Döminance and Submissiön – a tribute to Blue Öyster Cult
Deze maand is het exact 50 jaar geleden dat het eerste, titelloze album van Blue Öyster Cult (BÖC) verscheen. De band uit New York ontstond in 1971 uit de overblijfselen van de Stalk Forest Group, waarvan de naam door manager en creatief partner Sandy Pearlman in BÖC veranderd werd. Voorwaarde van gitarist Buck Dharma was een naam bestaand uit drie woorden waarin het psychedelische, occulte Ö symbool was verwerkt. Dit om het image van de band te bekrachtigen. Pearlman regelde optredens en in het prille begin was BÖC support act van o.a. Jefferson Airplane. De muziek, deels covers en deels eigen werk, viel in de smaak bij Clive Davis, de talentenjager van Columbia Records. Een platendeal was snel geregeld en op 16 januari 1972 kwam het succesvolle debuutalbum uit. Er zouden er nog vele volgen…..
16 januari 2022, exact 50 jaar later, verschijnt een BÖC tribute album, getiteld “Döminance and Submissiön”. Naar een idee van Steve Hanford, voormalig drummer/producer van de Amerikaanse punkrockband Poison Idea en vanaf 2010 in dezelfde functie bij stonerrockband Ape Machine. Tussen de bedrijven door benadert Hanford muzikanten uit zijn genres om een bijdrage te leveren aan het ambitieuze plan ter ere van z’n favoriete band BÖC, dat in ieder geval voltooid moet zijn vóór jan. ’22. Als veelgevraagd producer is z’n netwerk in het rockwereldje groot en gastmuzikanten vinden kost weinig moeite. Mei 2020 overlijdt hij onverwacht aan een hartaanval. Steve Hanford mocht slechts 50 jaar oud worden. Ape Machine gitarist Ian Watts voltooit het project uit respect voor z’n vriend.
De muzikale stijl van BÖC grenst aan metal en hardrock. Dus zeer geschikt voor tribute acts uit het stoner/doom/psych en punkwereldje. Vooral de Black & White periode (genoemd naar de drie zwart/wit hoezen) van 1972/1974 leent zich uitstekend voor covers door muzikanten uit deze genres. Maar liefst acht van de dertien tracks op de tribute cd/lp staan oorspronkelijk op deze drie b/w platen. Zelfs het artwork van het album is zowat hetzelfde als dat van de oorspronkelijke hoes uit 1972, zij het dat nu voor een black/red variant gekozen is. En uiteraard wordt in de titel de “ö” gebruikt, geheel naar BÖC maatstaven.
Nu over naar de muziek: Uitvoerenden, hun genre, de titel van het oorpronkelijke nummer met uitleg worden beknopt op volgorde beschreven:
1: Mondo Machine (punk-rock), “ME 262”. Punk/rock versie met een vrij vlakke productie die lekker ouderwets klinkt komt verrassend goed uit de verf zonder het origineel tekort te doen.
2: Great Electric Quest (stoner), “Flaming Telepaths. Mooie melodie, goede zang en harmony vocals benaderen deze track uit 1974 perfect.
3: Cosmo-Daemonic Telegraph Company (grunge/indie), “Dominance and Submission. Zang lijkt veel op de stem van BÖC zanger Eric Bloom. Afwisselend Hammond en gitaarwerk op niveau.
4: Howling Giant (stoner/metal), “Godzilla”. Traag en zware uitvoering van deze klassieker. Paar versnellingen lager dan het origineel.
5: Tony Reed (hardrock), “Transmaniacon MC”. Openingstrack op BÖC’s debuutalbum. Een der hoogtepunten van deze tribute. Zang van Eric Bloom en gitaarspel van Buck Dharma worden perfect benaderd. Chapeau!
6: IT & Andrea Vidal (doom/rock), “Wings Wetted Down”. Logge, trage riff a la Tony Iommi met een vervolg waarin je deze track van het 2e BÖC album nauwelijks herkent. Mooie, alternatieve uitvoering.
7: Mondo Generator (stoner/punk), “Tattoo Vampire”. Vinnige punkzang verpakt in vroege ’70s hardrock. Melodieuze gitaarsolo verdient aandacht.
8: Ape Machine (stoner), “Veteran of the Psychic Wars”. Uit de BÖC jaren ’80 periode. Deze cover doet niet onder voor het origineel. Met een mooie twin-gitaarsolo. Hét hoogtepunt van dit album.
9: Zeke & Jeff Matz (punk), “Cities on Flame”. Deze stoner uitvoering klopt als een bus, maar de geforceerde punkzang valt tegen.
10: War Cloud (heavy metal), “stairway to the Stars”. De grote tegenvaller van dit album. Te simpel, te rechttoe rechtaan rock met schreeuwerige zang zonder enig bereik. De gitaarsolo maakt het nog enigszins te pruimen. Gauw skippen dit nummer!
11: Year of the Cobra (doom/stoner), “Fireworks”. Gewaagde, onheilspellende doom/psych versie. De mooie stem van zangeres Amy Tung Barrysmith verdient aparte aandacht.
12: Fetish (punk), “7 Screaming Diz-Busters”. Als er één BÖC nummer geschikt is voor een punk versie is het dit wel. Het origineel uit 1973 is een voorloper van de punk. Vol gas met uptempo drumwerk.
13: Spindrift (psychedelic rock), “Don’t Fear the Reaper”. Zeer afwijkende, psychedelische versie van de bekendste BÖC klassieker. Geheel in stijl van de vroege Jefferson Airplane met een outtro dat Syd Barrett zelf bedacht kon hebben. Prachtige uitvoering.
En zo is de cirkel rond. Een tribute album uit 2022 sluit waardig af met klanken uit de tijdgeest van de late ’60s psychedelische rock. De periode waarin mede door deze invloeden de unieke sound van BÖC ontstaan is….. Na al die jaren een band die nog steeds actief is!
Waardering: 75/100 (Ripple Music)
