stop in elkaar door. Het kinderkoor in ‘Code of life’ was het idee van toetsenist Coen Janssen. De band zag het meteen zitten. “Dat is het voordeel van lang samenwerken, je vertrouwt elkaar blindelings. Bovendien kan niemand van ons zo’n mooiere koorpartijen schrijven dan hij.”, aldus Mark. Coens beide kinderen zingen in dat koor; voor hun was de metal natuurlijk niet nieuw. Sommige kinderen hadden al eens van Epica gehoord, voor anderen was de symfo metal compleet nieuw. Maar ze vonden het allemaal leuk om mee te werken.
Bram Knol heeft de animatievideo gemaakt voor ‘Freedom -The Wolves Within’. De clip is gebaseerd op een oud verhaal over een klein jongetje. Zijn opa vertelt over twee wolven die met elkaar in gevecht gaan. De ene wolf symboliseert het goede, de ander het kwaad. Het jongetje vraagt aan opa welke wolf wint. “De wolf die je het meeste voedt”, antwoord opa. Toch is de songtekst geen letterlijke vertaling van deze levensles. Gitarist Isaac Delahaye en Mark hebben ‘Kingdom of Heaven prt 3’ opgedragen aan hun oma’s. Zij overleden binnen één week, en hebben het niet meer kunnen horen. Mark vertelt: “De oma aan vaders kant is al veel langer geleden overleden. Ze begreep onze muziek goed, we repeteerden zelfs in haar kelder. Als we iets aan een liedje veranderden, had oma dat meteen in de gaten. Zelf zou ze hun muziek niet gauw opgezet hebben, maar ze vond het leuk waarmee we bezig waren. De andere oma had er helemaal niks mee.”
Bassist Rob Van Der Loo is een gevoelsmens, hij komt altijd met mooie harmonieën. De ballad ‘Rivers’ heeft een mooi plekje op het album. De luisteraar kan even tot rust komen en daarna vol gas erin voor ‘Synergize – Manic Manifest’. De volgorde van de nummers is dus goed uitgebalanceerd. In ‘Omega – Sovereign of the Sun Spheres’ zitten persoonlijke ervaringen verwerkt. Veel teksten zijn persoonlijk, maar op een algemene manier vertaald, zodat de fans er zelf ook persoonlijke dingen in terug kunnen vinden.
Het opname proces
Vooral de aanloop naar de opnames met het orkest en het kinderkoor was stressvol. De lockdown had geen dag eerder moeten komen. De zang van Simone en Mark zijn in aparte studio’s opgenomen. Mark beseft dat ze overal veel geluk mee hebben gehad, zijn eigen home studio was nèt af. Apart opnemen is Mark wel gewend, dat heeft hij met andere bands al vaker gedaan. Hij vindt het fijn om in zijn eentje op te nemen, want rond een uur of tien ‘s avonds is zijn stem op zijn best. Maar dan is er geen producer die aan het werk wil, gelukkig heeft Mark ook ‘producer-skills’. Hij moest natuurlijk wel zijn deadlines halen, maar hij was eigen baas over de manier waarop. Hij stuurde het naar de producer in Nederland. Die gaf zijn op-en aanmerkingen weer door. De volgende dag nam Mark een nieuw nummer op en voerde de verbeteringen door. Zo stuurde hij weer twee nummers terug.
Mark studeert alles drie keer in
De nummers op ‘Omega’ zijn catchy maar toch complex. Tijdens het schrijfproces waren ze er in het achterhoofd mee bezig dat het live uitvoerbaar moest zijn. Toch blijft het nog steeds spannend of de nummers live ook zo aanslaan als ze verwachten. Het is een hele klus om de nummers voor een optreden in te studeren. “Ik moet eigenlijk alles drie keer instuderen”, zegt Mark, “Eerst oefen ik alle gitaarpartijen, dan de zang, pas daarna samen. Één van de twee moet een automatisme worden. Dat moet ik zò vaak gespeeld hebben dat ik er niet meer bij na hoef te denken.” De vraag komt dan op of ze de drie delen van ‘Kingdom of Heaven’ (die op verschillende albums staan) ooit live achter elkaar zullen spelen? “Das een goede vraag, die kans is zeker aanwezig.”, antwoordt hij. Ieder nummer is losstaand al lang, maar samen wordt dat enorm. Hijzelf zou dan ook graag willen weten hoe het uit pakt als ze alles achter elkaar spelen, dus de kans is en blijft aanwezig.
Metal, stigma’s en guilty pleasures
Mark vindt het jammer dat metal een stigma heeft. Veel mensen denken dat alle metal muzikanten satanisch zijn. Met klem benadrukt Mark dat Epica niks met satanisme te maken heeft. Het optreden van Floor Jansen (Nightwish) in ‘De beste zangers 2019’ heeft wel wat deuren geopend. Zij heeft de kijk van mensen op de metal verbreed. Mark luistert graag naar nieuwe, onbekende albums, die zo pakkend zijn dat je al bij de eerste luisterbeurt gegrepen wordt. Hij geniet ervan als hij na twintig keer luisteren toch nog iets nieuws hoort.
Thuis luistert Mark dan ook zeker niet constant naar metal, maar naar allerlei genres. Over de Top 2000 bijvoorbeeld is hij enthousiast. “Dat vind ik het mooie, dat je heel veel verschillende genres hoort, maar dan wel de beste nummers daarvan. En de ‘guilty pleasures’, zoals Simon & Garfunkel; Daar luister ik normaal nooit naar, maar als het voorbij komt in de Top 2000 kan ik dat heel goed hebben. De Bee Gees draaien we wel eens in de tour bus, die hoge stemmetjes gaan er altijd goed in.”
Epica blijft inspiratie dus halen uit van alles wat, maar zoals in deze vreemde periode, daar wil ook Epica maar al te snel van af. Hopelijk kunnen de concertzalen langzaam maar zeker weer open.
