Vermilion Plains  – Vermilion Plains

Vermillion Plains is een nieuwe grunge band uit Nederland. De line up is best bijzonder. Want oprichter Kevin Klarenbeek speelt met zijn ouders Annemiek en Corr. Zij staan al twintig jaar op de planken. De teksten en muziek zijn door Kevin geschreven, zijn eigen leven was zijn inspiratiebron.

Het intro van ´Etched my brain´ nodigt uit om de volumeknop verder open te draaien. De bas is aangenaam aanwezig. De sobere, lage zang van Kevin komt goed uit in het zachter gespeelde deel. Als hij harder zingt, heeft zijn stem een hele rauwe klank. Als je het genre waardeert, dan kun je zeker genieten van zijn stem. Zang en muziek sluiten bij elkaar aan. De wisselingen in tempo van zang en muziek zijn goed. Maar de opbouw is wel een beetje voorspelbaar. Tijdens een instrumentaal stuk laat Kevin zijn kunnen op de gitaar horen. Dit openingsnummer dooft mooi uit. ´Forty three´ is een up-tempo nummer. In de sterk gespeelde delen is het geluid van de cimbalen een beetje iel, maar de drums zelf zijn wel goed van klank. In ´Vermilion Plains´ valt het op dat bij een aantal zinnen het laatste woord iets langer wordt uitgerekt. Het lijkt er op dat eerst de muziek geschreven was, en daarna de tekst. In het eerste deel van de titeltrack voelen tekst en muziek niet overal in balans. Tegen het einde is de balans er zeker wel. Maar dan zijn er vrij veel herhalingen in tekst en muziek. Voor op een cd is dit net iets te veel. Tijdens een live show zou dit wel zo gemogen hebben, want dit is een moment om een live show wat extra´s mee te geven.

Als Kevin snel zingt (zoals bijvoorbeeld in ´Daily bad day´), gaat het iets ten koste van de verstaanbaarheid. De songteksten staan duidelijk gedrukt in het boekje, zodat je mee kunt lezen. Daar waar de zinnen een aantal keer herhaal worden, is kun je al snel luidkeels meezingen. Kevin gebruikt zijn stem op verschillende manieren. In ‘Then why kiss’ klinkt zijn stem vrij monotoon.

En in ‘Support the wrong’ is zijn zang soms gestapeld, terwijl hij vlak voor het einde een gave, rauwe schreeuw laat horen. Zijn rauwe stem komt terug in ‘Without permission’. Hij zingt zijn woorden vol emotie.. gevoelens van angst en/of frustratie passen bij de muziek waarin ook chaos in verweven lijkt te zitten. Later is het instrumentale stuk heel even iets kalmer.  De emoties van Kevin keren terug, en dan is dit nummer plotseling afgelopen. Ook in ‘Hole In The Table’ komen er emoties voorbij. Hier lijkt er een wisselwerking tussen frustratie en verslagenheid te zijn. Het geluid van de cimbalen is nu grotendeels helder.  ‘Thank God I woke up’  en ‘It’s allright, it’s OK’ geven een wat optimistischere sfeer.

Na een mid-tempo stuk heeft ‘Dutch summerâ’ een verrassende wending naar een kleiner gespeeld deel. Hierin komt de tekst goed tot zijn recht. Er volgen nog een aantal vrij geleidelijke wendingen. Kevins stem klinkt somber, je ziet hem bijna voor je, huilend in de zomer regen. Dit laatste nummer eindigt eigenlijk te onverwacht.  Verder eindigen alle nummers goed.  Over algemeen is het geluid van deze 15 songs wat groezelig, maar dat past in het geheel. Tijdens de ingetogen stukken is het geluid van de cimbalen mooi helder. In de sterk gespeelde delen valt dit soms wat tegen. Dat ligt niet aan de kwaliteiten van Corr, want hij drumt met prima dynamiek. Annemiek laat vette grooves horen. De verdeling tussen rauwe en zachtere zang is prima. Het stapelen van de zang geeft soms net wat extra’s.  Bovendien is het gitaarspel goed. ‘Vermilion Plains’ bewijst dat grunge nog steeds toekomst heeft. (78/100) (Eigen Beheer)

Tracklist:

01. Etched my brain
02. Forty three
03. A reason to hide feelings
04. Vermilion Plains
05. Daily bad day
06. Then why kiss?
07. Support the wrong
08 .Without permission
09. Hole in the table
10. Thank God I woke up
11. I guess I just was found
12. Make me mad
13. It's allright, it's OK
14. New suit
15. Dutch summer

Line Up:

Kevin Klarenbeek: vocals, guitar

Corr Klarenbeek: drums

Annemieke Klarenbeek: bass