Ricky Warwick – When Life Was Hard & Fast

De heer Warwick kennen we als zanger van het Engelse, ter ziele gegane The Almighty en als de huidige frontman van Black Star Riders. En dat is dan weer een logisch vervolg op het destijds heropgerichte Thin Lizzy, waar Warwick de grote schoenen van de overleden Phil Lynott niet onverdienstelijk trachtte te vullen. Toen Thin Lizzy in de persoon van Scott Gorham nog slechts één origineel bandlid over had, was een naamsverandering een logische zet. Ook omdat er nu nieuwe muziek uitgebracht kon worden, die niet persé aan de enorm hoge Lizzy-standaard hoefde te voldoen. Al treedt Thin Lizzy heel sporadisch nog op trouwens, mét Warwick als zanger. Maar naast bovenstaande bands onderhoudt de sympathieke zanger sinds 2003 dus ook nog een solocarrière. Tijd voor album nummer zeven: When Life Was Hard & Fast’.

Heel veel veranderd ten opzichte van vorig werk is er niet. Het is afwisselend aanstekelijke en toegankelijke rechttoe rechtaan rock en Bruce Springsteen-achtige akoestische singer-songwriter ballads. Een tandje minder hard dan Black Star Riders en nooit heel ver weg van de melancholie van Thin Lizzy, al was het maar door het stemgeluid van Warwick. Op dit album kreeg hij ondersteuning van zijn muzikale vriendjes: Def Leppard’s Joe Elliot doet de achtergrondzang, Thunder’s Luke Morley soleert in het aanstekelijke, prettig poppy ‘You Don’t Love Me’ en Duran Duran’s Andy Taylor soleert er aardig op los in de fijne uptempo jaren 80 hardrocksong ‘I’d Rather Be Hit’. En een duet met zijn dochter Pepper mocht niet ontbreken en dat is het akoestische, laidback ‘Time Don’t Seem to Matter’ geworden. Een ontroerende ballad met strijkers waar zijn dochter de tweede stem verzorgt.   

De titelsong opent het album en is een heerlijke Lizzy rocker, inclusief het kenmerkende dubbele gitaarwerk, waarbij stilzitten geen optie is. Die typische Ierse invloeden komen we ook tegen op het van een catchy refrein voorziene ‘Fighting Heart’. Wat eenvormiger en minder boeiend vind ik ‘Gunslinger’ vanwege het simpele refrein, en het punky en aardig heavy ‘Never Corner a Rat’ bekoort me niet echt. Afsluiter ‘You’re My Rock n’ Roll is me ook te makkelijk en te cliché. Gelukkig worden er op het Springsteen-achtige ‘I Don’t Feel at Home’ en het door een telefoon gezongen rustpuntje ‘Clown of Misery’ ook gevoelige snaren aangeslagen. Tenslotte doet ‘Still Alive’ me qua ritme denken aan Guns n’ Roses’ ‘You Could be Mine’, al is het sterke refrein typisch Black Star Riders.

Al met al een afwisselend album die lekker wegdraait, maar nou ook weer geen blijvende indruk achterlaat. Dan zet ik toch liever een Black Star Riders plaat op, dat heeft de rocker in ons toch net wat meer te bieden. Oftewel ‘When Life Was Hard & Fast’ is goed, maar vanwege net iets teveel doorsnee nummers, niet super. Zijn vorige ‘When Patsy Cline Was Crazy’ (2014) sla ik vanwege de overwegend betere songs net wat hoger aan eigenlijk. Overigens komt dit nieuwe album ook uit als dubbelaar, met een tweede cd vol covers als extraatje.
(75/100)(Nuclear Blast Records)

Tracklist

1. When Life Was Hard And Fast
2. You Don’t Love Me
3. I’d Rather Be Hit
4. Gunslinger
5. Never Corner A Rat
6. Time Don’t Seem To Matter
7. Fighting Heart
8. I Don’t Feel At Home
9. Still Alive
10. Clown Of Misery
11. You’re My Rock N Roll

Line up

Ricky Warwick – vocals/ guitar
Robert Crane – bass
Xavier Muriel – drums
Keith Nelson – guitar