Metal God Rob Halford bevestigt status in een uitverkochte 013
Wat een feest! In een tijdspanne van 1 week heb ik het genoegen om 2 legendarische bands in ons geliefde genre te bewonderen. Vorige week donderdag ‘The Hottest Band In The World’ Kiss in de Ziggo dome en deze donderdagavond de ‘Metal Gods’ Judas Priest. Wat beide bands gemeen hebben is dat de frontmannen inmiddels de respectabele leeftijd van 70 bereikt hebben en/of gepasseerd zijn. Dat de zang dan ook niet meer klinkt als in de jonge jaren zijn hen vergeven.
Rob Halford is deze avond goed bij stem. De hoge noten (en ze zijn hóóg!) worden opvallend goed gehaald. Natuurlijk is ook de podiumpresentatie niet meer zo dynamisch als vroeger. Zo gaat hij regelmatig zitten tijdens het optreden en zijn de bewegingen erg voorzichtig en langzaam. Ook de truc die veel zangers op leeftijd gebruiken namelijk het publiek (mee) laten zingen wordt veelvuldig toegepast.
Judas Priest bestaat tegenwoordig uit oudgedienden Rob Halford en bassist Ian Hill, drummer Scott Travis, inmiddels ook al ruim 30 jaar bandlid en gitaristen Richie Faulkner en Andy Sneap die in 2018 aan wordt getrokken als vervanger van de aan ziekte van Parkinson lijdende Glenn Tipton. Het mag een klein wonder heten dat uitgerekend het jongste bandlid gitarist Richie Faulkner vanavond op het podium staat. Eind vorig jaar lag hij nog in het ziekenhuis met ernstige hartproblemen. Om 20:00 begint de tape met Black Sabbath’s ‘War Pigs’ te draaien en dit nummer wordt al massaal meegezongen door het dolenthousiaste publiek. De Metal Gods betreden onder luid gejuich het podium.
‘One Shot At Glory’ van het deze avond zeer goed vertegenwoordigde album ‘Painkiller’ is het openingsnummer en gaat er meteen in als koek. Vervolgens wordt ‘Lightning Strike’ van het laatste album ‘Firepower’ wat inmiddels ook al weer 3 jaar oud is ingezet. Ik tel het in 2021 uitgebrachte compilatie-album ‘Reflections-50 Heavy Years Of Music’ voor het gemak even niet mee. Hierna komt de eerste van vele klassiekers deze avond namelijk ‘You’ve Got Another Thing Comin”. Was het publiek bij de eerste 2 nummers al zeer enthousiast, bij het inzetten van ‘You’ve Got Another Thing Comin” ontstaat er een heuse moshpit. Moshpits en crowdsurfers bij Judas Priest, ook dat kan tegenwoordig. Daarna volgt het machtige ‘Freewheel Burning’. Na dit rockgeweld volgt ‘Turbo Lover’, Priest’s knieval naar de wat commerciëlere jaren 80 Hard Rock maar desalniettemin een goed nummer. Na ‘Turbo Lover’ wordt het eveneens van ‘Painkiller’ afkomstige ‘Hell Patrol’ de zaal in geslingerd, gevolgd door ‘The Sentinel’ het favoriete nummer van ondergetekende. ‘A Touch Of Evil’ wederom van het album ‘Painkiller’ is het daaropvolgende nummer.
Als gitaristen Richie Faulkner en Andy Sneap het intro van wat wel beschouwd mag worden als één van de beste Rock ballads aller tijden ‘Victim Of Changes’ inzetten is dit de inleiding voor één van de absolute hoogtepunten van deze avond. Je hebt ‘Kings’, ‘Queens’ en ‘Gods’. Rob Halford laat in dit nummer horen waarom hij de titel ‘Metal God’ heeft. Wat een uithalen, kippenvel! Ook het album ‘Ram It Down’ komt aan bod met ‘Blood Red Skies’. Hierna weer 2 gouwe ouwes in de vorm van de Fleetwood Mac-cover ‘The Green Manalishi’ en de Joan Baez cover ‘Diamonds And Rust’. Hierna mag drummer Scott Travis het nummer ‘Painkiller’ aankondigen en beginnen middels het inzetten van het overbekende drum-intro waarna de rest van de band snoeihard invalt. Wat een geweld!
Na ‘Painkiller’ mogen publiek en band wat bijkomen. Als na een paar minuten pauze de tape van ‘The Hellion’ gestart wordt is het tijd voor de toegiften. ‘Electric Eye’, Hell Bent For Leather’, waarbij Rob Halford met de motor het podium betreedt. Ook ‘Breaking The Law’ mag natuurlijk niet ontbreken en wordt luidkeels meegezongen. Daarna wordt ‘Living After Midnight’ nog ingezet met een meezingmoment voor het publiek. Als de laatste noten zijn gespeeld wordt onder de tonen van ‘We Are The Champions’ van Queen uitgebreid afscheid genomen van het publiek. Enig minpuntje van deze verder perfecte avond is dat ‘The Ripper’ niet in de setlist is opgenomen. Een mijns inziens onmisbare Priest-klassieker die elke live show gespeeld zou moeten worden. Ik hoop dat ze wat met mijn tip doen als ze weer terugkomen zoals ze op de laatste diapresentatie beloven. ‘THE PRIEST WILL BE BACK!’.
