Pure Reason Revolution – Above Cirrus

Dat is productief, dit is hun tweede plaat al sinds de band in 2019 nieuw leven in werd geblazen. Voorganger ‘Eupnea’ kreeg in 2020 nog een dikke negen van mij, dus ik keek reikhalzend uit naar deze ‘Above Cirrus’. Wie de band niet kent, een kleine opfrisser: bandleden Jon Courtney en Chloë Alper zijn verantwoordelijk voor de unieke elektro progrock vol meerstemmige zang. Jon schrijft vrijwel alle muziek, maar de hemelse zang van Chloë drukt een dikke stempel op het totaalgeluid. Op dit album is er in de persoon van gitarist Greg Jong een extra bandlid bijgekomen. Wat wellicht de grotere gitaarrol verklaard. De ‘Eupnea’-tour viel in het coronawater, waardoor er, zoals voor zovele bands gold, ineens tijd over was om nieuw werk te schrijven. Een geluk bij een ongeluk dus. En het is weer een mooie geworden hoor. Waar de voorganger  slechts zes lange tracks telde, heeft deze er één meer, waarvan er vier ruim boven de zes minuten klokken. Zoals dat hoort in de progrock. Muzikaal is het nog steeds een unieke mix van Porcupine Tree, Muse, Depeche Mode en een Archive. 

Het korte ‘Our Prism’ begint met dank aan de tribal drums Tool-achtig en is voor PRR-begrippen aardig heavy. Maar zodra de herkenbare dubbele zang invalt, klinkt het weer als vertrouwd. Het pulserende ritme hakt er lekker in en de productie is wederom van een hoog niveau. Het contrast met het lome en gevoelige ‘New Kind of Evil’ kan niet groter zijn. Nadat er wat lagen aan het geluid zijn toegevoegd, wordt ook de song interessanter. Met name de intensere delen doen me denken aan het werk van Steven Wilson. Een prima en mooi opgebouwd nummer. Dan valt het korte en nogal elektronische ‘Phantoms’ hierna me wat tegen. Het swingt, heeft een fijne drive en herkenbaar refrein, maar is me net wat te poppy eigenlijk, ondanks de uitbarsting halverwege. Het neigt meer naar het geluid van de eerste twee albums.   

‘Cruel Deliverance’ is misschien wel de mooiste van deze ‘Above Cirrus’. Het ambient, bijna Pink Floyd-achtige nummer heeft een mooi melodieus refrein, gezongen door Cloë, terwijl Jon de coupletten grotendeels voor zijn rekening neemt. De gitaren halverwege maken de song nog net wat aansprekender. Het wederom lange ‘Scream Sideways’ heeft een uitdagende opbouw: van sferische, bijna kerkelijke keyboardklanken via experimentele elektronica naar agressieve post rock. Op het eerste gehoor klinkt het wat fragmentarisch, maar na meerdere luisterbeurten groeit de song uit tot één van de hoogtepunten. Rustige pianoklanken en sfeervolle meerstemmige zang zijn de opmaat voor het zeer stevige ‘Dead Butterfly’, een nummer vol dynamiek zoals PRR er meer heeft geschreven. Jon’s zang is hier niet het beste van de plaat, maar de samenzang is prachtig. Afsluiter ‘Lucid’ is vergelijkbaar qua opbouw, maar verrast net wat minder, ook al is het verder een prima nummer.

Deze ‘Above Cirrus’ is weer een heel goed hoofdstuk in het grote Pure Reason Revolution-boek geworden. Misschien wel net een tandje beter dan zijn iets rustigere voorganger, maar dat zal van je smaak afhangen. Nu graag een tour inclusief Cloë, die op de afgelopen tour ontbrak vanwege werkzaamheden elders. Tot slot aandacht voor de prachtige hoes van een ijsbeer in het smeltende ijs.
(93/100 – InsideOut Music)

LINE-UP

Jon Courtney – guitar, vocals, keys
Chloe Alper – bass, vocals, keys
Greg Jong – guitars, vocals

TRACKLIST

1. Our Prism 3:33
2. New Kind of Evil 8:32
3. Phantoms 3:50
4. Cruel Deliverance 5:55
5. Scream Sideways 10:09
6. Dead Butterfly 7:08
7. Lucid 6:48