KoRn – Requiem

Ad Keepers | 16 March 2022 | CD | No Comments

KoRn is terug! Met hun alweer 14e studio album slaan de grondleggers van de Nu-Metal ongenadig hard terug na diverse mislukte zijstappen naar Dubstep (The Path Of Totality 2011) en popcornmuziek die meer geschikt was voor videogames dan voor (Nu)Metalfans.

KoRn zette de Metal Wereld op zijn kop met hun in 1994 uitgebrachte gelijknamige debuutalbum ‘KoRn’. Vernieuwend, duister en intens, iets wat destijds niet voor mogelijk werd gehouden in een genre waarin het wiel telkens opnieuw werd uitgevonden. Veel bands lieten zich beïnvloeden door KoRn, onder andere Coal Chamber en Limp Bizkit omarmden de combinatie van Metal, Funk en Groove. Ook gerenommeerde Metal-acts als Slipknot, Machine Head en Sepultura werden geïnspireerd door KoRn’s debuutalbum.

De grote doorbraak wordt bereikt in 1996 met het tweede album ‘Life Is Peachy’ waarop onder andere ‘A.D.I.D.A.S.’ staat. In augustus 1998 komt het derde album ‘Follow The Leader’ uit. Op dit album staat ‘Freak On A Leash’ dat mede door de opvallende videoclip de grootste hit van de band wordt. Het nummer ‘Falling Away From Me’ wat op album nummer vier ‘Issues’ staat is voor het eerst te horen in een aflevering van de animatieserie ‘South Park’. Bassist ‘Fieldy’ heeft momenteel een break van de band en wordt live vervangen door Ra Diaz van Suicidal Tendencies. Hij heeft echter nog wel de baspartijen op ‘Requiem’ ingespeeld. Helaas is zijn kenmerkende basgeluid niet prominent te horen met ‘dank’ aan de mixer.

‘Requiem’ bevat negen nummers die allemaal tussen de 3 en 4 minuten klokken. In Japan hebben ze geluk en krijgen ze er nog een extra nummer van 3 minuten bij in de vorm van een bonustrack. Een dik half uur muziek dus, naar de maatstaven van deze tijd erg kort maar bekijk het van de positieve kant. Albums worden meestal kwalitatief slechter van een (te) lange speelduur dan van een (te) korte. Je krijgt gewoon negen goede nummers zonder overbodige poespas als doedelzakintro’s, tracks van 1,5 minuut of andere ‘vullertjes’.

Beste nummers van dit ‘come back’ album zijn ‘Lost In The Grandeur’ waarop de bas van ‘Fieldy’ gelukkig wel wat beter te horen is en de zang van Jonathan Davis mooi contrasteert van zuiver en’Poppy’ tot hysterisch en intens a la zijn grote voorbeeld Mike Patton. Afsluiter ‘Worst Is On It’s Way’ is wat mij betreft de tweede uitschieter. Jonathan Davis maakt hierin gebruik van zijn typische ‘Scats’ en dit nummer doet onmiskenbaar denken aan hun hit ‘Freak On A Leash’. (82/100) (Virgin Music).