Infrared – From the Black Swamp

Ronald van Bruggen | 1 December 2021 | CD | No Comments

Het is meermaals gememoreerd, bands waar je tientallen jaren niets van gehoord hebt, blijken ineens weer te bestaan. Dat is nu ook het geval met Infrared, een band uit het Canadese Ottawa. Opgericht in 1985, 1 demo in 1988 en daarna van de aardbodem verdwenen. Tot dan halverwege het tweede decennium van deze eeuw, want in 2014 staat Infrared weer op en dan gaat het hard, aangezien in 2016 en 2018 een album wordt uitgebracht, in 2019 nog een EP en nu dan nu hun derde album.

Kijkende naar het logo zal het menigeen niet verbazen, dat Infrared een thrash metalband is. Volgens de bijgeleverde bio is hun stijl voor fans van Slayer, Metallica, Testament, Megadeth en Anthrax met nog wat invloeden van Maiden, Sabbath en Priest.

Luisterende naar het album zijn de invloeden van de genoemde bands duidelijk hoorbaar, er is een zeker Bay Area-geluid waarneembaar, Exodus kun je ook gerust erbij zetten in bovengenoemd rijtje. Maar het betreft zeker geen recht-toe-recht-aan thrash, groove, hardcore en punk komt ook geregeld naar voren. Je merkt dat er in het 2^e deel van de ’80 er jaren een stroming kwam waar bands als Machine Head en Sacred Reich een andere draai aan thrash gaven, in de muziek van Infrared komt dit continu naar voren. En dat alles wordt samen gesmeed in stuk voor stuk erg goede nummers.

Openingsnummer ‘Tribal junction’ is gelijk een heerlijke thrasher met een vette organische gitaarriff. ‘No master, no gods’ is een midtempo beuker met een fraaie opbouwende gitaarsolo gedurende de flinke tempoversnelling. ‘Lockdown’ is een furieuze thrasher met ook nu weer een fraaie gitaarriff, maar ook weer de afwisseling in het nummer. ‘Left lane fuck’ en ‘Beautiful death’ zijn goede voorbeelden van een nummer met stevige hardcore-en punkinvloeden, zowel in het gitaarwerk als de zang. Het midtempo ‘Eat your own’ bevat een wat zeikerig overkomend refrein. Het titelnummer heeft een Oosters aandoend begin, krijgt een lekker swingend en snel vervolg, na ca. 1 minuut de meeslepende coupletten. Met ‘Blood_Sweat’ krijgen we weer een opzwepende thrasher. Afsluiter is het grotendeels instrumentale ‘Semita Domum’, welke behoorlijke Metallica-invloeden heeft qua melodielijn.

Infrared weet een zeer interessant, heel afwisselend en zeer sterk album af te leveren, uitgevoerd door zeer kundige muzikanten en onder een uitstekende productie.