HellAndBack – A Thousand Years

Ronald van Bruggen | 5 September 2021 | CD | No Comments

Een nieuwe band is altijd welkom en die eer valt nu te beurt aan HellAndBack. De band wordt in 2016 opgericht en is afkomstig uit het Amerikaanse Cleveland, Ohio. Na wat bezettingswisselingen brengt de band dan nu hun debuutalbum op de markt. Het feit, dat de band door Pure Steel gecontracteerd is, zou wel iets moeten zeggen, want dit label tekent doorgaans kwalitatief uitstekende bands, waaronder onze bloedeigen Picture en Black Knight. De bio presenteert de band als US metal en vermeldt dat er invloeden van OverKill, Metal Church en Flotsam & Jetsam zijn, op hun Facebook-pagina wordt de band als power metal betiteld.

Het album start met het uptempo ‘Atomic Ascending’, wel meet een vrij generieke gitaarriff. Al snel wordt duidelijk waarom verderop in de bio ook Helstar genoemd wordt, want zanger Chris Harn heeft een fantastische strot welke flink in de buurt komt van Helstar-frontman James Rivera, van heel laag tot erg hoog, soms zelfs een weinig grunting, het komt er allemaal moeiteloos bij hem uit. Ook zijn er raakvlakken met Judas Priest te bekennen, want bijvoorbeeld genoemde opener heeft qua riff, ritme en solo ook veel van de ‘Metal Gods’ weg. Het navolgende ‘Egyptian Bride’ is een geweldige trage epische beuker met een vette shred-riff waarin Harn wederom zijn enorme kwaliteiten etaleert. ‘Soar’ is ook weer een mid-tempo beuker, beginnend met gitaarwerk a la Metallica, welke halverwege omslaat in een geweldige semi-thrasher met ook nog een fantastisch lange gitaarsolo. Het titelnummer is een fraaie semi-ballad met ook hier halverwege een tempo-versnelling en wederom een mooie lange solo met veel distortion, met op het einde een ietwat merkwaardig overkomend gesproken stuk. ‘The Last Day’ is een snel en heerlijk opgefokt nummer met naast een fraaie riff wederom veel geweldig soleerwerk met ook nu flink wat distortion. ‘Feed’ opent rustig maar slaat al snel om in een lekkere springerige thrasher met grunting in het drijvende refrein. Het album wordt afgesloten met de Grim Reaper-cover ‘See You in Hell’ en is een zeer geslaagde versie van het origineel.

Of je nu spreekt van een heavy-of powermetalband ? Meerdere nummers zitten vaak op het scheidingsvlak hiervan, mij interesseert het eerlijk gezegd geheel niets, belangrijkste is dat HellAndBack een geweldig debuutalbum weet af te leveren, nummers, muzikaal vakmanschap en productie, het is allemaal heel erg goed verzorgd. (87/100)(Pure Steel Records)