Flotsam and Jetsam – Blood in the water

Ronald van Bruggen | 26 May 2021 | CD | No Comments

De bandhistorie van de Amerikaanse thrashers Flotsam and Jetsam is bij de vorige recensie al uitgebreid besproken, dus die kunnen we deze keer wel grotendeels overslaan, ware het niet dat ook deze keer er weer een wijziging in de samenstelling van de band te noteren is, want de inmiddels vaste waarde bassist Michael Spencer heeft Flotsan and Jetsam verlaten, zijn vervanger is Bill Bodily. Drummer Ken Mary, op het vorige album vervanger van de vertrokken Jason Bittner, is ook op dit album weer van de partij. Flotsam and Jetsam brengt het afgelopen decennium zo elke twee en half jaar een nieuw album op de markt, deze keer iets sneller, maar net als bij veel andere bands komt dit doordat er vanwege covid al ruim 1 jaar niet meer getourd kan worden. In de bio spreekt de band hoop uit, dat ze met dit album een sprong voorwaarts kunnen maken.

Op de prachtige albumhoes komt Flotzilla ook nu weer naar voren, verwijzend naar het titelnummer ‘Blood in the water’. Het titelnummer opent gelijk op topsnelheid, een nummer met een lekkere riff, een mooi tussenstuk naar het uptempo melodieuze refrein, een fraaie korte solo, de ook nu weer en nog altijd mooie vocalen van Eric A.K. en de geweldige drums van Ken Mary, nog wat meer aanwezig op dit album dan het vorige, de eerste klap is dus gelijk een daalder waard. ‘Burn the sky’ is de eerste single van dit album en kent een vergelijkbare opbouw als de opener, met een heerlijke felle riff, in de coupletten mooi staccato gitaar-en bas-en drumwerk, waarbij qua tempo middenstuk en refrein omgedraaid zijn, het nummer is wel een fractie melodieuzer, klapper twee kun je een feit noemen. Ook ‘Brace for impact’ is een snelle thrasher met een iets meer gedragen riff, een mooie break en een lange fade-out. Bij ‘A Place to die’ wordt er wat gas terug genomen in de coupletten en het refrein, de melodie doet denken aan het magistrale album ‘No place for disgrace’, de stukken tussenin thrashen weer ouderwets. ‘The Walls’ is een fijn meeslepend nummer met onder andere mooi melodieus gitaarwerk. ‘Cry for the dead’ opent als een ballad, tekstueel handelend over het verlies van geliefden, in dit nummer mag Eric A.K. zich extra etaleren, in het refrein een mooi stuk rauwheid met halverwege een heerlijke solo. De navolgende nummers zijn een mix van uptempo en snel met onder andere thrashers ‘The Wicked Hour’ en ‘Seven Seconds ‘til the End of the World, met na de break een kort stuk van symfonie en klassiek, ‘Too Many Lives’ is een zware beuker afgewisseld met snelle thrashstukken, ‘Grey Dragon’ is weer een snel nummer met een grappige semi-grunt in het tussenstuk naar het refrein toe, ‘Reaggression’ heeft een melodielijn welke we al eens eerder bij Flotsam gehoord hebben, maar heeft wel een heerlijk stuwend ritme.

Productie en vakmanschap zijn zoals je van een heel lang meedraaiende mag verwachten van een heel hoog niveau en door de stuk voor stuk geweldige nummers, luistert het album in een adem heerlijk weg.

Na ‘Flotsam and Jetsam’ in 2016 en ‘The End of Chaos’ in 2019 brengt Flotsam de derde knaller op rij uit, de hoop op een verlate doorbraak is volkomen terecht, Flots till death ! Verplichte aanschaf voor elke thrashmetal-fan. (92/100)(AFM Records)