James LaBrie – Beautiful Shade Of Grey

Weinig zangers binnen het rockwereldje lokken zoveel discussie uit als James LaBrie. De Canadese zanger die zich al jaren de leadzanger mag noemen van prog-gigant Dream Theater zingt al jaren niet meer zoals hij gebekt was. De oorzaak wordt regelmatig toegeschreven aan een nare voedselvergiftiging. Sindsdien is LaBrie een zanger van het kaliber “love it or hate it”, en heerst er discussie onder de fans of Dream Theater hem überhaupt nog wel nodig heeft. Klinkt niet al te best, hè? Als het binnen zijn band al zo gaat, zitten de fans dan eigenlijk nog wel te wachten op een nieuw solo-album?

‘Beautiful Shade Of Grey’ is inmiddels al weer het vierde soloalbum van de Canadese rocker, en we hebben er een tijdje op moeten wachten. Zijn laatste album, “Impermanent Resonance” stamt inmiddels al weer uit 2013. Wat met name opvalt aan zijn nieuwste wapenfeit is de stijlbreuk met zijn eerdere werk. Waar LaBrie zich eerder zowel solo als met Dream Theater binnen het wat hardere segment bevond, klinkt dit nieuwste album een stuk kleiner en meer ingetogen. Voor dit album grijpt LaBrie thematisch dan ook vooral naar zaken die hem na aan het hart gaan, zoals omgaan met verlies, relaties en ouder worden. Dit resulteert in een meer persoonlijk album dan we van hem gewend zijn.

Doordat het tempo en het volume wat lager liggen dan LaBrie gewend is, is er vocaal weinig aan te merken op zijn stem. LaBrie is goed bij stem, en zingt de nummers helder met aangename overgave en hier en daar een licht kraakje. Zelfs de critici zullen het eens zijn dat LaBrie hier echt geen onverdienstelijk zanger is, hoewel ze het misschien niet willen toegeven. Toch mist het album ruimte om vocaal echt uit te pakken, waardoor LaBrie niet altijd even intens overkomt als hij bijvoorbeeld wel kan binnen Dream Theater. Dat maakt het album wel iets makker, wat even wennen is.

Ook LaBrie’s band klinkt prima. De muziek staat goed in dienst van de teksten en vice versa. Leuk weetje is dat LaBrie’s eigen zoon Chance op aanraden van bassist Paul Logue voor dit album is ingevlogen om drums te spelen. Dit detail draagt bij aan het meer persoonlijke karakter van deze vierde soloplaat en geeft onbewust wat familiaire warmte af. Her en der doen de arrangementen en zang ook wel denken aan de rustigere passages op Dream Theater’s meesterwerk ‘Metropolis, Pt 2: Scenes From A Memory’.

Met ‘Beautiful Shade Of Grey’ verzet LaBrie misschien wel geen bergen, maar weet hij wel aan te tonen dat hij vocaal echt nog wel zijn mannetje staat. Verstokte liefhebbers van Dream Theater moeten misschien even slikken bij dit feit, evenals bij de wat kalmere sfeer op dit album. Al met al is dit een vrij toffe plaat voor liefhebbers van de meer ingetogen progressieve rock. (78/100) (InsideOutMusic)

Track List

• Devil In Drag (5:37)
• SuperNova Girl (4:22)
• Give And Take (4:44)
• Sunset Ruin (5:10)
• Ramble On (4:55)
• Hit Me Like A Brick (3:22)
• Wildflower (3:54)
• Conscience Calling (0:48)
• What I Missed (4:53)
• Am I Right (5:52)
• Devil In Drag (electric version) (4:43)

Lineup

• James Labrie: zang
• Chance Labrie: drums, percussie
• Paul Logue: akoestische gitaar, basgitaar
• Christian Pulkkinen: toetsen
• Marco Sfogli: gitaar